Plemiona austronezyjskie przybyły na tereny dzisiejszej Indonezji już około 3 tysięcy lat p.n.e. Pierwsze kontakty ówczesnych mieszkańców nawiązano z Indiami, na Sumatrze i Jawie rozwijały się królestwa buddyjskie, wśród których do najsilniejszych należały Srivijaya i Majapahit kształtujące się w okresie od VII do XVI wieku. Prawdopodobnie już w XV wieku książę Parameswara państwo Malakka, które zawładnęło sporą częścią Półwyspu Malajskiego oraz północną Sumatrą. Na dwa wieku wcześniej w rejony te zaczęli przybywać kupcy arabscy, z którymi kontakty zostały ułatwione poprzez konwersję władcy nowego państwa na islam. Niejednolitość polityczna Indonezji ułatwiła zajmowanie jej terenów europejskim konkwistadorom. Od 1511 roku przybywali tutaj Portugalczycy, Hiszpanie i Holendrzy, z których największe wpływy zdobyli ci ostatni. Po likwidacji Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej Indonezję przekształcono w kolonię Holandii. Na początku XIX wieku chwilowo władzę dzierżyli w Indonezji Francuzi i Brytyjczycy, jednak 1824 roku znów należała do Holendrów. Podbój i kolonizacja trwały niemal do końca XIX wieku i uczyniły z Indonezji najbogatsza wśród kolonii holenderskich. Podejmowane wielokrotnie dążenia niepodległościowe rdzennej ludności przez lata nie przynosiły rezultatów. W czasie drugiej wojny światowej Indonezję okupowała Japonia popierająca antyeuropejskie powstania Indonezyjczyków. U schyłku wojny proklamowano niepodległą Republikę Indonezji z Sukarno jako jej prezydentem, który zmodyfikował ustrój państwa, m.in. zwiększając władzę prezydenta. Jego rządy zmierzające ku socjalizmowi w dużej mierze doprowadziły do pogorszenia się sytuacji gospodarczej, a ponadto Indonezja wdała się w konflikt zbrojny z Malezją. W wyniku W latach 60. XX wieku władzę w kraju przejął gen. Sukarno. Wojskowy przyczynił się do usprawnienia gospodarki i nawiązał kontakty z państwami Zachodu, ale mimo to był władcą autorytarnym opierającym swoje rządy na wojsku. Sukarno po szóstej kadencji zrezygnował z urzędu. Już w nowym tysiącleciu w Indonezji rozpoczęły swoją działalność ugrupowania terrorystyczne.

Indonezja leży w Azji Południowo-Wschodniej i składa się z ponad 17 tysięcy wysp, z czego na 6 tysiącach mieszkają ludzie, ma dostęp do wód Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku. Na lądzie graniczy z Malezją, Papuą-Nową Gwineą i Timorem Wschodnim, zaś poprzez wody terytorialne z Filipinami i Australią. Linia brzegowa ma prawie 55 tysięcy km. Większość indonezyjskich wysepek jest znikomych rozmiarów, aż 90% powierzchni kraju stanowią następujące wyspy: Sumatra, Kalimantan, Celebes, Jawa i część Nowej Gwinei. Długie odcinki wybrzeża są niedostępne np. nieopodal gór, gdzie brzeg jest wysoki i mogą występować na nim skały. Na nizinach wybrzeże jest namorzynowe i zabagnione, rafy koralowe porastają wybrzeże na wschodzie Małych Wysp Sundajskich. Na terenie Indonezji znajduje się ponad trzysta wulkanów, z czego do aktywnych zalicza się więcej niż sto. Ukształtowanie terenu określa się jako górzyste z niewielkim procentem nizin, głównie na wybrzeżu. Najwyższy szczyt kraju to Puncak Jaya w Górach Śnieżnych Nowej Gwinei o wysokości 4884 m n.p.m. Większość terytorium Indonezji objęta jest klimatem równikowym wilgotnym. Dzięki 60-procentowym terenom, które pokrywają lasy, indonezyjska flora należy do niezwykle bogatych. Wiecznie zielone lasy równikowe obfitują w rozmaite gatunki roślin, a Indonezję porastają oprócz tego również sawanny i lasy namorzynowe. Wśród zwierząt wyróżniają się zwłaszcza smoki z Komodo – warany, obecnie największe jaszczurki na świecie. Ponadto żyją tutaj niedźwiedzie malajskie, makaki, babirussy czy bawoły anoa.

Indonezyjczycy są sympatyczni, uśmiechnięci i niezwykle otwarci. Lubią rozmawiać z turystami i dzielić się z nimi szczegółowymi informacjami dotyczącymi swojego życia, często oczekując od rozmówcy tego samego. Kulturę Indonezyjczyków cechuje niezwykłe zróżnicowanie, istnieją tutaj liczne grupy etniczne posługujące się wieloma językami i dialektami. Na uwagę zasługuje tradycyjne, indonezyjskie rzemiosło, zwłaszcza słynny batik, czyli technika ręcznego malowania na tkaninach z użyciem wosku i barwników. Ponadto Indonezyjczycy rzeźbią w drewnie i w kamieniu, a owoce tej pracy można kupić w ramach pamiątki na targach i w rodzinnych sklepikach.

Ze względu na fakt, że Indonezja to państwo islamskie, do najważniejszych zwyczajów należy m.in. obchodzenie muzułmańskiego Ramadanu. Mimo to w kraju tym odbywają się często procesje hinduistyczne czy buddyjskie, szczególnie na Bali, gdzie dominują te dwie religie, a w balijskich domach można zaobserwować praktykowanie ich, przestrzeganie tradycji i zasad hinduizmu lub buddyzmu. Stąd również znajdują się tutaj liczne świątynie, prezentujące wyjątkową, misterną architekturę.

Od kiedy do Indonezji przybyli kupcy arabscy w kraju tym dominująca religią jest islam, którego wyznawcy stanowią ponad 80% wszystkich obywateli. Swojego czasu w Indonezji zaczęły funkcjonować wywodzące się z islamu ugrupowania terrorystyczne. Za sprawą Portugalczyków w kraju pojawili się katolicy, Holendrzy zaszczepili tutaj protestantyzm, głównie kalwinizm i luteranizm. Niewielki procent mieszkańców wyznaje hinduizm, buddyzm i konfucjanizm. Wszystkie te religie są jedynymi uznawanymi na terytorium Indonezji.