Informacje ogólne
Strefa czasowa
GMT – 10
Stolica
Avarua
Język
angielski, maoryski Wysp Cooka
Waluta
Dolar nowozelandzki (1 NZD to 100 centów). Banknoty mają nominały 5, 10, 20, 50 i 100 NZD, a monety to 1 i 2 NZD, a także 10, 20 i 50 centów. Na Wyspach Cooka w użyciu jest także dolar Wysp Cooka (1 COK to 100 centów). Banknoty mają nominały 3, 10, 20 i 50 COK, a monety to 1, 2 i 5 COK oraz 10, 20 i 50 centów.
1 USD – 1,48 NZD – 1,48 COK
1 EUR – 1,77 NZD – 1,77 COK
1 PLN – 0,40 NZD – 0,40 COK
1 USD – 1,48 NZD – 1,48 COK
1 EUR – 1,77 NZD – 1,77 COK
1 PLN – 0,40 NZD – 0,40 COK
Powierzchnia
236,7 km2
Populacja
21 427
Informacje praktyczne
Informacje wizowe i opłaty lotniskowe
Obywateli RP, udających się na Wyspy Cooka w celach turystycznych, obowiązuje ruch bezwizowy na pobyt nie dłuższy niż 31 dni. Warunkiem jest okazanie ważnego co najmniej 6 miesięcy paszportu oraz biletów lotniczych, czasem zdarza się, że celnicy proszą o potwierdzenie posiadania środków finansowych na pobyt (ok. 1000 NZD na dzień).
Szczepienia
Wakacje na Wyspy Cooka nie wymagają zrobienia szczepień obowiązkowych, jednak jak w przypadku niemal każdej podróży zaleca się szczepienia przeciwko polio, błonicy i tężcowi (około 150 zł), durowi brzusznemu (około 230 zł) oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (około 250 zł każda dawka szczepionki). Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.
Napiwki
Na Wyspach Cooka nie ma zwyczaju dawania napiwków w restauracjach, częściej pozostawia się drobne kwoty za usługi sprzątających czy taksówkarzy. Jeśli jednak o tym zapomnicie, nie zostanie to zauważone lub odebrane jako brak taktu. Targowanie się nie jest mile widziane.
Ceny jedzenia
Ceny jedzenia na Wyspach Cooka są znacznie wyższe niż w Europie – przemysł lokalny jest niewielki i praktycznie wszystkie produkty spożywcze są sprowadzane z Nowej Zelandii. Na Rarotondze znajduje się kilka większych marketów, w których warto zrobić zakupy, ponieważ wiele z miejsc zakwaterowania oferuje w pełni wyposażone kuchnie. Sklepy zwykle są zamknięte w niedziele. Ceny alkoholu mogą przyprawić o zawrót głowy.
Woda mineralna 1,5 l – 1,8 NZD
Piwo importowane 0,33 l – 3 NZD
Piwo lokalne Matutu Kiva 0,5 l – 9 NZD
Butelka wina – 10 NZD
Coca-cola 0,33 – 4,5 NZD
Kawa w kawiarni – 4 NZD
Kanapka z tuńczykiem, serem i warzywami – 6 NZD
Posiłek w knajpce typu „take away” – 10 NZD
Posiłek w średniej klasy restauracji dla dwóch osób – 65 NZD
Woda mineralna 1,5 l – 1,8 NZD
Piwo importowane 0,33 l – 3 NZD
Piwo lokalne Matutu Kiva 0,5 l – 9 NZD
Butelka wina – 10 NZD
Coca-cola 0,33 – 4,5 NZD
Kawa w kawiarni – 4 NZD
Kanapka z tuńczykiem, serem i warzywami – 6 NZD
Posiłek w knajpce typu „take away” – 10 NZD
Posiłek w średniej klasy restauracji dla dwóch osób – 65 NZD
Jedzenie
W menu mieszkańców Wysp Cooka, jak w niemal każdym wyspiarskim kraju, królują świeżo złowione owoce morza, i lokalne warzywa i owoce, m.in. ostra papryczka, taro, mango, kokos, maranta, imbir, cytryna czy limonka. Tradycyjne gotowanie jest bardzo czasochłonne, a dania mają skomplikowane przepisy, dlatego zwykle przygotowuje się je tylko podczas uroczystości – potrzebny jest do tego piec umu, wkopany w ziemię i wypełniony drewnem i kamieniami.
Jedną z ulubionych lokalnych potraw jest ika mata, czyli świeża ryba, którą marynuje się w soku cytrynowym zmieszanym z mleczkiem kokosowym i podaje z duszoną cebulką, pomidorami i przyprawami, chili, pieprzem i solą. Do polinezyjskich przysmaków należą m.in. pieczone bułeczki z wieprzowiną i sosem jabłkowym, mitiore, czyli sfermentowany kokos z cebulką na słono i firi firi, tłusty pączek z nadzieniem czekoladowym. Miłośnicy nowych smaków na Wyspach Cooka będą mieli okazję spróbować prawdziwego rarytasu, rori, czyli ogórka morskiego (a inaczej zwierzęcia, które zamieszkuje dno mórz i oceanów, nazywanego także strzykwą). To jedne z najdroższych owoców morza na świecie.
Na Wyspach Cooka można nasycić się wszelkimi nowozelandzkimi potrawami i produktami, a także skosztować specjałów kuchni europejskiej i azjatyckiej, głównie na Rarotonga lub w restauracjach hotelowych.
Popularnym napojem jest woda kokosowa, soki owocowe i kawa. Piwo, nazywane bush beer, warzone jest z pomarańczy, bananów, papai lub chmielu. Koneserzy wina powinni być zadowoleni, bo bez problemu można tu kupić wina z Nowej Zelandii i Australii. Ciekawym napojem, który ponoć w dużych ilościach może mieć działanie narkotyczne, jest napar z kavy – zioła występującego na polinezyjskich wyspach.
Jedną z ulubionych lokalnych potraw jest ika mata, czyli świeża ryba, którą marynuje się w soku cytrynowym zmieszanym z mleczkiem kokosowym i podaje z duszoną cebulką, pomidorami i przyprawami, chili, pieprzem i solą. Do polinezyjskich przysmaków należą m.in. pieczone bułeczki z wieprzowiną i sosem jabłkowym, mitiore, czyli sfermentowany kokos z cebulką na słono i firi firi, tłusty pączek z nadzieniem czekoladowym. Miłośnicy nowych smaków na Wyspach Cooka będą mieli okazję spróbować prawdziwego rarytasu, rori, czyli ogórka morskiego (a inaczej zwierzęcia, które zamieszkuje dno mórz i oceanów, nazywanego także strzykwą). To jedne z najdroższych owoców morza na świecie.
Na Wyspach Cooka można nasycić się wszelkimi nowozelandzkimi potrawami i produktami, a także skosztować specjałów kuchni europejskiej i azjatyckiej, głównie na Rarotonga lub w restauracjach hotelowych.
Popularnym napojem jest woda kokosowa, soki owocowe i kawa. Piwo, nazywane bush beer, warzone jest z pomarańczy, bananów, papai lub chmielu. Koneserzy wina powinni być zadowoleni, bo bez problemu można tu kupić wina z Nowej Zelandii i Australii. Ciekawym napojem, który ponoć w dużych ilościach może mieć działanie narkotyczne, jest napar z kavy – zioła występującego na polinezyjskich wyspach.
Ciekawostki
- Według oficjalnego spisu ludności w Nowej Zelandii mieszka 68 tys. obywateli Wysp Cooka, w Australii 35 tys., a same terytorium kraju zasiedla zaledwie 21 tys. mieszkańców. Większość z nich decyduje się na emigrację w celu uzyskania wyższego wykształcenia i zdobycia dobrze płatnej pracy, by na starość wrócić do ojczyzny.
- W 2019 roku wyspy odwiedziło ok. 170 tys. turystów. To ponad 7 razy więcej niż liczba mieszkańców. Mimo tego, na Wyspach nie doświadcza się typowego turystycznego tłoku, a statki wycieczkowe i promy nie mogą cumować w tutejszych portach.
- Od lat pojawiają się głosy o zmianie nazwy kraju. W 1994 roku odbyło się referendum, podczas którego mieszkańcy wysp opowiedzieli się przeciwko takiej zmianie, ale w roku 2019 uznali, że podkreślenie polinezyjskiego dziedzictwa jest ważne. Komitet rozważa ponad 60 opcji z języka maoryskiego Wysp Cooka (języka rarotonga), np. Rangiaroa (dosłownie: miłość z niebios) czy Raroatua (chronieni przez boga).
- Wyspy Cooka tworzą największy rezerwat morski na świecie. Oficjalnie od 2012 roku pod ochroną znajduje się 1,065 mln km² morskiego terytorium.
- Żaden budynek na Rarotonga nie może być wyższy niż drzewo kokosowe.
- W Rarotonga nie ma bezdomnych. Majątki rodzinne są przekazywane z pokolenia na pokolenie, a rynek nieruchomości dla obcokrajowców praktycznie nie istnieje, dlatego każdy mieszkaniec ma swój kąt.
- Na Wyspach Cooka nie ma węży ani pająków.
- Nie uświadczy się tam również sieci fast foodów, takich jak McDonalds, KFC czy Starbucks!
- Sygnalizacja świetlna także jest zbędnym wynalazkiem.
- Chociaż oficjalną walutą kraju jest dolar nowozelandzki, w obiegu wciąż można spotkać dolar Wysp Cooka. Wyjątkowym (i cennym dla kolekcjonerów) banknotem jest ten o wartości 3 dolarów! Dodatkowo, banknoty dolarów Wysp Cooka są kolorowe i nie można od nich oderwać wzroku – można na nich zobaczyć m.in. zielone palmy, błękitne morze czy czerwono zachodzące słońce.
- Wyspy Cooka są jednym z największych eksporterów czarnych pereł na świecie.
- Średnia długość życia na Wyspach wynosi 78,5 lat. W Europie są to 64 lata, a w Polsce – 75.
- Flaga Wysp Cooka przedstawia 15 gwiazd w okręgu – symbolizują jedność wszystkich wysp archipelagu, wiarę w Boga i wspólne dziedzictwo mieszkańców. W lewym górnym rogu umieszczona jest flaga Wielkiej Brytanii, na znak historycznego związku z Wielką Brytanią. Symbole umieszczono na granatowym tle.
- Podróże na Wyspy Cooka do połowy XIX wieku nie dla wszystkich kończyły się dobrze ze względu na kanibalistyczne skłonności mieszkańców Polinezji. Pierwszą białą kobietą zamordowaną i skonsumowaną przez kanibali była Ann Butchers, dziewczyna jednego z kapitanów statków eksplorujących Pacyfik.
Poznaj szczegóły o kraju Wyspy Cooka
Historia
Wyspy Cooka wzięły swą nazwę od legendarnego podróżnika, Jamesa Cooka, który przybył do ich wybrzeży w 1773 roku i ochrzcił je mianem Hervey Islands. Mało kto jednak wie, że pierwszym Europejczykiem w tym odległym zakątku globu był kapitan Alvaro de Mendana y Neyrato, który dopłynął tu już w 1595 roku i nadał wyspom imię Świętego Bernarda – San Bernardo. Oficjalnie nazwy Cook Islands zaczęto używać dopiero od 1824 roku – pojawiła się ona po raz pierwszy na rosyjskiej mapie.
Pierwszymi osadnikami Wysp byli Polinezyjczycy, którzy przypłynęli z Tahiti (oddalonej o 1200 km) drewnianymi łodziami około 900 roku n.e. Na kartach historii zapisali się oni jako „wielcy żeglarze Pacyfiku”, którzy nieustraszenie przemierzali rozległy ocean w poszukiwaniu nowych lądów. Dalsza historia Wysp Cooka znana jest dzięki zapiskom pokładowych kucharzy. Zanim trafił tu James Cook, w 1595 roku na Rarotonga przypłynął Hiszpan Alvaro de Mendana, a kilka lat później jego rodak, Pedro Quirosa. Przed Cookiem dotarli tu także Brytyjczycy, w 1764 roku, nazywając wyspy Danger Islands, ze względu na nieprzyjazne przyjęcie oraz plotki o skłonnościach do kanibalizmu Polinezyjczyków. Dopiero w latach 1773–1779 wyspy eksplorował podróżnik James Cook na słynnym statku „Bounty”, ale nigdy nie dotarł do Rarotongi – uwagę skupiał na Wyspach Południowych.
W 1888 Wyspy Cooka zostały oficjalnie objęte protektoratem Wielkiej Brytanii, gdyż obawiano się wojny – prawa do tego terytorium rościły sobie m.in. Stany Zjednoczone i Francja. W 1901 roku kraj włączono w granice Nowej Zelandii. W 1965 Wyspy Cooka uzyskały autonomię i od tamtej pory są samorządnym terytorium w wolnym stowarzyszeniu z Nową Zelandią, o ustroju monarchii parlamentarnej z premierem Henrym Puną na czele i głową kraju Elżbietą II.
Pierwszymi osadnikami Wysp byli Polinezyjczycy, którzy przypłynęli z Tahiti (oddalonej o 1200 km) drewnianymi łodziami około 900 roku n.e. Na kartach historii zapisali się oni jako „wielcy żeglarze Pacyfiku”, którzy nieustraszenie przemierzali rozległy ocean w poszukiwaniu nowych lądów. Dalsza historia Wysp Cooka znana jest dzięki zapiskom pokładowych kucharzy. Zanim trafił tu James Cook, w 1595 roku na Rarotonga przypłynął Hiszpan Alvaro de Mendana, a kilka lat później jego rodak, Pedro Quirosa. Przed Cookiem dotarli tu także Brytyjczycy, w 1764 roku, nazywając wyspy Danger Islands, ze względu na nieprzyjazne przyjęcie oraz plotki o skłonnościach do kanibalizmu Polinezyjczyków. Dopiero w latach 1773–1779 wyspy eksplorował podróżnik James Cook na słynnym statku „Bounty”, ale nigdy nie dotarł do Rarotongi – uwagę skupiał na Wyspach Południowych.
W 1888 Wyspy Cooka zostały oficjalnie objęte protektoratem Wielkiej Brytanii, gdyż obawiano się wojny – prawa do tego terytorium rościły sobie m.in. Stany Zjednoczone i Francja. W 1901 roku kraj włączono w granice Nowej Zelandii. W 1965 Wyspy Cooka uzyskały autonomię i od tamtej pory są samorządnym terytorium w wolnym stowarzyszeniu z Nową Zelandią, o ustroju monarchii parlamentarnej z premierem Henrym Puną na czele i głową kraju Elżbietą II.
Geografia
Wyspy Cooka są położone 3500 km na północny wschód od Nowej Zelandii i 1000 km na południowy zachód od Tahiti, na Oceanie Spokojnym, będąc częścią Polinezji. Archipelag obejmuje 15 wysp podzielonych na wulkaniczne Wyspy Południowe i koralowe Wyspy Północne. Największą i najbardziej zaludnioną wyspą jest otoczona przez rafę koralową Rarotonga, na której znajduje się stolica Avarua i jedyne międzynarodowe lotnisko. Najwyższym szczytem na Rarotondze jest Te Manga (652 m n.p.m.).
Wyspy porastają gęste tropikalne dżungle i wiecznie zielona roślinność subtropikalna. Bujnej florze sprzyja wysoka temperatura, utrzymująca się w przedziale 23–29°C przez cały rok (najniższa temperatura, jaką zanotowano, wynosiła 17°C). Temperatura wody wynosi ok. 26°C przez cały rok. W miesiącach od grudnia do marca trwa pora deszczowa i mogą wystąpić sezonowe cyklony. Najlepsze plaże na Wyspach Cooka można znaleźć na Aitutaki, Penrhyn, Manikihi i Pukapuka.
Wyspy porastają gęste tropikalne dżungle i wiecznie zielona roślinność subtropikalna. Bujnej florze sprzyja wysoka temperatura, utrzymująca się w przedziale 23–29°C przez cały rok (najniższa temperatura, jaką zanotowano, wynosiła 17°C). Temperatura wody wynosi ok. 26°C przez cały rok. W miesiącach od grudnia do marca trwa pora deszczowa i mogą wystąpić sezonowe cyklony. Najlepsze plaże na Wyspach Cooka można znaleźć na Aitutaki, Penrhyn, Manikihi i Pukapuka.
Kultura i Religia
Kultura Wysp Cooka to interesująca mieszanka dziedzictwa polinezyjskiego, europejskich wpływów i nowozelandzkich tradycji. Mieszkańcy znani są z wybitnych talentów tanecznych i muzycznych – przez wiele lat organizowano gościnne turnieje pomiędzy Wyspami Cooka a Nową Zelandią, jednak zwykle kończyły się one porażką Nowozelandczyków, dlatego zaprzestano tej rywalizacji. Polinezyjczycy to urodzeni artyści – potrafią nie tylko pięknie tańczyć, grać i śpiewać, ale też malować, rzeźbić w drewnie, tkać czy tatuować. To właśnie przez tatuaże wyrażają swoją tożsamość i indywidualność, pomimo tego, że w XIX wieku brytyjscy misjonarze próbowali powstrzymać praktykowanie tej tradycji.
Chociaż kochają zabawę i są przyjaźni, mieszkańcy Cook Island, podobnie jak Tahitańczycy i pozostali Polinezyjczycy, są konserwatywnymi i religijnymi ludźmi, którzy trzymają się swoich tradycji i kultury. Ponad 62% mieszkańców Wysp Cooka deklaruje protestantyzm, w tym 49% wyznawców należy do odłamu Kościoła chrześcijańskiego Wysp Cooka. Katolików jest 17%, mormonów ok. 4% – na Wyspach mieszkają także świadkowie Jehowy i wyznawcy Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Polinezyjczycy mają także własną mitologię, przesiąkniętą legendami i historiami bogów i dzielnych bohaterów.
Chociaż kochają zabawę i są przyjaźni, mieszkańcy Cook Island, podobnie jak Tahitańczycy i pozostali Polinezyjczycy, są konserwatywnymi i religijnymi ludźmi, którzy trzymają się swoich tradycji i kultury. Ponad 62% mieszkańców Wysp Cooka deklaruje protestantyzm, w tym 49% wyznawców należy do odłamu Kościoła chrześcijańskiego Wysp Cooka. Katolików jest 17%, mormonów ok. 4% – na Wyspach mieszkają także świadkowie Jehowy i wyznawcy Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Polinezyjczycy mają także własną mitologię, przesiąkniętą legendami i historiami bogów i dzielnych bohaterów.
Oferty podróży na Wyspy Cooka
Hotele na Wyspach Cooka
Kiedy jechać na Wyspy Cooka?
POGODA NA WYSPACH COOKA
Wyspy Cooka leżą na północ od Zwrotnika Koziorożca. Cały archipelag składa się z 15 wysp, na których panuje typowy tropikalny oceaniczny klimat ze stabilnymi temperaturami przez cały rok – średnia temperatura roczna to 25°C, a średnia temperatura wody to 26°C. Na Wyspach Cooka występują dwie pory roku, które są uzależnione od intensywności opadów. Pora deszczowa zwykle trwa od grudnia do marca, a pora sucha od kwietnia do listopada. W czasie pory deszczowej zdarzają się okresowe cyklony i huragany. Najlepszą porą na wycieczkę na Wyspy Cooka są miesiące od maja do października – wówczas panują idealne warunki do kąpieli słonecznych i snorkelingu.
Wyspy Cooka leżą na północ od Zwrotnika Koziorożca. Cały archipelag składa się z 15 wysp, na których panuje typowy tropikalny oceaniczny klimat ze stabilnymi temperaturami przez cały rok – średnia temperatura roczna to 25°C, a średnia temperatura wody to 26°C. Na Wyspach Cooka występują dwie pory roku, które są uzależnione od intensywności opadów. Pora deszczowa zwykle trwa od grudnia do marca, a pora sucha od kwietnia do listopada. W czasie pory deszczowej zdarzają się okresowe cyklony i huragany. Najlepszą porą na wycieczkę na Wyspy Cooka są miesiące od maja do października – wówczas panują idealne warunki do kąpieli słonecznych i snorkelingu.
najlepsza dobra przeciętna nie polecamy