• Pogoda
  • Miejsca
  • Informacje
  • Inspiracje
Informacje ogólne
Strefa czasowa
GMT +2
Stolica
Oslo
Język
norweski
Waluta
Oficjalną walutą Norwegii jest korona norweska (NOK).

1 USD – 11 NOK
1 EUR – 11,85 NOK
1 PLN – 2,74 NOK

Aktualny kurs walut można sprawdzić na stronie NBP: https://nbp.pl/statystyka-i-sprawozdawczosc/kursy/tabela-a/
Powierzchnia
385 207 km2
Populacja
5 619 000

Informacje praktyczne

Informacje wizowe i opłaty lotniskowe
Obywatele Polski, wjeżdżający do Norwegii, nie potrzebują wizy ani specjalnych zezwoleń na pobyt krótkoterminowy. Zarówno Polska, jak i Norwegia są częścią strefy Schengen, co oznacza, że obywatele państw członkowskich mogą podróżować między tymi krajami bez konieczności uzyskiwania wizy. Obywatele Polski mogą podróżować do Norwegii na podstawie ważnego paszportu lub dowodu osobistego (ID).
Szczepienia
W przypadku podróży do Norwegii nie ma szczepień bezwzględnie wymaganych. Profilaktycznie można zaszczepić się przeciwko błonicy i tężcowi oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. Norwegia ma zimny klimat, szczególnie w sezonie jesienno-zimowym, kiedy ryzyko zachorowania na grypę jest wyższe. W związku z tym szczepienie przeciwko grypie może być dobrym pomysłem, zwłaszcza jeśli podróżujecie w okresie jesienno-zimowym lub macie osłabiony układ odpornościowy.
Napiwki
Napiwki w Norwegii nie są obowiązkowe ani powszechne. Jeśli jednak zdecydujesz się zostawić napiwek, w restauracjach czy taksówkach można dodać 5-10% do rachunku lub po prostu zaokrąglić kwotę. Wartości są niższe niż w innych krajach, a napiwki pozostają wyłącznie gestem wdzięczności, a nie oczekiwanym standardem.
Ceny jedzenia
Ceny w Norwegii są znacznie wyższe niż w Polsce, zwłaszcza jeśli chodzi o jedzenie w restauracjach i niektóre produkty spożywcze. Mogą różnić się w zależności od miasta (Oslo czy Bergen mogą być droższe niż mniejsze miejscowości) oraz rodzaju lokalu czy sklepu. Warto również pamiętać, że ceny alkoholu są szczególnie wysokie z powodu norweskich przepisów i podatków nałożonych na alkohol.

Posiłek w niedrogiej restauracji – 180–250 NOK
Trzydaniowy posiłek w restauracji średniej klasy – 350–600 NOK
Piwo lokalne 0,5 l – 90–110 NOK
Piwo importowane 0,3 l – 90–120 NOK
Butelka wina w restauracji: 400–700 NOK
Kawa w kawiarni (cappuccino): 40–50 NOK
Woda 1,5 l (w sklepie): około 20–30 NOK
Owoce (1 kg, np. jabłka): około 25–40 NOK
Jedzenie
Kuchnia Norwegii jest silnie związana z surowymi warunkami klimatycznymi i geograficznymi kraju, co wpływa na wykorzystanie dostępnych, naturalnych surowców. Przez wieki Norwegowie musieli radzić sobie z ograniczonym dostępem do świeżych produktów, dlatego też wiele tradycyjnych potraw opiera się na konserwacji jedzenia, takich jak suszenie, solenie czy fermentowanie. Norwegia, jako kraj o długiej linii brzegowej i obfitych zasobach ryb, bazuje głównie na rybach, owocach morza, mięsie oraz lokalnych produktach mlecznych. Nowoczesna kuchnia norweska łączy te tradycyjne techniki z nowymi trendami i dostępem do międzynarodowych smaków.

Jednym z najbardziej charakterystycznych produktów kuchni norweskiej jest ryba, a przede wszystkim łosoś. Łosoś jest ceniony zarówno w postaci świeżej, jak i wędzonej, a także marynowanej w cukrze i soli, co daje popularne danie gravlaks. Kolejną popularną rybą w Norwegii jest dorsz (norw. torsk), który występuje w wielu wariantach: suszony, solony i podawany na różne sposoby. Jednym z tradycyjnych dań z dorsza jest lutefisk – suszona ryba, która po namoczeniu w wodzie z ługiem nabiera miękkiej, żelowej konsystencji. Lutefisk to potrawa serwowana głównie w okresie świątecznym. W kuchni norweskiej ważne miejsce zajmuje także rakfisk, czyli fermentowana ryba, najczęściej pstrąg, która dojrzewa przez kilka miesięcy. Rakfisk podawany jest zazwyczaj w zimie i ma specyficzny, intensywny smak. Norwegowie często podają go z dodatkami, jak cebula, śmietana i ziemniaki.

Oprócz ryb, istotną rolę odgrywa także mięso, zwłaszcza dziczyzna, wołowina oraz baranina. Bardzo popularnym daniem jest farikal – potrawa uznawana za narodowe danie Norwegii. Składa się ona z baraniny duszonej z kapustą i ziemniakami, często przyprawianej jedynie pieprzem. Farikal jest daniem prostym, ale sycącym, doskonale wpisującym się w chłodny, norweski klimat. Warto wspomnieć również o klopsach norweskich zwanych kjottkaker, podawanych z gęstym sosem, ziemniakami oraz gotowaną marchewką. Jest to tradycyjne danie, które gości na wielu stołach w domach w całym kraju.

Norweska kuchnia nie byłaby pełna bez produktów mlecznych. Brunost, czyli brązowy ser, to unikatowy norweski przysmak o słodkim, karmelowym smaku. Jest produkowany z serwatki, a jego charakterystyczny smak i kolor wynikają z długiego gotowania. Brunost jest często spożywany na kanapkach, szczególnie podczas śniadań. Z kolei lefse to tradycyjny norweski cienki placek zrobiony z mąki i ziemniaków, często podawany z masłem, cukrem lub cynamonem i popularny zarówno na co dzień, jak i podczas świąt. W Norwegii tradycyjnie jada się także kransekake, czyli ciasto w kształcie wieży, wykonane z migdałów, cukru i białek jaj. Jest to deser, który często pojawia się na weselach, świętach i uroczystościach.
Ciekawostki
  • Sognefjord, o długości 204 km, jest najdłuższym fiordem w Norwegii i drugim najdłuższym na świecie.
  • Norwegia to kraj trolli! Trollstigen, czyli „Droga Trolli”, to malownicza droga w górach z widowiskowymi zakrętami i wodospadami. Trolle można spotkać również w norweskiej mitologii, jako symbol kultury ludowej.
  • Norwegia jest liderem w ochronie środowiska: stawia na ekologiczne technologie i planuje być neutralna pod względem emisji dwutlenku węgla do 2050 roku. Kraj ten jest pionierem w produkcji aut elektrycznych – większość nowych aut to pojazdy elektryczne.
  • Norwegia jest jednym z najlepszych miejsc na świecie, aby zobaczyć zorzę polarną, szczególnie w północnych rejonach, jak Tromso czy Lofoty.
  • W północnej Norwegii, w rejonach za kołem podbiegunowym, latem występuje zjawisko „słońca o północy” – słońce nie zachodzi przez kilka tygodni. W tych samych rejonach zimą słońce nie wschodzi przez kilka tygodni, co daje tzw. noc polarną.
  • Galdhopiggen, o wysokości 2469 m n.p.m., jest najwyższą górą w Norwegii i całej Skandynawii.
  • Norwegia jest jednym z największych producentów ropy naftowej i gazu ziemnego w Europie, co przyczyniło się do jej bogactwa. Fundusz Naftowy (Government Pension Fund Global) to jeden z największych funduszy inwestycyjnych na świecie.
  • Język norweski ma dwa warianty pisane: Bokmal i Nynorsk. Oba są oficjalnymi wersjami języka norweskiego, ale różnią się pod względem gramatyki i słownictwa.
  • Norwegia regularnie plasuje się w czołówce najbardziej szczęśliwych krajów na świecie, głównie ze względu na wysoki standard życia, system opieki zdrowotnej i edukacyjny.
  • Norwegowie kochają sporty zimowe: Norwegia zdobyła więcej medali olimpijskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich niż jakikolwiek inny kraj na świecie.
  • Norwegia ma najdłuższą linię brzegową w Europie – dzięki licznym fiordom, wyspom i półwyspom, długość wybrzeża Norwegii wynosi około 100 000 km.
  • Choć „hygge” to pojęcie bardziej kojarzone z Danią, w Norwegii popularna jest koncepcja „friluftsliv” – oznacza to życie na świeżym powietrzu, związek z naturą i aktywności na zewnątrz, co jest integralną częścią norweskiej kultury.

Poznaj szczegóły o kraju Norwegia

Historia
Osadnictwo na obszarze dzisiejszej Norwegii sięga około 10 000 lat p.n.e., kiedy pierwsi ludzie zaczęli zasiedlać tereny uwolnione spod lodu po ostatniej epoce lodowcowej. Wczesne społeczności zajmowały się głównie myślistwem, zbieractwem i rybołówstwem. Jednym z najważniejszych okresów w historii Norwegii był czas Wikingów, trwający od VIII do XI wieku. Wikingowie z Norwegii, Danii i Szwecji, zasłynęli jako wojownicy, żeglarze i odkrywcy – kolonizowali Islandię, Grenlandię i nawet część Ameryki Północnej, znaną jako Vinland (obecna Nowa Fundlandia). Leif Eriksson, syn legendarnego wikinga Eryka Rudego, prawdopodobnie dotarł do Ameryki Północnej około roku 1000, na długo przed Krzysztofem Kolumbem. Wikingowie nie tylko plądrowali, ale też prowadzili handel i zakładali osady, wpływając na kulturę Europy. Z tego okresu pochodzi wiele słynnych sag i mitów, które odzwierciedlają ich życie, religię i kontakty z innymi narodami. Za pierwszego króla Norwegii jest uznawany Harald Pięknowłosy, który w 872 roku zjednoczył liczne drobne królestwa na obszarze dzisiejszej Norwegii. W XI wieku Norwegia, podobnie jak inne kraje skandynawskie, przeszła proces chrystianizacji. Król Olaf II Haraldsson, później kanonizowany jako święty Olaf, odegrał kluczową rolę w przyjęciu chrześcijaństwa w Norwegii. Po jego śmierci w bitwie pod Stiklestad w 1030 roku, kult świętego Olafa przyczynił się do konsolidacji władzy królewskiej i wzmocnienia chrześcijaństwa w kraju. Pod koniec XIV wieku Norwegia weszła w unię personalną z Danią i Szwecją, znaną jako Unia Kalmarska (1397). Był to okres, w którym Norwegia zaczęła tracić swoją polityczną niezależność. Po rozpadzie Unii Kalmarskiej w 1523 roku, Norwegia pozostała pod dominacją Danii, stając się częścią Królestwa Danii i Norwegii. Dania odgrywała w tej unii dominującą rolę, a Norwegia stopniowo traciła swoje instytucje polityczne i stawała się bardziej peryferyjnym regionem w skandynawskim imperium. Po klęsce Napoleona, który był sprzymierzeńcem Danii, w 1814 roku Norwegia została oddzielona od Danii na mocy traktatu z Kilonii. Norwegowie, chcąc odzyskać pełną niepodległość, zwołali Zgromadzenie Narodowe w Eidsvoll i uchwalili konstytucję 17 maja 1814 roku, która do dziś jest symbolem norweskiej suwerenności. Jednak na mocy traktatu międzynarodowego Norwegia została zmuszona do zawarcia unii personalnej ze Szwecją. Unia ze Szwecją przetrwała do 1905 roku, kiedy to, po długotrwałych negocjacjach, Norwegia ogłosiła pełną niepodległość. W referendum dotyczącym przyszłości kraju, Norwegowie wybrali monarchię konstytucyjną. Król Haakon VII, pochodzący z Danii, został pierwszym królem niepodległej Norwegii.

Podczas II wojny światowej Norwegia była neutralna, ale w 1940 roku została zaatakowana przez hitlerowskie Niemcy. Kraj znajdował się pod niemiecką okupacją do 1945 roku. Po wojnie Norwegia dołączyła do Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1945 roku i NATO w 1949 roku, co oznaczało zmianę w polityce zagranicznej, stawiając na współpracę międzynarodową i bezpieczeństwo zbiorowe. W latach 60. XX wieku Norwegia odkryła bogate złoża ropy naftowej i gazu ziemnego na Morzu Północnym, co zmieniło gospodarkę kraju. Utworzony Fundusz Naftowy stał się jednym z największych funduszy inwestycyjnych na świecie, dzięki czemu Norwegia mogła inwestować, rozwijając infrastrukturę, edukację i ochronę zdrowia. Dziś Norwegia jest jednym z najbogatszych i najbardziej rozwiniętych krajów na świecie. Jest członkiem Europejskiego Obszaru Gospodarczego, choć Norwegowie dwukrotnie (w referendach w 1972 i 1994 roku) odrzucili członkostwo w Unii Europejskiej. Norwegia słynie z silnej polityki proekologicznej, ochrony praw człowieka oraz wysokiej jakości życia.
Geografia
Norwegia to kraj o niezwykle zróżnicowanej i malowniczej geografii, położony w północno-zachodniej części Europy, na Półwyspie Skandynawskim. Zajmuje powierzchnię około 385 000 km², a jego krajobraz kształtują głównie góry, fiordy, wyspy oraz wybrzeża. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów geografii Norwegii są fiordy – głębokie zatoki powstałe w wyniku działania lodowców. Najdłuższym fiordem w Norwegii, a jednocześnie drugim najdłuższym na świecie, jest Sognefjord, który ma ponad 200 kilometrów długości. Fiordy rozciągają się głównie na zachodnim wybrzeżu kraju, gdzie tworzą spektakularne pejzaże z wysokimi klifami i stromymi zboczami. Kraj ten jest również bardzo górzysty. Najwyższym szczytem jest Galdhopiggen, który ma wysokość 2469 metrów n.p.m. i znajduje się w paśmie Gór Jotunheimen w południowej części Norwegii. Góry w Norwegii nie tylko oferują wspaniałe warunki do uprawiania turystyki, ale także wpływają na klimat i osadnictwo. Większość ludności kraju mieszka na wybrzeżu i w dolinach, ponieważ centralne i północne regiony są bardziej surowe i rzadziej zaludnione.

Kolejnym ważnym elementem geografii Norwegii są jej wyspy i archipelagi. Na północy kraju znajduje się Archipelag Lofotów, znany z malowniczych wiosek rybackich i surowych krajobrazów. Jeszcze dalej na północ leży Svalbard, zimna i odległa kraina, która stanowi jeden z najdalej wysuniętych na północ zamieszkanych regionów świata. Norwegia rozciąga się daleko na północ, a jej najdalej wysunięty punkt znajduje się za Kołem Podbiegunowym, co powoduje występowanie zjawiska nocy polarnej zimą oraz słońca o północy latem.
Kultura i Religia
Kultura Norwegii głęboko sięga do epoki Wikingów, która wywarła trwały wpływ na tożsamość narodową. Współczesna Norwegia z dumą pielęgnuje swoje dziedzictwo Wikingów, czego wyrazem są liczne muzea, festiwale oraz filmy i seriale poświęcone tej tematyce. Ważnym elementem tożsamości narodowej jest również kultura ludowa, zwłaszcza w tradycji wiejskiej. Jednym z najważniejszych symboli norweskiej kultury ludowej są bunady – tradycyjne stroje ludowe, noszone z okazji świąt narodowych, czy podczas ślubów i innych uroczystości. Każdy region Norwegii ma swój własny styl bunadu, co podkreśla regionalną różnorodność. Tradycyjna muzyka, w tym pieśni ludowe i muzyka instrumentalna, również odgrywa istotną rolę.

Norwegia może też poszczycić się wieloma wybitnymi artystami i pisarzami, w tym słynnym dramatopisarzem Henrikiem Ibsenem, autorem klasycznych sztuk takich jak „Peer Gynt” czy „Dom lalki”. Ibsen jest uznawany za ojca nowoczesnego teatru, a jego prace mają wpływ na dramaturgię na całym świecie. Norwescy artyści plastycy, tacy jak Edvard Munch, również zdobyli międzynarodowe uznanie. Jego najsłynniejszy obraz, „Krzyk”, stał się ikoną sztuki ekspresjonistycznej.

Jednym z najważniejszych aspektów kultury norweskiej jest silny związek z naturą, znany jako friluftsliv – dosłownie oznaczający „życie na świeżym powietrzu”. Friluftsliv to norweska filozofia, która zachęca do spędzania czasu na łonie natury, od górskich wędrówek po biwakowanie i sporty zimowe. Dla Norwegów natura jest nie tylko miejscem rekreacji, ale także integralnym elementem ich tożsamości narodowej.

Choć Norwegia jest dziś jednym z najbardziej zsekularyzowanych krajów na świecie, religia odegrała kluczową rolę w historii tego państwa. Chrystianizacja Norwegii rozpoczęła się w XI wieku za sprawą króla Olafa II Haraldssona, który później został kanonizowany jako święty Olaf. Przyjęcie chrześcijaństwa przez Norwegię miało ogromny wpływ na ukształtowanie systemu prawnego, politycznego i kulturowego kraju. Kościół Norwegii, będący częścią tradycji luterańskiej, był dominującą religią od czasu reformacji w XVI wieku, kiedy to Norwegia, będąca w unii z Danią, przeszła na protestantyzm. Luterański Kościół Norwegii był do 2012 roku kościołem państwowym, a król Norwegii nadal musi być wyznawcą luteranizmu. Obecnie jednak coraz większy odsetek społeczeństwa deklaruje się jako niewierzący lub niereligijny. Według danych statystycznych, tylko około 3% Norwegów regularnie uczęszcza na nabożeństwa, co czyni Norwegię jednym z najbardziej zsekularyzowanych krajów w Europie. W Norwegii istnieje również niewielka, ale rosnąca liczba innych grup religijnych, takich jak muzułmanie, katolicy czy członkowie nowych ruchów religijnych.

Hotele w Norwegii

Kiedy jechać do Norwegii?

POGODA W NORWEGII

Klimat Norwegii jest zróżnicowany, w dużej mierze zależny od położenia geograficznego oraz wpływu Prądu Zatokowego (Golfstromu). Na południu kraju, zwłaszcza w rejonie Oslo, panuje umiarkowany klimat, z chłodnymi zimami i ciepłymi latami. Zachodnia Norwegia (Bergen, Stavanger) ma klimat morski, z łagodnymi zimami i dużą ilością opadów przez cały rok, zwłaszcza jesienią. Północna Norwegia, za kołem podbiegunowym, ma subarktyczny klimat, z długimi, mroźnymi zimami i krótkimi, chłodnymi latami. W zimie na północy można doświadczyć nocy polarnej, a latem – zjawiska słońca o północy.

Najlepszy czas na podróż do Norwegii zależy od celu wizyty. Lato (czerwiec – sierpień) to najlepszy okres na zwiedzanie fiordów, wędrówki i korzystanie z długich dni. Zima (grudzień – marzec) to idealny czas dla miłośników sportów zimowych i obserwacji zorzy polarnej na północy.
najlepsza dobra przeciętna nie polecamy
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII

Norwegia – inspiracje podróży