Pierwsze zjednoczone królestwo na terenie Tajlandii miało swą siedzibę w Sukhotai w XIII wieku. Zaledwie wiek później zostało ono wchłonięte do potężnego Królestwa Syjamu ze stolicą w Ayutthai, które rządziło terytorium zbliżonym do obecnego państwa Tajlandzkiego oraz sporej części sąsiednich Kambodży i Laosu. Upadek Ayutthai związany z najazdem Birmańczyków w 1767 spowodował przeniesienie stolicy na teren obecnej dzielnicy Bangkoku – Thonburi, a w konsekwencji na drugi brzeg rzeki Chao Phraya, na wyspę Rattanakosin, gdzie po dziś dzień mieści się Pałac Królewski oraz Świątynia Szmaragdowego Buddy. Od tego momentu Tajlandią rządzi dynastia Chakri, która szczyci się faktem, że nigdy nie została podbita przez najeźdźców w tym również zachodnich kolonialistów, dzięki czemu Tajlandia stanowi kraj, który właściwie nie został poddany kolonizacji przez żadne imperium. W wyniku wielu mniej lub bardziej krwawych zamachów stanu, Syjam stał się Tajlandią o ustroju monarchii konstytucyjnej.

Tajlandia leży w Azji Południowo-Wschodniej na Półwyspie Indochińskim i częściowo na Półwyspie Malajskim, graniczy z Kambodżą, Laosem, Malezją i Birmą, zaś linia brzegowa ma długość ponad 3200 km. Tajlandia ma dostęp do wód Oceanu Indyjskiego, Pacyfiku oraz Morza Andamańskiego. Flora na terenie kraju jest niezwykle zróżnicowana, a najpowszechniej występująca szata roślinna to wilgotny las monsunowy, który porastają drzewa sandałowe, tekowe i hebany. Ponadto w Tajlandii występują lasy równikowe, namorzynowe i sawanny. Najbardziej charakterystyczne dla tajskiej fauny są bantengi, słonie indyjskie, rozmaite gatunki małp, tropikalnych ptaków i gadów.

Tajlandia jest monarchią konstytucyjną, gdzie władzę sprawuje król oraz parlament, obecnie zdominowany przez wojsko. Król Rama IX (Bhumibol Adulyadej) był najdłużej panującym… i przy okazji najbogatszym monarchą na świecie, niemniej jednak w niezwykle rozwarstwionym społeczeństwie cieszył się prawdziwie wielką estymą. Podobizna króla występuje na banknotach, monetach i znaczkach. Za nawet najmniejszą zniewagę rodu królewskiego lub też nieposzanowanie wizerunku króla grozi kara więzienia. Dużą uwagę poświęca się hymnowi, który zazwyczaj słyszany jest dwa razy w ciągu dnia o równych porach. Podczas grania hymnu ustaje całe życie, samochody zatrzymują się, a piesi stoją na baczność.

Będąc w Tajlandii należy pamiętać o dwóch tabu, jakimi są części ciała: głowa i stopa. Podczas gdy głowa uważana jest za świętą i nie należy jej dotykać, nawet próbując kogoś pogłaskać, stopy uznawane są za plugawe. Wielką obrazą okazuje się kierowanie stóp w stronę lokalnych mieszkańców, tak jak i przechodzenie nad kimś siedzącym czy leżącym. Za haniebną może być uznana nawet próba zatrzymania toczącej się monety nogą (stopa + głowa, w dodatku Króla). O stopach pamiętać należy również wchodząc do czyjegoś domu, a często i nawet sklepu. W pomieszczeniach chodzi się boso, a buty zostawia przed drzwiami.
Tajowie są niezwykle przyjaźni i otwarci, stąd bardzo powszechne zdarzają się pytania o życie prywatne zachodnich turystów, które z reguły sprawiają w zakłopotanie (zarobki, wagę ciała, liczbę partnerów itp.) Za ciekawostkę może uchodzić również fakt, że Tajowie są niezwykle przesądni, więc chociażby każdy z dni tygodnia ma swój szczęśliwy oraz pechowy odpowiednik kolorystyczny. Z tego powodu nikogo nie powinno dziwić, że np. we wtorki wielu mieszkańców ubiera się na różowo.
Tajlandia słynie ze swego charakterystycznego tańca dworskiego, muzyki, architektury świątynnej, jedwabiu oraz widowiskowej sztuki walki – Muay Thai. Wszystkie te elementy przywędrowały do Syjamu od potężniejszego niegdyś sąsiada – Angkoru, który ostatecznie udało się Tajom podbić.

Buddyzm Teravada (Stara Szkoła) zwany również pejoratywnie Hinajaną (małym wozem) to główna religia regionu, w tym Tajlandii. Założeniem Teravady są Cztery Szlachetne prawdy, służące osiągnięciu oświecenia. Uznawana za cięższą drogę w dotarciu do celu (w tym przypadku nibbany), od powszechnego nurtu Mahajana. Każdy z chłopców przynajmniej raz w życiu wstępuje do nowicjatu lub zostaje mnichem, przywdziewając pomarańczowe szaty. Silne wpływy hinduistyczne oraz animistyczne najczęściej widoczne są w przydomowych ogródkach, które dekoruje się statuetkami hinduskich bogów (najczęściej Brama i Ganesha) oraz domkiem ochronnym dla duchów (Saan Phra Pum). W Tajlandii występuje silna wiara w gwiazdy i opiekuńcze amulety, dlatego mówi się, że modlitwy do Buddy kieruje się w sprawach życia przyszłego, natomiast powodzeniu spraw doczesnych należy dopomóc poprzez dodatkowe zabezpieczenia materialne w postaci przedmiotów mających przynosić szczęście.