Ślady minionej cywilizacji, ogrom piramid, potęga przeszłych faraonów, starożytne grobowce i świątynie stawiane na cześć dawnych bogów – taki jest Egipt. Miasta przesiąknięte zapachem dymu z fajki wodnej, zatłoczone hałaśliwe targowiska, nawoływania do modlitwy zmieszane z miejskim gwarem, długie korki uliczne i ludzie prowadzący po betonowych drogach objuczone osiołki, kurz i piasek dużych miast – to też Egipt. Ciągnące się kilometrami wybrzeże Morza Czerwonego z różnobarwną rafą koralową, słońce palące nieprzerwanie przez cały rok, dobrze zaopatrzona baza hotelowa, nurkowanie i wycieczki po pustyni – wciąż Egipt. Jest to bowiem kraj tysiąca twarzy, wciągający i nieprzewidywalny! Wybierzcie się na wakacje do Egiptu i przekonajcie się sami, które oblicze państwa na północy Afryki zwabi Was najbardziej.
Programy
Hotele
Pogoda
Miejsca
Informacje
Inspiracje
Informacje ogólne
Strefa czasowa
GMT +2
Stolica
Kair
Język
arabski (dialekt egipski)
Waluta
Funt egipski (1 EGP to 100 piastrów i 1000 milimów). Banknoty mają nominały 1, 5, 10, 20, 50, 100 i 200 funtów, 25 i 50 piastrów, a monety 5, 10, 20, 25 i 50 piastrów, a także 1 funta.
Obywatele RP podróżujący do Egiptu mają obowiązek posiadania wizy. O wizę można ubiegać się przed podróżą w egipskim przedstawicielstwie dyplomatycznym, drogą elektroniczną poprzez złożenie wniosku na stronie internetowej: www.visa2egypt.gov.eg lub bezpośrednio na lotnisku w Egipcie. Koszt wizy turystycznej jednokrotnego wjazdu wynosi 25 USD, a wielokrotnego wjazdu 60 USD. Wizę turystyczna jest 30-dniowa; aby ją uzyskać, należy posiadać paszport ważny przez minimum 6 miesięcy od pierwszego dnia pobytu w Egipcie.
Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.
Szczepienia
Wakacje w Egipcie nie wymagają zrobienia szczepień obowiązkowych. Jak w przypadku niemal każdej podróży zaleca się szczepienia przeciwko polio, błonicy i tężcowi (około 150 zł), durowi brzusznemu (około 230 zł) oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (około 250 zł każda dawka szczepionki). Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.
Napiwki
Dawanie napiwków w Egipcie, czyli bakszyszu, to niepisany obowiązek. Egipcjanie oczekują napiwku za najdrobniejsze usługi, np. wniesienie walizek do pokoju hotelowego czy pomoc w zaparkowaniu samochodu. Chociaż w rachunek za posiłek restauracje wliczają zwykle 10% wartości posiłku, kelnerzy oczekują drobnych kwot za obsługę. Napiwki warto zostawiać osobom sprzątającym hotelowe pokoje czy taksówkarzom. Aby przygotować się na takie sytuacje, dobrze jest mieć przy sobie 50 USD w jednodolarowych banknotach. Innym sposobem na poradzenie sobie z bakszyszem jest posiadanie drobnych przedmiotów jako „prezenty”, np. zapalniczek, długopisów czy słodyczy. Niepozostawianie napiwków może spowodować gorszą jakość usług.
Ceny jedzenia
Ceny jedzenia w Egipcie są porównywalne lub nieco niższe niż w Polsce. Robiąc zakupy w małych sklepikach, na targach lub w miejscach, gdzie nie ma wyraźnie zaznaczonej ceny, należy się przygotować na targowanie – Egipcjanie podbijają ceny dla turystów nawet kilkukrotnie! Większe zakupy można zrobić w sieciowych marketach. Ceny za napoje alkoholowe są znacznie wyższe niż w Polsce.
Przykładowe ceny:
Posiłek w taniej restauracji – 100 EGP Kolacja dla dwóch osób w lepszym lokalu – 600 EGP Lokalne piwo beczkowe w restauracji – 45 EGP Kawa w restauracji – 30 EGP Woda mineralna 1,5 l – 5 EGP Coca cola 0,33 l – 15 EGP Piwo importowane 0,5 l – 90 EGP Wino 0,7 l – 150 EGP Banany 1 kg – 12 EGP Jabłka 1 kg – 23 EGP
Jedzenie
Kuchnia egipska łączy w sobie specjały kuchni arabskiej i śródziemnomorskiej. Egipcjanie przykładają dużą wagę do różnorodności na talerzu, dlatego tradycyjna kuchnia zaskakuje mieszankami smaków, zapachów i barw. Podstawą kuchni egipskiej są warzywa strączkowe – głównie bób, z którego powstaje foul (pasta z bobu, marchewki, cebuli i pomidorów) lub tamijja (kotleciki), ale fasola, soczewica i ciecierzyca równie często są wykorzystywane jako składniki hummusu, sosów, dipów, past do chleba i do falafeli. W Egipcie można spotkać osiem rodzajów chleba, a najpopularniejszą odmianą jest aysz, który w smaku i wyglądem przypomina podpłomyk. Podczas posiłku odrywa się niewielkie kawałki chlebka aysz i macza w różnych sosach lub dipach – jest to rodzaj przekąski lub pełnoprawnego posiłku – razem z mięsem, warzywami i sosem z tahini jada się go na obiad lub śniadanie.
Egipcjanie ze względów religijnych nie spożywają wieprzowiny, natomiast dania na bazie wołowiny, drobiu i baraniny można dostać wszędzie. Prawdziwym rarytasem jest mięso gołębia (hamam), które podaje się z ostro przyprawionym ryżem, chociaż można też spotkać całe grillowane lub upieczone gołębie faszerowane kaszą. W niektórych turystycznych miejscach restauracje oferują stek z wielbłąda. Najbardziej znaną obiadową potrawą jest kebab oraz kofta – szaszłyk z mielonej jagnięciny, a także shoarma – pita wypełniona kawałkami mięsa (najczęściej jagnięcego) z warzywami i sosem. W kuchni egipskiej nie brakuje zup, jada się m.in. ads (gęstą zupę fasolową), isan asfur (bulion na wołowinie z makaronem), samak (zupy rybne) i chudar (wywary warzywne).
Słodkie desery to ważna część egipskich kulinariów, zwłaszcza te, które są przygotowywane z naturalnych składników. Wiele przepisów zaczerpniętych jest z kuchni śródziemnomorskiej, m.in. basbousa, czyli kasza manna ze słodkim syropem i migdałami, którą kroi się w romby i podaje na zimno, baklawa, robiona z chrupkiego ciasta filo i zalewana miodem i orzechami czy ghoriba, biszkopciki na bazie kruchego ciasta z masłem z nadzieniem herbacianym, wyglądem przypominające pierożki. Egipcjanie przepadają także za naleśnikami ze słodkim nadzieniem czy ryżem ugotowanym na mleku z dodatkiem owoców i cynamonu.
Narodowym napojem w Egipcie jest herbata i kawa. Parzenie herbaty to prawdziwy rytuał – każdy Egipcjanin zawsze znajdzie na to czas – natomiast kawę pija się tu bardzo słodką i mocną, czasem przyprawianą kardamonem, wlewaną prosto z tygielka.
Ciekawostki
Piramidy w Gizie nie zostały zbudowane przez niewolników. Wznosili je opłaceni przez faraona pracownicy, dla których ta praca była wyróżnieniem. Budowniczych, którzy zginęli podczas robót, pochowano w grobowcach w pobliżu piramid.
Kair jest największym miastem w Afryce i wśród krajów Bliskiego Wschodu. Mieszka tu około 21 milionów ludzi.
Egipt jest jednym z najsuchszych krajów na świecie, a większość obszaru stanowią pustynie – Sahara i Pustynia Libijska.
W 2013 roku, po raz pierwszy od 112 lat w Kairze spadł śnieg. Ten fenomen pogodowy naukowcy tłumaczą jako efekt globalnego ocieplenia. Wielu mieszkańców stolicy widziało śnieg po raz pierwszy w życiu.
Starożytni Egipcjanie nie znali pojęcia grzechu i nie traktowali seksu jako obowiązku religijnego. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni, mieli pełną dowolność w rozwijaniu swojego życia seksualnego i każda forma aktywności seksualnej była traktowana jak normalna potrzeba. Co więcej, wierzono, że dusza po śmierci także ma zdolność do uprawiania seksu, dlatego do grobowców dorosłych osób wkładano symbole płodności, m.in. posążki kobiet z szerokimi biodrami lub mężczyzn z okazałymi narządami płciowymi.
Faraonowie byli chowani wraz ze swoimi sługami, którzy mieli służyć im w zaświatach.
Naukowcy do dziś starają się rozwikłać zagadkę powstania Wielkiego Sfinksa z Gizy. Olbrzymi na 20 metrów wysokości i 57 metrów długości piaskowy posąg prawdopodobnie został stworzony ok. 2600 roku p.n.e. jako strażnik piramid. Z punktu widzenia inżynierii wzniesienie tego typu budowli jest niezwykle trudne, a wręcz niemożliwe – nawet w XXI wieku i przy użyciu najnowocześniejszych technik architektonicznych. Kto więc zbudował ten tajemniczy posąg? Niektórzy naukowcy twierdzą, że za budowlę odpowiedzialna jest… niewielka cywilizacja istniejąca niegdyś na Antarktydzie, która kolonizowała nieznane lądy, w tym obszar Nilu.
Nad Nilem rozgrywano pierwsze gry zespołowe na świecie. Starożytnym sportowcom zawdzięczamy także zasadę fair play.
Nie sposób zliczyć wszystkich osiągnięć starożytnych Egipcjan. Wynaleźli oni m.in. hieroglify („boskie słowa”, które miały służyć do modlitwy) i system irygacyjny, przyczynili się do postępu w astronomii (ułożyli kalendarz z podziałem na 365 dni), matematyce (głównie geometrii), medycynie (w chirurgii i anatomii) oraz w technice mumifikacji zwłok.
Spośród 1400 bogów, których czcili starożytni Egipcjanie, najważniejszy był Ra, bóg Słońca, którego przedstawiano z głową sokoła.
Gdy w starożytnym Egipcie umierał kot, jego właściciele golili brwi na znak żałoby. Za uśmiercenie tego zwierzęcia groziła kara śmierci.
Zabbaleen często nazywane jest „Miastem Śmieciarzy”, ponieważ to tutaj trafiają śmieci ze stolicy. Mieszkańcy Kairu produkują blisko 13 tysięcy ton śmieci każdego dnia.
Piramidy są niezaprzeczanym symbolem Egiptu, jednak to w Sudanie jest ich więcej!
Według historycznych zapisków królowa Kleopatra Wielka nie była symbolem kobiecego piękna – podobno miała przeciętne rysy twarzy i wydatny nos. To nie uroda, lecz niezwykły czar, inteligencja i charyzmatyczna osobowość wyróżniały Kleopatrę spośród innych wpływowych kobiet starożytnego Egiptu.
Biblioteka Aleksandryjska była największą biblioteką starożytnego świata i w swojej kolekcji posiadała ponad 400 tys. książek, niestety jednak, wraz z dużą częścią księgozbioru, spłonęła podczas ataku Juliusza Cezara. W 1974 roku, w celu upamiętnienia starożytnej Biblioteki Aleksandryjskiej, „odbudowano” ją, tworząc Bibliotheca Alexandrina, która obecnie może się pochwalić ponad 8-milionowym księgozbiorem oraz zarchiwizowanymi stronami www od 1996 roku.
Poznaj szczegóły o kraju Egipt
Historia
Egipt to jedno z najstarszych państw na świecie, o dobrze zapisanej i udokumentowanej historii, której początki sięgają 3300 roku p.n.e. Zanim Egipt podbili Grecy, a później Arabowie, tą starożytną cywilizacją rządziło niemal 30 dynastii! Natomiast ślady obecności pierwszych ludzi na Saharze datuje się nawet 10 tys. lat wstecz. Historia starożytnego Egiptu i osiągnięcia ówczesnych ludzi miały ogromny wpływ na rozwój m.in. kultury greckiej i rzymskiej, i do dzisiaj są przedmiotem nieustannej fascynacji i badań naukowych czy archeologicznych.
Kleopatra VII była ostatnią przedstawicielką dynastii Lagidów i starożytnego świata. Po jej śmierci, w 395 roku n.e., Egipt przyłączono do Imperium Rzymskiego. Czasy nowożytne i panowanie cesarskiego prefekta były dla kraju łaskawe – Egipcjanie dostarczali Imperium zboże, które rozdawano najuboższym mieszkańcom. Każda przerwa w dostawie groziła wybuchem zamieszek, z tego też powodu cesarz traktował Egipt w szczególny sposób, m.in. nie ingerując w kwestie wiary mieszkańców – przynajmniej do czasu. Rozwój chrześcijaństwa wpływał na zmiany w strukturze społecznej i kulturze Egipcjan aż do podboju islamskiego i kalifatu. Egipt utrzymał się w kalifacie przez kilka wieków, do 1171 roku. Od XVI do końca XVIII wieku kraj znajdował się pod panowaniem Turków osmańskich, a później rządy przejęli Mamelucy. Egiptu nie ominął w swych planach zdobycia Indii Napoleon, podbijając go na trzy lata, jednak Imperium Osmańskie szybko upomniało się o zabrane ziemie. Od 1882 do 1914 roku Egipt okupowali Brytyjczycy, skupiając się głównie na Kanale Sueskim. W następnych latach władze i ustroje zmieniały się dynamicznie: od sułtanatu, przez niepodległe Królestwo Egipskie, aż po Arabską Republikę Egiptu wprowadzoną w 1953 roku. W 2013 roku, w wyniku kryzysu politycznego, w Kairze doszło do zamachu stanu i obalono prezydenta Muhammada Mursiego. W wyniku tego krwawego wydarzenia tysiące osób ucierpiało lub straciło życie. Obecnym prezydentem, rządzącym od 2014 roku, jest bezpartyjny Abd al-Fattah as-Sisi, najwyższy rangą egipski wojskowy.
Geografia
Egipt, sąsiadujący z Libią, Strefą Gazy i Sudanem, leży pomiędzy dwoma kontynentami – północno-wschodnią Afryką i wschodnią Azją. Granicę między kontynentami stanowi Kanał Sueski. Egipt dzieli się na cztery regiony: dolinę i deltę Nilu, Pustynię Zachodnią, Pustynię Wschodnią oraz półwysep Synaj, posiada też dostęp do dwóch mórz: Śródziemnego i Czerwonego. Przez kraj przepływa tylko jedna rzeka, Nil, która jest zarazem najdłuższą rzeką świata, mierzącą 6671 km, a jej dwa główne źródła, Nil Biały i Nil Błękitny, są zlokalizowane w sercu Afryki. Teren wokół doliny Nilu zamieszkuje 98% społeczeństwa.
Pustynie zajmują ponad 80% obszaru Egiptu. Na wschód rozciąga się Pustynia Arabska (nazywana także Pustynią Wschodnią), stanowiąca obszar północno-wschodniej Sahary, przechodząca w Pustynię Nubijską. Wzdłuż wybrzeża Morza Czerwonego przebiega pasmo górskie Atbaj, z najwyższym szczytem Dżabal Uda (2259 m n.p.m.). Natomiast od zachodu leży Pustynia Libijska (Pustynia Zachodnia), mająca powierzchnię ponad 2 mln km². Na jej obszarze znajduje się Wielkie Morze Piasku i oaza Siwa. Najwyższym szczytem Egiptu jest Gabal Katrine (2642 m n.p.m.), który znajduje się na półwyspie Synaj, również w dużej mierze pokrytym przez pustynie.
Egipt leży w dwóch strefach klimatycznych: klimatu zwrotnikowego suchego oraz łagodnego klimatu śródziemnomorskiego, który występuje lokalnie, na wąskim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Egipski klimat charakteryzują niewielkie opady, wysoka temperatura latem i niska wilgotność powietrza. O ile w ciągu dnia temperatury mogą sięgać 40°C, to nocą drastycznie spadają – nawet do 10°C. Od maja do marca występują tu silne burze piaskowe, a zima, która zaczyna się w listopadzie i kończy z początkiem lutego, potrafi być dość chłodna.
Kultura i Religia
Egipt to kolebka cywilizacji i jeden z najbardziej znanych krajów na świecie – głównie z piramid w Gizie oraz Sfinksa, świątyń w Abu Simbel, oazy Siwa czy tzw. Białej Pustyni i oazy Farafira, wielokulturowej stolicy, rejsach po Nilu, nubijskich wiosek i nieskończonych pustynnych krajobrazów.
W ostatnich latach liczba mieszkańców Egiptu przekroczyła 100 mln. Społeczeństwo tworzą potomkowie Egipcjan wyznający islam oraz niezwykłe mieszanki etniczne: m.in. Koptowie, uważani za grupę etniczną najbardziej zbliżoną kulturowo starożytnym, Beduini i Berberzy, prowadzący koczowniczy tryb życia ludzie pustyni, a także mniejszość grecka, ormiańska, francuska i włoska.
Według statystyk, islam w Egipcie wyznaje i praktykuje ok. 89% mieszkańców. Jak w każdym kraju muzułmańskim, obchodzi się tu Ramadan – ruchome święto, podczas którego od świtu do zmierzchu nie spożywa się posiłków ani napojów. W mniej turystycznych miejscach restauracje są zamknięte w ciągu dnia. Egipcjanie są jednak nowoczesnym społeczeństwem i kobiety, zwłaszcza w Kairze, mogą ubierać się według własnego uznania i zajmować wysokie stanowiska w pracy.
W Egipcie występują cztery rodzaje klimatu: klimat zwrotnikowy suchy w znakomitej większości kraju, oraz klimat śródziemnomorski, który obejmuje wąski pas wybrzeża od strony Morza Śródziemnego (m.in. Aleksandrię i Port Said). W Egipcie można doświadczyć dwóch pór roku: łagodnej zimy od listopada do kwietnia i gorącego lata od maja do października. Wycieczkę do Egiptu można planować niemal przez cały rok, chociaż odradza się miesiące na przełomie zimy i lata oraz lata i zimy, ze względu na duże skoki temperatur, które są jednak najbardziej odczuwalne na obszarach pustynnych. Latem temperatura dochodzi nawet do 45°C, ale wilgotność powietrza znajduje się na dość niskim poziomie, dzięki czemu upał jest znośny i nie odczuwa się tzw. ściany gorąca, zwłaszcza w Górnym Egipcie oraz południowym Synaju.
