Japonia

Obywatele polscy podróżujący do Japonii w celach turystycznych, prywatnych lub służbowych, do 90 dni pobytu, zwolnieni są z obowiązku wizowego. Paszport powinien być ważny minimum 3 miesiące od daty planowanego wyjazdu z Japonii.

Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.

Przed podróżą do Japonii nie ma obowiązku wykonania szczepień ochronnych. Szczepienia zalecane to błonica i tężec (ok. 90 zł), wirusowe zapalenie wątroby typu B ( ok. 90 zł dawka szczepionki) oraz japońskie zapalenie mózgu (ok. 400 zł każda dawka szczepionki). Malaria w Japonii nie występuje. Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

Absolutnie nie praktykowane! Etos pracy w Japonii jest bardzo silny, praca to obowiązek, brak pracy to hańba. Dając komuś napiwek sugerowalibyśmy, że jest on nienależycie wynagradzany, a co za tym idzie, źle wykonuje swoje zajęcie. Można ciężko obrazić kogoś w ten sposób. Napiwków nie daje się w żadnych okolicznościach, nawet w eleganckich hotelach w zachodnim stylu.

Pożywne danie makaronowe (ramen, udon) to wydatek rzędu 700–800 JPY, czyli około 30 zł. Ceny kształtują się podobnie do polskich. Wybór restauracji jest ogromny, od drogich do zwykłych, w japońskim stylu. Menu rzadko jest dostępne po angielsku. W lokalach zazwyczaj zielona herbata jest w cenie posiłku. Automaty z napojami są – dosłownie – wszędzie.

• Nadal na ulicach można spotkać osoby w kimonach – także mężczyzn
• Ceremonialne kimono dworskie ma 12 warstw
• Do toalety obowiązują osobne pantofle, nie można używać ich w innych pomieszczeniach
• Japończycy myją się mydląc siedząc w kucki, po czym czyści leżą w głębokiej wannie z gorącą wodą. Takie tradycyjne ablucje praktykowane są nadal powszechnie
• Japonia to największy producent samochodów na świecie
• Toyota najpierw produkowała tkaniny; przedsiębiorstwo to rozwinęło się mniej więcej wtedy, kiedy przemysł włókienniczy w Łodzi
• W Japonii się nie odmawia: na żadne pytanie Japończyk nie odpowie „nie”, nawet, jeśli się nie zgadza lub nie zna odpowiedzi
• „Musisz być bardzo zmęczony” – to najpiękniejszy komplement, gdyż pracowitość jest tu ważniejsza od talentu, liczy się tylko to, co przychodzi z trudem
• Prawie wszyscy Japończycy kolekcjonują martwe owady
• Dla Japończyków dźwięki „L” i „R” brzmią tak samo
• W Japonii wynaleziono pociąg jadący z prędkością 500 km/godz.

Japoński posiłek składa się z wielu potraw przygotowanych w małych porcjach. Między poszczególnymi częściami - kęsami należy oczyścić kubki smakowe, przegryzając marynowany imbir. Podstawą jedzenia są oczywiście ryby i owoce morza, kiszony (marynowany) ryż, nori, czyli prasowane algi. Z tych prostych składników można przygotować prawdziwą ucztę! Większość japońskich dań jest serwowana na zimno. Z innych warto spróbować zupy ramen, czyli wywaru gotowanego na wieprzowinie (uchodzącej za rarytas) z krewetkami, rzodkwią, tofu, jajkiem i makaronem, czasem doprawianego sosem sojowym. Sake, czyli wódkę ryżową, popija się na ciepło. Desery to osobny temat – zwłaszcza galaretki z różnych warzyw i owoców zasługują na uwagę, podobnie jak lody. A wszystko to popijamy zieloną herbatą, której absolutnie nie należy słodzić. Przed restauracjami stoją plastikowe makiety z daną potrawą, dzięki temu łatwo można zorientować się, co zamówić.

Legendarny władca Jimmu, według wierzeń potomek bogini Amaterasu, był pierwszym cesarzem około VII wieku p.n.e. Ta sama dynastia panuje do dzisiaj (władzę przejmowały też kobiety lub adoptowani synowie). Obecny cesarz jest 125. potomkiem Jimmu w prostej linii. Pierwsza stolica, Kofun, zaczęła pełnić taką funkcję około III wieku n.e. Stopniowo coraz większy obszar i coraz liczniejsze plemiona zostały jej podporządkowane. Od VII wieku zaczął się okres reform i kodyfikowania prawa na wzór chiński. W tym czasie władzę często pełniły kobiety, a buddyzm zdobywał coraz silniejsze wspływy. Okres Heian (VIII - XII wiek) to długi czas pokoju, ale władzę zamiast cesarzy sprawowali regenci i kanclerze. W XIII wieku krajowi zagroziły najazdy mongolskie, Tatarzy zostali jednak odparci. W XIV-XVI wieku, mimo trwających wojen domowych, rozwinęły się dziedziny sztuki, które do dziś tradycyjnie kojarzymy z japońską kulturą. W roku 1600 stolicą zostało Edo (dzisiejsze Tokio). Wtedy podzielono społeczeństwo na 4 grupy: samurajów, chłopów, rzemieślników/artystów oraz kupców. Poza podziałem pozostawali np. mnisi oraz cesarz z rodziną. Funkcja cesarska była czysto tytularna, gdyż władzę sprawował szogun – przywódca wojskowy. Od XVII wieku Japonia podjęła decyzję o izolacji. Jedynymi obcokrajowcami była mała grupka Holendrów na sztucznej wyspie w okolicach Nagasaki. Otwarcie nastąpiło w połowie XIX wieku .Okres zwany Meiji oznaczał szybki rozwój, handel i westernizację. Wprowadzono system gabinetowy – od tamtej pory Japonia ma premiera. Od roku 1926 stopniowo wzrastały nastroje nacjonalistyczne. Hasła padały takie, jak zawsze przy okazji reform: wzmocnienie cesarza, usuniecie złych doradców, troska o charakter narodowy. W roku 1931 rozpoczęły się działania w Mandżurii – Japonia chciała podbić część Chin i utworzyć państwo buforowe, izolujące wyspy od komunizmu. Wywołało to serię sprzeciwów i konfliktów. Japonia w roku 1940 podpisała traktat z Niemcami i Włochami uznający ich rolę przewodnią w Europie. W roku 1941 Japonia podpisała układ o nieagresji z ZSRR.

7 grudnia 1941 wojska japońskie zaatakowały amerykańską bazę Pearl Harbor na Hawajach. Incydent rozpoczął wojnę na Pacyfiku. 6 sierpnia 1945 została zrzucona bomba atomowa na Hiroszimę, a 3 dni później na Nagasaki. ZSRR przystąpiło do wojny przeciwko Japonii. Cesarz podpisał akt bezwarunkowej kapitulacji. Pierwszy raz w dziejach Japonia znalazła się pod okupacją. W roku 1948, wobec zmian w Chinach i w Korei, USA zaczęły traktować Japonię jako swojego partnera na Dalekim Wschodzie. Traktat pokojowy podpisano w roku 1952. Od tamtej pory datuje się wzrost gospodarczy oraz wzrost znaczenia Japonii na arenie międzynarodowej. Sytuacja w Japonii jest stabilna, ale kraj wciąż dąży do podpisania traktatu pokojowego z Rosją.

Japonia to państwo wyspiarskie. Znaczną część powierzchni zajmują góry i wyżyny. Jest to obszar aktywny sejsmicznie – tsunami, trzęsienia ziemi, a nawet wybuchy wulkanów czasami się tutaj zdarzają. Dla Japończyków przyroda jest piękna tylko gdy jest ujarzmiona, stąd popularność raczej ogrodów niż parków, raczej kompozycji ikebany niż zwykłych bukietów.

W Japonii występują 4 wyraźne pory roku. Na wybrzeżu zachodnim zimą pada śnieg. Wiosna to pora kwitnienia śliw i wiśni, a także azalii, irysów i różnych krzewów. Początek czerwca to okres opadów, zwany nawet czasem piątą pora roku. Lato jest gorące i wilgotne, szczególnie trudne do wytrzymania w mieście. Jesienią czerwienią się różne gatunki klonów. Japończycy zwyczajowo podziwiają wtedy księżyc w ciepłe, bezwietrzne, jesienne wieczory.

Fauna jest właściwie typowa dla półkuli północnej. Występuje kilka gatunków endemicznych, takich jak żuraw japoński, makak japoński, salamandra olbrzymia, zając amami czy kot irimote (krytycznie zagrożony). Rośliny również nie odróżniają się od kontynentalnych, może tylko tym, jak bardzo są zadbane. W kilku miejscach roślinność jest pierwotna, nigdy nie tknięta przez człowieka. Wiśnie znane z kwiatów to szczególny podgatunek, ich owoce są małe i niejadalne.

Ogromne znaczenie ma cesarz, wywodzący się z najdłużej na świecie panującej dynastii, o boskim rzekomo rodowodzie. Jego insygnia to lustro, klejnot oraz miecz, oznaczające w związku z legendarnymi wyjaśnieniami mądrość, obowiązkowość oraz męstwo. W Japonii nadal bardzo ważne jest nieprzetłumaczalne pojęcie giri, oznaczające dług, powinność, obowiązek, ale także honor. To podstawa myślenia, systemu i zachowania, całej kultury kraju. W Japonii pracowitość i obowiązkowość jest ceniona wyżej niż zdolności.

Wielki wpływ na obyczaje – także współczesne! – ma słynny kodeks samurajów busido oraz nauki Konfucjusza. Narodową religią jest shinto. Ten zespół wierzeń koegzystuje z buddyzmem, który przybył do Japonii w VI w. Japończycy nigdy nie deklarują, nie określają swojej przynależności religijnej. Obrzędy shinto towarzyszą narodzinom, a obrzędy buddyjskie pochówkom. Świątynie shinto bronią dwa demony w formie rzeźb przedstawiających stwory, zwierzęta (np. para lwów, para psów, para dzików). Jeden ma otwarty pysk (gryzie demony) drugi zamknięty (nie wypuszcza ich). Następnie jest miejsce do obmycia rąk oraz czerwone bramy torii. W świątyni należy przywołać duchy kami pociągając za linę przymocowaną do dzwonu, wrzucić ofiarę – pieniążek z cyfrą 5, klasnąć oraz pochylić głowę. Wtedy duchy, być może, spełnią prośbę pielgrzyma.