Namibia

Obywatele RP udający się w podróż do Namibii zobowiązani są posiadać wizę turystyczną. Wizę można uzyskać na lotnisku międzynarodowym Hosea Kutako w Windhoek. W tym celu po przylocie należy udać się do kantorku oznaczonego VISA UPON ARRIVAL, wypełnić wniosek wizowy oraz zapłacić 1080 NAD, czyli ok. 65 EUR. Ubiegając się o wizę na lotnisku należy mieć ze sobą: wypełniony wniosek wizowy, zdjęcie, paszport ważny minimum 6 miesięcy, bilet powrotny, wystarczające środki finansowe na pobyt, dowód rezerwacji hotelu, formularz ubezpieczenia zdrowotnego, zaproszenie/zaświadczenie z biura podróży. Opłatę uiścić można zarówno kartą, jak i gotówką (dolarami namibijskimi lub randami). Jeśli macie w planach wizytę w którymś kraju ościennym i powrót do Namibii, poproście o wizę wielokrotnego wjazdu. Jej koszt jest taki sam, jak wizy jednokrotnej.

W przypadku podróży do Namibii obojga rodziców z małoletnim dzieckiem, konieczne jest posiadanie ze sobą oryginału aktu urodzenia dziecka lub jego poświadczonej przez notariusza kopii, wraz z tłumaczeniem na język angielski. W przypadku podróży tylko z jednym z rodziców, konieczne jest posiadanie pisemnej zgody na podróż drugiego rodzica wraz z kopią dowodu tożsamości. Pismo to powinno być przetłumaczone na język angielski i poświadczone przez notariusza.

Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.

Od osób w podróży do Namibii nie wymaga się przeprowadzenia szczepień obowiązkowych. Zaleca się szczepienia przeciwko błonicy, tężcowi i polio (ok. 150 zł), durowi brzusznemu (ok. 230 zł) oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (ok. 250 zł każda dawka szczepionki). Zalecane jest również szczepienie przeciwko wściekliźnie (ok. 170 zł każda dawka szczepionki). Jadąc do Namibii w okresie pory deszczowej należy zastosować profilaktykę antymalaryczną. Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

W Namibii pozostawianie napiwków za obsługę jest przyjęte. Zwyczajowo napiwek wręcza się przewodnikowi, kierowcy, bagażowemu czy pokojówce. Napiwek zostawia się również w restauracji, w przypadku gdy opłata serwisowa nie została doliczona do rachunku. Raczej nie powinno się praktykować dawania nawet drobnych pieniędzy miejscowym dzieciom, które mogą chcieć przysłużyć się turyście jakąś drobną przysługą lub po prostu żebrzą. O wiele rozsądniej będzie kupić czy przywieźć ze sobą słodycze lub przybory szkolne i obdarować nimi lokalne dzieci.

Jedzenie w Namibii nie jest drogie. Najtańszą opcją wyżywienia jest oczywiście korzystanie z lokalnych knajpkach. Najwyższe ceny są w restauracjach o wyższym standardzie i w hotelach. Należy pamiętać o targowaniu się, gdy mowa o stołowaniu się na ulicy, w przydrożnych stoiskach, gdzie spokojnie można zbić cenę za poszczególne potrawy czy składniki. Często zawyża się ceny rozmaitych produktów z myślą o turystach, dlatego właśnie targowanie jest właściwie codziennością dla miejscowych. Przykładowe ceny: woda mineralna 1,5 l 10 N$ (2,90 zł), piwo w sklepie 8 N$ (2,30 zł), piwo w barze 12 N$ (3,45 zł) posiłek przy stoisku ulicznym 600 TZS, obiad w lokalnej knajpce ok. 50 N$ (14,30 zł), danie w restauracji o wysokim standardzie ok. 100 N$ (ok. 30 zł).

• Namib uznawana jest za najstarszą pustynię na świecie. Jej wiek szacuje się na 80 milionów lat. Pustynia Namib jest również najbardziej suchą pustynią na ziemi. Rocznie spada tu zaledwie 14 mm deszczu
• Największa wydma na świecie znajduje się w Parku Narodowym Namib Naukluft – Dune 7, czyli Wydma nr. 7 ma 340 metrów wysokości!
• W Namibii znajduje się największy znany na świecie meteoryt i największy naturalnie występujący kawał żelaza. Waga meteorytu szacowana jest na 60 ton. Nikt nie wie jak to możliwe, że meteoryt spadł na Ziemię praktycznie bez uszkodzenia. Przypuszcza się że dzięki swojemu płaskiemu kształtowi, meteoryt ślizgał się po powierzchni atmosfery, podobnie jak kamień odbija się od wody
• Na terenie kraju żyje największa populacja gepardów, która obecnie liczy 3 tysięcy osobników
• Najstarszymi mieszkańcami Namibii są Buszmeni. Co ciekawe, uważani są za jedną z najstarszych ras
• Park Narodowy Etosza jest jednym z największych rezerwatów przyrody na świecie. Teren parku zamieszkują m.in. takie dzikie zwierzęta jak: słonie afrykańskie, nosorożce czarne, żyrafy, zebry, gepardy, lamparty, antylopy
• Największe podziemne jezioro na świecie – Dragons Breath (Oddech Smoka), znajduje się w północnej Namibii
• Znakiem rozpoznawczym kobiet ludu Herero jest ich wiktoriański strój (przejęty od niemieckich kolonizatorów) oraz nakrycia głowy – rogate turbany – mające związek z tradycją hodowli bydła
• To w Namibii znaleziono malunki naskalne uważane za jedne z najstarszych w całej Afryce. Zostały wykonane prawdopodobnie 25-27 tysięcy lat temu, a więc w epoce kamienia
• Drugi pod względem wielkości kanion na świecie - Fish River Canyon, położony jest na południu Namibii
• Na terenie Namibii znajdują się bogate złoża diamentów, uranu i złota
• Pierwszym Europejczykiem, który w 1485 dotarł do Namibii był Portugalczyk Diogo Cao
• W mieście Swakopmund, w zachodniej Namibii, w 2006 roku urodziła się córka Angeliny Jolie i Brada Pitta – Shiloh Nouvel Jolie Pitt

Tutejsze kulinaria zdeterminowane są przez klimat, przyrodę oraz wpływy rodzime i zewnętrzne, wśród których wyróżniają się zwłaszcza – lokalna kuchnia tubylczych ludów takich jak Himba, Herero czy plemion buszmeńskich, a także kulinaria charakterystyczne dla kolonialistów przybywających niegdyś na terytorium Namibii, czyli Afrykanerów, Niemców i Brytyjczyków. Najwyraźniejszym wpływem niemieckim jest piwo, które spożywa się tutaj nie tylko w trakcie słynnego bawarskiego festiwalu – Oktoberfest w wersji namibijskiej, ale i na co dzień.

Ponadto Namibijczycy z wielką chęcią zajadają grillowane kiełbaski, a z mięs najbardziej popularna jest wołowina. Z kiełbasek najpopularniejszy rodzaj to Boerewors, którego nazwa wywodzi się z języka afrikaans. Równie chętnie w tej części Afryki (także w Zimbabwe i Botswanie) sięga się po suszone mięso z wołowiny lub antylopy odpowiednio doprawione m.in. pieprzem czy kolendrą. W Namibii można zjeść oprócz tego tak nietypowe dla Europejczyków mięsa jak steki ze strusia i krokodyla, które jednak nie każdemu przypadną do gustu. Na wybrzeżu najczęściej jada się owoce morza. Ogromną zaletą namibijskiej kuchni jest jej organiczność – jedzone w tym kraju produkty właściwie nie zawierają konserwantów, są świeże i przygotowywane na bieżąco. Istotną rolę w jadłospisie Namibijczyków odgrywają nieprzetworzone owoce i warzywa. Niektóre grupy etniczne mają w swoim codziennym menu niekonwencjonalne smakołyki np. regionalne robaki, larwy ciem – gonimbrasia belina. W domach często przyrządza się samodzielnie nabiał, Namibijczycy powszechnie pijają też mleko.

Począwszy od pierwszego tysiąclecia przed naszą erą tereny dzisiejszej Namibii zamieszkiwały kolejno następujące ludy: Buszmeni, zbliżony do nich lud Sana, a następnie Hotentoci, którzy zdobyli hegemonię na namibijskim terytorium. Dopiero w XVII wieku zaczęły tutaj przybywać plemienia ludu Bantu prowadzące walki między sobą oraz z plemionami, które wcześniej osiedliły się w Namibii. Przybysze z Europy dotarli w te rejony Czarnego Lądu u schyłku XV wieku – najpierw byli to Portugalczycy, a po nich Holendrzy. Swoje wpływy w Afryce Południowej zdobyły też Wielka Brytania i Niemcy – oba te kraje rywalizowały o hegemonię w Afryce w drugiej połowie XIX wieku.

Na początku lat 80. XIX wieku niemiecki kupiec, Franz Adolf Eduard Lüderitz zaczął szukać porozumienia z lokalnymi plemionami i w ten sposób doprowadził do tego, że Niemcy ustanowili swój protektorat nad częścią kraju. Wynikiem tego był napływ niemieckich osadników na tereny Namibii, a w późniejszym czasie powstania niepodległościowe ludności tubylczej, których tłumienie pociągnęło za sobą rozlew krwi. W 1908 roku odkryto tutaj złoża diamentów, przez co nastąpił prawdziwy boom europejskiego osadnictwa w Namibii. W trakcie pierwszej wojny światowej kraj był okupowany przez Związek Południowej Afryki, który przyczynił się do porażki Niemców na ziemiach afrykańskich.

W 1973 roku ONZ i Organizacja Jedności Afrykańskiej uznały SWAPO (South - West African People’s Organisation) za jedynego przedstawiciela Namibijczyków, co jednak nie zatrzymało działań RPA, które utworzyło konkurencyjny względem SWAPO Demokratyczny Sojusz Turnhalle i zorganizowało wybory powszechne niezaakceptowane przez ONZ. Organizacja Ludu Afryki Południowo-Zachodniej prowadziła walkę zbrojną, którą w dużej mierze umożliwiał Związek Radziecki, inne państwa komunistyczne czy pomoc płynąca z Angoli. Historyczne wydarzenie nastąpiło w 1988 roku po negocjacjach RPA, USA, Angoli i Kuby. Ustalono, że z Angoli zostaną wycofane wojska kubańskie, zaś w Namibii odbędą się wybory powszechne pod nadzorem ONZ. W wyborach większość zdobyło SWAPO. W 1990 roku uchwalono konstytucję. Prezydent Sam Nujoma proklamował niepodległą Republikę Namibii, wchodzącą odtąd w skład brytyjskiej Wspólnoty Narodów i państw członkowskich ONZ.

W 1992 roku doszło do porozumienia z RPA dotyczącego wspólnej granicy. Pod koniec XX wieku w Namibii zaczął działać ruch separatystyczny o nazwie Armia Wyzwolenia Caprivi będąca w porozumieniu z angolską organizacją UNITA. W 1999 roku w południowo-wschodniej części kraju wprowadzono stan wyjątkowy, zaś armie Angoli i Namibii wystąpiły przeciwko UNITA. W latach 1995 i 2000 na prezydenta ponownie wybierano Nujomę, a wybory do parlamentu w kolejnych latach nadal wygrywało SWAPO, której priorytetem była reforma rolna mająca objąć również białych posiadaczy ziemskich. W roku 2015 prezydentem Namibii został członek SWAPO – Hage Geingob.

Namibia jest państwem położonym w Afryce Południowej nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Angolą, Botswaną, RPA i Zambią. Cztery główne regiony geograficzne to pustynia Namib z równinami na wybrzeżu, płaskowyż centralny, piaski Kalahari i gęsto porośnięte obszary Kavango i Caprivi. W zachodniej Namibii zlokalizowany jest masyw górski Brandberg z najwyższym szczytem kraju – Königstein o wysokości 2606 m n.p.m.

Jedną z najsilniej kojarzonych z Namibią kultur jest lud Buszmenów, którzy jako pierwsi pojawili się w tej części Afryki, a obecnie ich rasa liczy około 80 tysięcy przedstawicieli zamieszkujących tereny nie tylko namibijskie, ale też krajów takich jak Angola, Zimbabwe i Botswana. Buszmeni posługują się językami z rodziny khoisan, które należą do tzw. języków mlaskowych. Warto dodać, że prowadzą oni koczowniczy tryb życia, co jednak skutecznie utrudnia im rozwój przemysłu i zdobycze cywilizacji docierające do najbardziej niedostępnych rejonów Afryki. Istnieją co prawda organizacje zajmujące się ochroną kultury Buszmenów, ale ich działalność prawdopodobnie nie zatrzyma nieuchronnych procesów.

Namibię zamieszkują ponadto ludy: Owambo posługujący się językami zbliżonymi do języków bantu, Herero składający się z około 100 tysięcy przedstawicieli, Koloredzi mówiący językiem afrikaans, Afrykanerzy, czyli biali mieszkańcy Afryki będący potomkami osadników z Holandii, Niemiec i Francji. Niezwykle ciekawy jest zwłaszcza wyznacznik zamożności wśród przedstawicieli ludu Herero, gdzie o stopniu bogactwa decyduje liczba posiadanych krów. O tym, jak ważne są dla tego ludu krowy świadczy również fakt, że kobiety tych plemion noszą na głowach nakrycie przypominające kształtem krowie rogi.

Wśród rozmaitych dziedzin artystycznego wyrazu najsłabiej rozwijała się tutaj literatura, jednak muzyka, taniec, sztuki wizualne czy architektura zasługują na ogromny podziw. W architekturze duże zasługi należą się niemieckim kolonialistom, którzy w wieku XIX własne tradycje zaadaptowali do warunków panujących w Namibii. Najpiękniejsze okazy namibijskiej architektury podziwiać można w takich miastach jak Lüderitz (swoją nazwę wzięło od nazwiska niemieckiego kupca, o którym więcej w rozdziale „Historia”), Swakopmund, Windhoek czy Jugendstil.

W Namibii dominuje religia chrześcijańska. Wśród jej wyznawców większość stanowi kościół ewangelicko-luterański, zaś drugi pod względem wielkości jest kościół katolicki. Razem wyznawcy kościołów chrześcijańskich są grupą stanowiącą ponad 80% ludności Namibii, w tym kościoły protestanckie to około 60% społeczeństwa. Do pomniejszych wyznań należą m.in. Holenderski Kościół Reformowany, Protestancki Kościół Jedności Oruuano, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego czy kościół anglikański.