Chiny

Obywatele polscy udający się do Chin muszą mieć ważną wizę pobytową lub tranzytową. O wizę pobytową należy ubiegać się przed wyjazdem, za pośrednictwem oficjalnej strony internetowej Chińskiego Centrum Obsługi Aplikacji Wizowych bio.visaforchina.org, na której wypełnić trzeba 10-stronicowy formularz. Następnie, po zatwierdzeniu wszystkich danych, należy wydrukować wniosek, podpisać oraz umówić datę spotkania w Chińskim Centrum Wizowym w Warszawie, gdzie należy stawić się osobiście. Po uzyskaniu wizy paszport można odebrać drogą pocztową. Wniosek dostępny jest jedynie w języku chińskim i angielskim. Koszt wizy to ok. 600 zł.

Podróżujący do specjalnych regionów administracyjnych Chin, tj. Hong Kongu oraz Makau na okres do 90 dni (w celach turystycznych), nie podlegają obowiązkowi wizowemu. Należy pamiętać, że wjeżdżając do Hong Kongu/Makau z terytorium Chin, a następnie powracając do niego, konieczne jest wyrobienie wizy chińskiej wielokrotnego wjazdu. Paszport powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy po terminie upływu ważności chińskiej wizy. Od turystów indywidualnych chińskie urzędy konsularne mogą wymagać okazania biletu powrotnego. Wizę tranzytową na 144 godziny można otrzymać na niektórych lotniskach, m.in. w Szanghaju, Pekinie, Tianjin, Nankinie, Hangzhou Xiamen, Qingdao, Wuhanie, Chengdu oraz Kunmingu, jednak lista tych miast często się zmienia. Warunkiem uzyskania zezwolenia na opuszczenie lotniska jest udokumentowanie swojej dalszej podróży do kraju trzeciego. Posiadając wizę tranzytową, nie można opuszczać granic administracyjnych danego miasta.

Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do krajów, w których odbywa się impreza turystyczna oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.

Przed udaniem się w podróż do Chin zaleca się wykonanie szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi (ok. 90 zł), durowi brzusznemu (ok. 230 zł), wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (ok. 250 zł każda dawka szczepionki), wściekliźnie (ok. 170 zł każda dawka szczepionki) i japońskiemu zapaleniu mózgu (ok. 400 zł każda dawka szczepionka). Brak szczepień bezwzględnie wymaganych. Malaria może występować w regionach wiejskich tj. Anhui, Guizhou, Hainan, Henan, Hubei, Yunnan. Zalecana profilaktyka antymalaryczna. Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

W Chinach nie ma obowiązku ani zwyczaju dawania napiwków. Jedynie w miejscach turystycznych obsługa będzie oczekiwała dodatku w wysokości 10% wartości usługi. Warto wynagrodzić w ten sposób towarzyszącego grupie pilota czy prywatnego przewodnika.

Ceny jedzenia są bardzo zróżnicowane w zależności od regionu, od wielkości miasta i od tego, czy dane miejsce jest popularne wśród zagranicznych turystów. W Szanghaju czy Pekinie ceny nie odbiegają od zachodnioeuropejskich. Przykładowe ceny: woda mineralna – 3,6 CNY, lokalne piwo w puszce – 7–27 CNY, świeży sok – 15 CNY, kawa – 11 CNY, obiad w dobrej restauracji - ok. 110 CNY, zupa z pierożkami – 28 CNY, hot pot dla 2 osób –140–180 CNY, bez napojów.

• Cyfra 4 kojarzona jest z umieraniem i śmiercią, 8 oznacza bogactwo
• Gęsi zastępują psy policyjne – słyną z dobrego węchu i bywają agresywne
• W Chinach kolorem szczęścia jest czerwony, a kolorem żałoby biały
• Wielu historyków uważa, że piłka nożna powstała w Chinach około 1000 roku p.n.e.
• W całych Chinach odbywa się średnio 250 protestów dziennie
• W II wieku n.e. Chińczycy odkryli, że krew płynie po całym ciele i jest pompowana przez serce. W Europie odkryto to dopiero w XVII wieku
• Słowo „parasol” brzmi podobnie jak „rozstanie”, dlatego nie daje się nikomu parasolek
• Techniki czytania linii papilarnych były znane w Chinach już w 700 roku n.e.
• Podobno w Chinach codziennie jest otwierana jedna restauracja KFC
• W Chinach jest więcej chrześcijan niż we Włoszech (54 mln)
• Brad Pitt jest w Chinach persona non grata. Aktor zagrał w filmie „Siedem lat w Tybecie”, który w Chinach uznano za kłamliwy i godzący w dobre imię kraju
• Facebook i Twitter są cenzurowane
• Nie należy pisać czerwonym kolorem. Jest on zarezerwowany dla korespondencji zawierającej skargi
• Chińska waluta, juan, liczy sobie około trzech tysięcy lat i jest najstarszym środkiem płatniczym na świecie.

Podstawowymi składnikami kuchni chińskiej są warzywa, owoce, mięso oraz zboża. Tradycyjne potrawy chińskie przygotowuje się według zasady pięciu smaków – słodkiego, gorzkiego, słonego, cierpkiego i kwaśnego, między którymi należy zachować równowagę. Kompozycje tych smaków oraz ich proporcje mogą różnić się w zależności od regionu, w którym przyrządza się danie.

Kuchnia chińska dzieli się na kilka regionalnych odmian, które różnią się między sobą składnikami, przyprawami oraz sposobem przyrządzania. Kuchnia pekińska to kuchnia północnych Chin. Duży wpływ na tę kuchnię mieli Mongołowie, którzy przyczynili się do powstania dwóch niezwykle popularnych sposobów przygotowania posiłków – grilla i tzw. hot potów. Z kolei muzułmanom kuchnia pekińska zawdzięcza lokalne przysmaki, takie jak kwaśny sok z fasoli, gotowane flaki, mięsne paszteciki czy bulion z kawałkami baraniny.

Kuchnia kantońska dominuje w południowych Chinach. Dania tego regionu przygotowuje się z ryżu oraz drobno posiekanych składników, krótko smażonych w woku na małej ilości tłuszczu. W kuchni południowych Chin używa się dużych ilości mięsa, nie stroni się także od węży, ślimaków, mięsa z psów, kotów oraz owoców morza i ryb.

Na wschodzie Chin rozwinęła się kuchnia syczuańska, która charakteryzuje się dużą pikantnością potraw, uzyskiwaną dzięki stosowaniu kilku rodzajów papryczek chili, pieprzu syczuańskiego i imbiru. Znanych jest około pięć tysięcy dań regionalnych, a sam proces smażenia może odbywać się na kilkanaście sposobów.

Kuchnia szanghajska zalicza się do najdelikatniejszych. Wiele dań doprawia się cukrem, dlatego często pojawia się w tej kuchni smak słodko-kwaśny. Można spotkać tutaj wiele potraw bardzo specyficznych jak np. tofu czy sfermentowane... stuletnie jaja.

Narodziny cywilizacji chińskiej sięgają okresu około 4000 lat p.n.e. W okresie Shang, od XVI do XI wieku p.n.e., pojawiło się pismo, znane głównie z odnalezionych podczas wykopalisk kości wróżebnych. Panowanie dynastii Zhou od XI do III wieku p.n.e. było okresem klasycznego feudalizmu chińskiego i podziału kraju na księstwa lenne. Był to również czas rozkwitu filozofii, nauki, kultury i sztuki. To właśnie wtedy powstawały znane i tłumaczone obecnie na wiele języków dzieła, m.in. Konfucjusza.

Epokę Walczących Królestw (475–221 p.n.e.) zakończyło zwycięstwo królestwa Qin, które po raz pierwszy zjednoczyło terytoria w jeden organizm państwowy. Władca królestwa mianował się pierwszym cesarzem dynastii Qin i nadał sobie imię Shi Huangdi. Spuścizna po cesarzu to przede wszystkim niezwykłe skarby kultury: Armia Terakotowa oraz Wielki Mur Chiński. Czasy największej świetności Chin przypadały na panowanie dynastii Han, w latach 220–206 p.n.e. W I wieku n.e. znany był już papier, rozwijała się astronomia, udoskonalono kalendarz. Kolejny etap rozwoju Chin – „złoty wiek” to panowanie dynastii Tang (618–907). W tym czasie tworzyli najwięksi chińscy poeci, artyści i muzycy. W 1211 roku rozpoczął się okres podbojów i panowania Mongołów na tronie chińskim. Gdy imperium mongolskie zaczęło się rozpadać, rządy w Chinach przejęła dynastia Ming (1368–1644), która była ostatnią, rdzennie chińską rodziną rządzącą. Wojny z Mongołami, najazdy piratów, wewnętrzne konflikty polityczne w państwie doprowadziły w 1644 roku do jej upadku. Władzę przejęła wówczas mandżurska dynastia Qing, która rządziła w latach 1644–1911. W tym czasie do Chin docierali Europejczycy, prowadząc działalność polityczną, handlową i misyjną.

Brytyjsko-chińskie wojny opiumowe, walki wewnętrzne, powstanie tajpingów (zginęło w nim ponad 20 milionów ludzi) i przegrana wojna z Japonią w 1894 roku doprowadziły do upadku kraju. W latach 1946–1949 trwała wojna domowa, która podzieliła społeczność chińską na zwolenników komunistów pod wodzą Mao Zedonga i narodowców pod przywództwem Chang Kai-Sheka. Zwycięstwo odnieśli komuniści, którzy utworzyli następnie Chińską Republikę Ludową. Chiny pogrążyły się w chaosie na całą dekadę, gdy w 1966 roku ogłoszoną Rewolucję Kulturalną. Po śmierci Mao Zedonga w roku 1976 przeprowadzono wiele reform ekonomicznych oraz nawiązano szerszy kontakt ze światem zachodnim. Działania te sprawiły, że Chiny bardzo szybko znalazły się w gronie najszybciej rozwijających się państw świata, jednak wolność w Chinach jest bardzo ograniczona, a władze państwowe mają ścisłą kontrolę nad sytuacją polityczną, gospodarczą i społeczną kraju oraz nad życiem swoich obywateli.

Chiny to trzeci co do wielkości kraj świata, zajmujący powierzchnię 9,6 mln km², czyli 6,5% powierzchni lądowej świata. Swoim obszarem zajmuje sporą część Azji Środkowej i Wschodniej, aż do Oceanu Spokojnego. Dwie trzecie powierzchni Chin zajmują góry, pustynie, zbiorniki wodne oraz rzeki. Południowo-zachodnią część kraju ogranicza najwyżej położona wyżyna na ziemi – Wyżyna Tybetańska (4500 m n.p.m.) oraz jezioro Qinghai. Wyżynę otaczają pasma najwyższych gór świata, czyli Himalaje z ich najwyższym szczytem – Mount Everest (8848 m n.p.m.).

Duża rozciągłość południkowa sprawia, że w Chinach wyróżnia się trzy pasy klimatyczne. Chiny leżą w strefach: zwrotnikowej na południu, podzwrotnikowej w środkowym pasie kraju i umiarkowanej na północy. Wschodnie znajdują się w strefie monsunowej. W Tybecie występuje klimat subpolarny. Zachodnie Chiny poza Tybetem i Chiny Północne to klimat kontynentalny suchy.

Ze względu na zróżnicowanie klimatyczne, różnorodny jest także świat roślin i zwierząt. Zagrożona wyginięciem panda wielka to symbol fauny Chin. Inni znani przedstawiciele tutejszego świata zwierząt to jak, irbis i niedźwiedź tybetański. Zagrożony wyginięciem wielbłąd dwugarbny zamieszkuje stepy. Tygrys syberyjski również jest gatunkiem coraz rzadziej spotykanym. Popularnymi ptakami są żurawie mandżurskie i turkuśniki. Największym ptakiem drapieżnym południowych Chin jest bielik białobrzuchy. Liczne są różne gady, z najgroźniejszym – pytonem tygrysim. Chiny starają się chronić swoje dziedzictwo przyrodnicze, ale ochrona przyrody zazwyczaj przegrywa z rozwojem gospodarki i ogromnym zaludnieniem kraju.

Władze Chin uznają oficjalnie 56 narodowości, spośród których największą, stanowiącą 91% populacji, są etniczni Chińczycy, czyli Hanowie. Do grupy 55 mniejszości narodowych należą m.in. Zhuangowie, Mongołowie, Ujgurzy, Tajowie, Tybetańczycy oraz przedstawiciele muzułmańskiej mniejszości Hui. Oprócz tego w Chinach żyje około 730 tysięcy ludzi należących do grupy określanej jako Wei Shibie Minzu, co można przetłumaczyć jako nieokreślone narodowości. W najbarwniejszej pod względem etnicznym prowincji Yunnan, na powierzchni niewiele większej od obszaru Polski, występuje ponad dwadzieścia grup etnicznych, w tym wyznający matriarchat i stosujący unikalne pismo obrazkowe przedstawiciele ludu Naxi.

Kultura chińska należy do najstarszych kultur świata i już w czasach starożytnych osiągnęła wysoki stopień rozwoju. To właśnie tutaj powstał papier, ruchoma czcionka i druk, proch strzelniczy, kompas, sejsmograf. Do najważniejszych cech tej kultury należy kult przodków, a także ścisły związek ze światem przyrody. To właśnie Chińczykom zawdzięczamy tak popularną obecnie akupunkturę, akupresurę czy aromaterapię.

W wyniku polityki komunistycznego rządu, aż 71,2% ogółu społeczeństwa deklaruje się jako osoby bezwyznaniowe. Najwięcej ludności, bo około 20%, wyznaje chińskie religie ludowe. Główną rolę odgrywają tutaj taoizm oraz konfucjanizm – bardziej filozofia życiowa niż religia, kładący duży nacisk na poszanowanie tradycji, co skutkuje u Chińczyków tendencją do konserwatyzmu i tradycjonalizmu. Około 6% Chińczyków wyznaje buddyzm, zaś islam prawie 2%.

Chińska kuchnia to jedna z najbardziej fascynujących i zróżnicowanych kuchni na świecie. Ta sztuka kulinarna, która rozwijała się przez tysiące lat, obejmuje szeroki wachlarz smaków, technik gotowania i tradycji. Historia chińskiej kuchni ma swoje korzenie w starożytnych Chinach, gdzie techniki gotowania i przepisy ewoluowały przez wieki. Wielu badaczy uważa, że chińska kuchnia jest jedną z najstarszych na świecie. Znajdują się w niej wpływy różnych dynastii, regionów i kultur, co przyczyniło się do jej bogactwa i różnorodności. Przez wieki chińska kuchnia rozwijała się w wyniku różnych wpływów kulinarnych i okoliczności historycznych.

Jednym z kluczowych elementów chińskiej kuchni jest zasada równowagi smaków. Tradycyjnie chińscy kucharze starają się łączyć pięć podstawowych smaków: słodki, kwaśny, gorzki, słony i ostry. To podejście do smaku jest widoczne w wielu tradycyjnych chińskich daniach, takich jak kaczka pekińska (z wyraźnym smakiem słodkiego sosu hoisin), dan dan mian (ostry makaron z wieprzowiną) czy kwaśno-pikantna zupa z krewetkami.

Równie ważną cechą chińskiej kuchni jest różnorodność regionów i kuchni regionalnych, dlatego podczas Waszej wycieczki po Chinach będziecie mieć okazję pokosztowania najrozmaitszych smaków. Chińska kuchnia jest podzielona na wiele stylów, z których każdy ma swoje charakterystyczne smaki i techniki gotowania. Na przykład, kuchnia kantońska, pochodząca z południowych Chin, znana jest z potraw gotowanych na parze i smażonych na woku. Z kolei kuchnia syczuańska słynie z pikantnych i ostrych potraw, z wykorzystaniem dużych ilości chili i przypraw.

Podstawowymi składnikami chińskiej kuchni są warzywa, ryby, mięso i makarony. Chińczycy wykorzystują również wiele różnych przypraw i sosów, takich jak sos sojowy, ostry sos chili, czosnek, imbir i wiele innych, aby nadawać potrawom wyjątkowy smak. Tradycyjne gotowanie chińskie obejmuje techniki takie jak smażenie na woku, gotowanie na parze, duszenie i gotowanie w glinianych garnkach.

Chińska kuchnia ma ogromny wpływ na kultury kulinarne na całym świecie. Chińskie restauracje i dania są popularne niemal w każdym zakątku globu. Potrawy takie jak sajgonki, kung pao chicken czy chow mein są stałym elementem menu chińskich restauracji na Zachodzie. Chińska kuchnia jest także źródłem inspiracji dla wielu innych kuchni, a chińskie techniki gotowania, takie jak smażenie na woku, są powszechnie stosowane w innych kuchniach azjatyckich i światowych.

Hongkong to fascynujące i dynamiczne miasto o niepowtarzalnym charakterze. Położone na południowym wybrzeżu Chin, to miejsce, które przyciąga podróżnych z całego świata swoją mieszanką nowoczesności, kultury, historii i pięknych krajobrazów. Zapraszamy na wycieczkę do Hongkongu!

Hongkong to miasto, które łączy w sobie nowoczesność z tradycją. Wysokie wieżowce i nowoczesna infrastruktura sąsiadują tu z malowniczymi świątyniami, tradycyjnymi dzielnicami i kulturowymi skarbami. To miejsce, gdzie można odkrywać chińską kulturę, jednocześnie ciesząc się nowoczesnymi udogodnieniami. Kolejnym powodem, by odwiedzić Hongkong, jest jego wyjątkowa kuchnia. Hongkońska kuchnia to prawdziwa uczta dla podniebienia. Można tu spróbować tradycyjnych dań dim sum, świeżych owoców morza, makaronów, a także różnorodnych przysmaków ulicznych, takich jak fish ball skewers czy egg waffles. Hongkong to raj dla miłośników jedzenia, gdzie można odkrywać nowe smaki i aromaty na każdym kroku.

Dlaczego jeszcze warto jechać do Hongkongu? Ze względu na wyjątkowy krajobraz miejski. Hongkong to miasto otoczone wodą i górami, co tworzy malownicze panoramy. Wielkie wieżowce, mosty i port stanowią niepowtarzalne tło dla zdjęć i widoków. Jednym z najbardziej ikonicznych miejsc jest widok na miasto z góry Victoria Peak, który oferuje zapierający dech w piersiach widok na Hongkong.

Hongkong to także miejsce dla miłośników zakupów. Miasto jest pełne sklepów, od luksusowych butików na ulicy Tsim Sha Tsui po tradycyjne targowiska w dzielnicy Mong Kok. Można tu znaleźć wszystko, od ekskluzywnych marek po pamiątki i unikatowe produkty.

Kolejnym powodem, by by w czasie wycieczki do Chin odwiedzić Hongkong, jest jego fascynująca historia i kultura. Wiele muzeów, galerii i historycznych miejsc pozwala poznać bogate dziedzictwo miasta. Hongkong był miejscem, gdzie spotykały się różne kultury i narodowości, co wpłynęło na jego unikalny charakter. Warto również dodać, że Hongkong to miejsce, które jest łatwo dostępne z wielu części świata, dzięki doskonałym połączeniom lotniczym i transportowym. Jest to także miasto, które oferuje liczne atrakcje dla rodzin, singli i par, co sprawia, że jest odpowiednie dla każdego rodzaju podróżnych.

Hotele w Chinach od dawna przeszły długą drogę od skromnych pensjonatów do luksusowych kompleksów, które oferują najwyższy standard obsługi, a chiński rynek hotelowy jest obecnie jednym z największych i najszybciej rozwijających się na świecie. Chiński przemysł hotelowy ma swoje korzenie w starożytnych chińskich gospodarstwach agroturystycznych, gdzie podróżni byli mile widziani. Jednak prawdziwy rozwój hotelarstwa rozpoczął się w XIX wieku, gdy Chiny otworzyły się na handel międzynarodowy i wzrosła liczba zagranicznych gości. Wówczas to pojawiły się pierwsze luksusowe hotele, które przyciągały europejskich podróżnych.

Wraz z rozwojem chińskiej gospodarki w ostatnich dziesięcioleciach nastąpiła ogromna ekspansja sektora hotelowego. Obecnie w Chinach znajdują się hotele reprezentujące wszystkie klasy standardów, od luksusowych, po hotele ekonomiczne. Chińskie sieci hotelowe, takie jak Jinjiang International czy Huazhu Group, stały się znaczącymi graczami na rynku krajowym i międzynarodowym. Niezwykle ważnym etapem w rozwoju chińskiego przemysłu hotelowego były przygotowania do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku oraz Expo 2010 w Szanghaju. Te wielkie wydarzenia wymagały budowy nowoczesnych i komfortowych hoteli, które były gotowe obsługiwać miliony gości z całego świata. Wielu chińskich hotelarzy wówczas inwestowało w podnoszenie standardów i wprowadzenie nowoczesnych udogodnień, aby przyciągnąć gości zainteresowanych wydarzeniami o międzynarodowym znaczeniu.

Obecnie hotele w Chinach oferują szeroki zakres usług i udogodnień, których można się spodziewać w najbardziej luksusowych miejscach na świecie. Wiele z nich posiada wysokiej klasy restauracje, centra fitness, baseny, spa i inne atrakcje. Przykładem takich wysokiej klasy hoteli jest np. Sunrise on the Bund w Szanghaju czy Icon w Hongkongu. Dla podróżnych biznesowych dostępne są nowoczesne centra konferencyjne i sale spotkań. Ponadto, hotele w Chinach często dbają o swoją lokalizację, oferując panoramiczne widoki na znane zabytki lub malownicze krajobrazy.

Jednak warto podkreślić, że nie wszystkie hotele w Chinach są luksusowe i nowoczesne. Kraj ten oferuje również wiele opcji dla podróżnych o ograniczonym budżecie, takie jak hostele, hotele ekonomiczne i tradycyjne chińskie pensjonaty, które pozwalają poznać lokalną kulturę i gościnność. Do tych ostatnich należą m.in. Yide w Pingyao czy Shichahai Shadow Art w Pekinie, których klimatu doświadczyć możecie podczas wycieczki po Chinach.

Chiny, najludniejsze państwo na świecie, pełne są niezwykłych miejsc, które zachwycają swoją różnorodnością krajobrazów. Podróż po Chinach to podróż przez tysiące lat tradycji i fascynujących miejsc. Kraj ten oferuje ogromną liczbę atrakcji, od pięknych krajobrazów, po historyczne zabytki i kulturowe skarby. Podróż po Chinach to podróż w czasie i przestrzeni, która dostarcza niezapomnianych wrażeń i inspiruje do odkrywania bogatej historii i dziedzictwa tej fascynującej krainy.

Co więc warto zobaczyć podczas podróży po Chinach? Nie można pominąć Wielkiego Muru, jednego z najbardziej ikonicznych miejsc na świecie. To imponujące dzieło inżynieryjne, które biegnie przez tysiące kilometrów i jest jednym z symboli Chin. Warto odwiedzić różne odcinki Wielkiego Muru, by zobaczyć jego różne oblicza i zachwycające widoki. Także Pekin, stolica Chin, to miejsce bogate w historię i kulturę. Zakazane Miasto, dawna cesarska rezydencja, jest jednym z najważniejszych zabytków świata. To miejsce, gdzie można poznać historię chińskiej dynastii cesarskiej. Z kolei Xi'an to miasto, gdzie znajduje się Armia Terakotowa – setki tysięcy terakotowych żołnierzy i koni, stworzonych dla cesarza Qin Shi Huang, który zjednoczył Chiny. To jedno z najważniejszych odkryć archeologicznych XX wieku. Jeśli szukacie pięknych krajobrazów, koniecznie powinniście odwiedzić Jiuzhaigou, park narodowy znany z pięknych pejzaży, kryształowo czystych jezior, z których najbardziej znane jest otoczone lasami Jezioro Księżycowe, wodospadów i górskich wierzchołków. Z kolei Wielki Kanion Jinshajiang to chińska odpowiedź na Wielki Kanion Kolorado. Ten imponujący kanion o głębokim turkusowym odcieniu jest jednym z najbardziej uroczych miejsc w Chinach. Jeśli natomiast interesują Was pandy, Chengdu to miejsce, gdzie można je zobaczyć w ich naturalnym środowisku. To również centrum ochrony tych zagrożonych gatunków. Wielkomiejski ruch poczujecie w Szanghaju – to dynamiczne i nowoczesne miasto, które łączy w sobie tradycję i nowoczesność. Nabrzeże Bund to miejsce, gdzie można podziwiać piękny widok na zachód słońca nad wysokimi wieżowcami. Jednym słowem – miejsc do oglądania podczas wycieczki po Chinach Wam nie zabraknie!