Korea Południowa

Od obywateli polskich udających się do Korei Południowej wiza nie jest wymagana, natomiast po przyjeździe należy przedstawić wypełnioną kartę przekroczenia granicy oraz deklarację celną (formularze dostępne są na pokładzie samolotu lub na lotnisku). Paszport powinien być ważny jeszcze przez minimum 6 miesięcy od planowanej daty wjazdu.

Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.

Przed wyjazdem do Korei Południowej nie obowiązują szczepienia obowiązkowe, warto jednak rozważyć zaszczepienie się przeciw tężcowi, błonicy i polio (ok. 150 zł), durowi brzusznemu (ok. 230 zł) i żółtaczce pokarmowej (ok. 250 zł każda dawka szczepionki). Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

W Korei Południowej nie ma zwyczaju dawania napiwków, jeśli jednak jesteście wyjątkowo zadowoleni z usług Waszych przewodników, możecie wręczyć im niewielki upominek.

Ceny jedzenia w Korei Południowej są raczej wysokie, zbliżone do cen w krajach Europy Zachodniej.

Woda mineralna 0,33 l – 900 KRW
Piwo lokalne 0,5 l – 2500 KRW
Piwo importowane 0,33 l – 5000 KRW
Wino – 20 000 KRW
Kawa – 4500 KRW
Soju 0,35 l – 1230 KRW
Coca cola 0,33 l – 1600 KRW
Kimchi 0,4 kg – 11000 KRW
Posiłek w lokalnej knajpce – 8000–10 000 KRW
Posiłek w restauracji – 20 000–30 000 KRW

• Koreańczycy to jedno z najmniej na świecie otyłych społeczeństw – z tą chorobą zmaga się zaledwie 3% populacji. Ten wskaźnik warto porównać np. z USA, gdzie ponad 60% osób cechuje się otyłością.
  
• Co najmniej 20% mężczyzn z Korei Południowej maluje się na co dzień, a ich roczne wydatki na produkty do makijażu to nawet 900 milionów dolarów!
• Trudno to sobie wyobrazić, ale Koreańczycy piją nawet dwa razy więcej alkoholu niż Rosjanie! Ich ulubiony trunek to soju, destylowany bezbarwny napój, którego moc waha się od 53% do 16,8%.
• Koreańska gospodarka, całkowicie zniszczona podczas ostatniej wojny, odbudowała się w iście imponującym tempie i zajmuje dziś pod względem ekonomicznym 11. pozycję na świecie i 4. w Azji.
• K-Pop, znany również jako Korean Pop, to rodzaj muzyki, który w ostatnich latach podbił świat. Największym hitem tego nurtu jest „Gangnam Style”, będący równocześnie najczęściej oglądanym filmem na Youtube!
• Co najmniej 20% Koreańczyków nazywa się Kim, zaś innymi popularnymi nazwiskami są Lee i Park.
• Zarówno kobiety, jak i mężczyźni, przykładają ogromną wagę do urody, a ich porcelanowa cera to zasługa wybielających kosmetyków ze śluzem ślimaka. Może wybierzecie się na sesję do salonu piękności i wypróbujecie działanie tych specyfików na własnej skórze?
• Bogata historia tego kraju znalazła odzwierciedlenie w aż 12 obiektach wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Najbardziej znane to kompleks pałacowy Changdeokgung, wulkaniczna wyspa Jeju, wioski Hahoe i Yangdong oraz stare miasto Gyeongju.
• Tak, w Korei Południowej jada się psie mięso. Nie, nie jest to popularna potrawa – większość Koreańczyków jada drób, wieprzowinę i wołowinę – jest bardzo droga, serwowana tylko w wybranych restauracjach i przy specjalnych okazjach.
• Zabiegi chirurgii plastycznej są tu powszechne i akceptowane. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że nawet 1/3 wszystkich Koreanek ma za sobą przynajmniej jedną operację plastyczną.
• 60% rodzin z Korei Południowej korzysta z pomocy specjalistów, aby wybrać imię dla swoich dzieci.
• Podczas robienia zdjęcia Koreańczycy mówią „kimchi” zamiast „cheese”.
• Najsłynniejszą koreańską firmą jest Samsung, stąd też Koreę Południową nazywa się często Republiką Samsunga.
• Kolory występujące na fladze Korei mają znaczenie symboliczne: czerwony to Yang, niebieski to Yin, a cztery otaczające go trygramy, zaczerpnięte z chińskiej filozofii, reprezentują niebo, ziemię, wodę i ogień.

Kuchnia koreańska to kwintesencja ostrych i zdecydowanych smaków, które idealnie rozgrzewają w chłodne, zimowe dni. Jako dodających pikanterii przypraw używa się głównie czosnku, imbiru, oleju sezamowego, sosu sojowego, pasty sojowej daenjang, czerwonej pasty chilli gochujang i płatków chilli gochukaru. Oczywiście, podobnie jak u północnych sąsiadów, podstawą pożywienia jest ryż, będący świetnym uzupełnieniem intensywnie przyprawionych potraw. Na pewno spodoba się Wam banchan, czyli wiele małych porcji różnych dań, miseczki i talerzyki pełne najrozmaitszych smakołyków. Niektóre dania będziecie musieli przygotować sobie sami, co będzie tylko dodatkową atrakcją – np. mięso z grilla, gogigui, który kelnerzy postawią przy Waszym stoliku, do waszej dyspozycji pozostawiając sposób przyrządzenia i przyprawienia. To właśnie w taki sposób serwowana jest słynna wołowina bulgogi, pieczona w ciemnym, słodkim sosie, albo żeberka kalbi. Mięso grilluje się z czosnkiem i cebulą, potem zawija w liście perilli oraz sałatę, a gotowy pakunek moczy w sosie ssamjang przygotowanym na bazie słynnej koreańskiej pasty gochujang, oleju sezamowego, cebuli, czosnku i dymki. Inną smaczną potrawą jest jeongol, czyli gorący kociołek, danie w XV wieku zarezerwowane wyłącznie dla dworu i składające się aż z 25 składników. Przygotowuje się je na maleńkiej kuchence, wrzucając do gorącego bulionu różnego rodzaju mięsa czy też ryby, ciastka rybne, tofu, warzywa i grzyby.

Do wyboru macie też rozmaite pierożki w wersji mięsnej i wegetariańskiej, kluski pszenne, samgyetang, czyli delikatny rosół, ttukbaegi gyeranjjim – puszysty omlet, i oczywiście bibimbap, czyli ryż z warzywami, mięsem, grzybami i pastą gochujang z kleistego ryżu, soli, chili i fermentowanej soi, udekorowany żółtkiem, które w kuchni koreańskiej jest symbolem powodzenia i dobrobytu. Koreańczycy mają w pamięci chude powojenne lata, dlatego w ich kuchni nic nie może się zmarnować – m.in. z ogonów wołowych robi się zupę leczącą kaca, a z resztek gorących kociołków pożywne risotto – uwielbiają się też dzielić, dlatego wszystkie wystawione na stół potrawy (z wyjątkiem ryżu podawanego osobno dla każdego) przeznaczone są do wspólnej konsumpcji.

Jednak sercem koreańskiej kuchni jest kimchi, kiszona kapusta pekińska z czerwoną pastą gochujang, w której poza papryką chili jest fermentowana soja, ryż kleisty i sól, a także mogą pojawić się ogórki, koper, rzodkiewki włącznie z liśćmi, ostrygi, czy jabłka, od 2013 roku znajdujące się na liście niematerialnego dziedzictwa UNESCO. A do posiłku – kieliszek soju (albo kilka kieliszków…), aromatycznej, słodkawej wódki, o której zdradzieckiej mocy już wielu podróżników przekonało się poniewczasie!

Dzieje Korei sięgają zamierzchłych czasów. Najwcześniejszymi mieszkańcami Półwyspu Koreańskiego były plemiona będące protoplastami współczesnych Koreańczyków, którzy osiedlili się tu około 4000–5000 lat przed naszą erą. Pierwszym, mitycznym władcą koreańskim miał być Tan-Gun, syn Niebiańskiego Bóstwa i kobiety - niedźwiedzicy, który w 2333 roku p.n.e. na terytorium obecnej stolicy Korei Północnej ustanowił królestwo Gojoseon. U progu naszej ery królestwo to upadło, a dominację w regionie objęli Chińczycy, którzy sprawowali tu władzę przez około 200 lat, lecz w wyniku buntów miejscowej ludności zostali stąd wyparci. Na terenach wyzwolonych spod władzy Chin powstały nowe państwa – Goguryeo, Baekje oraz Silla, czyli tzw. trzy królestwa. Dziś zachowane z tych czasów pozostałości, m.in. unikatowe wyroby ze złota, należą do najstarszych i najcenniejszych zabytków koreanskich. Następujące po sobie okres Balhae i Zjednoczonej Silli oraz Goryeo to czas umacniania się konfucjanizmu i buddyzmu oraz walk z japońskimi piratami. Kres tym niebezpiecznym potyczkom położył generał Yi Seong-gye, który dzięki temu zyskał wsparcie konieczne do obalenia króla Goryeo i sięgnięcia po koronę w 1392 roku. Zapoczątkowana przez niego dynastia Joseon przeniosła stolicę z Phenianu do Seulu i przyjęła konfucjanizm jako religię państwową. Władza tej dynastii trwała aż do 1910 roku, kiedy to została obalona przez Japończyków, odwiecznych wrogów, których najazdy wielokrotnie pustoszyły kraj.

Od początku XIX wieku Korea zmagała się z postępującym kryzysem gospodarczym, który poskutkował wieloma powstaniami. Równocześnie kraj ten starannie pielęgnował swoją izolację, utrzymując stosunki handlowe wyłącznie z Chinami. Dopiero pod koniec tego wieku Korea podpisała, poniekąd wymuszone, traktaty handlowe z Japonią, Wielką Brytanią, Niemcami, Rosją i Francją, jednak nie uchroniło jej to przed staniem się polem rywalizacji konkurujących ze sobą Rosji i Japonii. Przegrana Rosji w wojnie rosyjsko-japońskiej spowodowała, że Korea stała się w całości strefą wpływów Japonii, która w 1910 roku dokonała formalnej aneksji. Kraj ten odzyskał niepodległość dopiero po przegranej przez Japończyków II wojnie światowej, kiedy to po obu stronach 38 równoleżnika formowały się oddzielne państwa: proklamowana w 1948 roku kapitalistyczna Republika Korei na południu i komunistyczna Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna na północy. Wojna między tymi dwoma krajami, która w ciągu trzech lat pochłonęła niezliczoną liczbą ofiar, do dziś nie zakończyła się podpisaniem pokoju, a jedynie zawieszeniem broni. Przez następne lata Korea Południowa zmagała się z dyktatorskimi rządami junty wojskowej, popieranej przez Stany Zjednoczone. Wreszcie w 1988 roku weszła w życie demokratyczna konstytucja i odbyły się demokratyczne wybory do parlamentu, zaś w 1997 roku, gdy w wyborach prezydenckich zwyciężył Kim Dae-jung, rozpoczęły się próby pojednania i nawiązania współpracy między obiema Koreami.

Korea Południowa, położona w południowej części Półwyspu Koreańskiego, w Azji Wschodniej, oblewana jest od wschodu wodami Morza Japońskiego, od południa Morza Wschodniochińskiego, a od zachodu – Morza Żółtego. Kraj graniczy z Koreą Północną, zaś przez wody terytorialne z Japonią i Chinami. Wzdłuż wybrzeży ciągną się liczne wyspy – na największej z nich, Czedzu, znajduje się najwyższy szczyt całej Korei Południowej, wulkan Halla-san o wysokości 1950 m n.p.m. – i zatoki, a linia brzegowa jest dość urozmaicona.

Korea Południowa jest krajem górzysto-wyżynnym, a góry zajmują aż 70% jej powierzchni. Najwyższy szczyt kontynentalnej części Korei, Cziri-san, o wysokości 1915 m n.p.m., wznosi się w paśmie Gór Południowokoreańskich. Malownicze doliny rzek, przedzielające masywy górskie, urozmaicają krajobraz, w którym tu i ówdzie występują formy krasowe.

Kraj położony jest na przecięciu dwóch stref klimatycznych, umiarkowanego ciepłego i podzwrotnikowego morskiego. Duży wpływ na pogodę mają monsuny, a temperatury na ogół są łagodne, wahając się zimą od -4oC do 27oC latem. Najobfitsze opady występują latem, zimą natomiast jest bardziej sucho, a w górach może nawet padać śnieg. Korea Południowa szczyci się bardzo bogatą i dobrze zachowaną szatą roślinną – aż 2/3 tego pokrywają lasy, od lasów podzwrotnikowych z bambusami, wawrzynami i kamelią, aż po bory sosnowe. Jest tu niewiele terenów chronionych, a niekontrolowane polowania spowodowały poważne ograniczenie świata zwierząt – z dużych zwierząt występują tu tylko bardzo nieliczne niedźwiedzie himalajskie, tygrysy syberyjskie i jelenie wschodnie.

Jak w każdym kraju, tak i w Korei życie rządzi się swoimi prawami. Trzeba pamiętać o ich przestrzeganiu, aby nie stać się przedmiotem niechętnych spojrzeń i komentarzy. Podstawową zasadą, jeśli chodzi o wszelkiego rodzaju spotkania jest to, by ukłonić się każdej z osób, pamiętając, że osoba o niższym statusie społecznym bądź młodsza zawsze kłania się pierwsza. W trakcie posiłku nigdy nie należy wskazywać pałeczkami ani wbijać ich pionowo w jedzenie, jako że właśnie tak ustawia się świeczki na pogrzebie. Pamiętajcie też, że choć powinniście skosztować każdej potrawy, to na propozycję dokładki powinniście odmówić – dopiero gdy gospodarz będzie nalegał, możecie się zgodzić. Miejcie jednak na uwadze, że skończonym posiłku talerz powinien być pusty, nie bierzcie więc więcej niż możecie zjeść. Wychodząc należy pożegnać się z każdym z osobna, a na drugi dzień po spotkaniu warto przesłać gospodarzom notkę z podziękowaniami. W gościnę nie wypada iść z gołymi rękoma, ale dobór prezentów to też sztuka sama w sobie: unikajcie powiązań z liczbą 4, która uznawana jest za liczbę śmierci, mile widziane są natomiast prezenty związane z siódemką, zwłaszcza zapakowane w czerwony, żółty czy różowy papier.

Koreańczycy nie okazują uczuć publicznie, ponieważ powstrzymywanie emocji, zgodnie z zasadami konfucjanizmu, jest symbolem kultury osobistej. Wyjątkiem są nastolatki chodzące za rękę, co jest oznaka przyjaźni, oraz dotykanie dzieci, którym w ten sposób okazuje się ciepło. Najważniejszą częścią koreańskiego życia jest rodzina, a zgodnie z konfucjańską tradycją, jej głową jest ojciec, odpowiedzialny za zapewnienie wyżywienia, odzienia i schronienia. Całkiem powszechne jest zjawisko rodziców mieszkających wraz z najstarszym synem i jego żoną. Jest to oznaka dziecięcej pobożności lub poczucia oddania wobec rodziców.

Ponad połowa Koreańczyków nie wyznaje żadnej religii, 19,7% deklaruje się jako protestanci, a 15% – buddyści.