Informacje ogólne
Strefa czasowa
GMT + 3
Stolica
Nairobi
Język
Językami urzędowymi w Kenii są suahili oraz angielski. W Kenii żyje ponad 30 grup etnicznych, co czyni ją jednym z najbardziej zróżnicowanych kulturowo oraz językowo krajów Afryki. Badania wskazują, że występuje tam aż 68 różnych języków.
Waluta
Oficjalna jednostka walutowa w Kenii to szyling kenijski. Jego kod międzynarodowy to KES. 20 KES to potocznie funt, natomiast bob to 1 KES. Wymiany walut można dokonać w większości hoteli, niektóre kantory czynne są przez całą dobę. Gotówkę można wypłacać z bankomatów za pomocą karty VISA lub rzadziej – Mastercard/Access.
1 USD = 102 KES
1 EUR = 112 KES
1 PLN = 26,5 KES
1 USD = 102 KES
1 EUR = 112 KES
1 PLN = 26,5 KES
Powierzchnia
582 650 km2
Populacja
41,6 mln
Informacje praktyczne
Informacje wizowe i opłaty lotniskowe
Podróżujący do Kenii, bez względu na wiek, są zobowiązani do posiadania elektronicznej autoryzacji wjazdu (eTA). O eTA należy aplikować pod adresem www.etakenya.go.ke/en. Dokument eTA muszą posiadać wszyscy pasażerowie podróżujący do Kenii, za dzieci poniżej 18 roku życia wniosek wypełnia opiekun/rodzic (polecamy wypełnić wniosek grupowy). Wniosek należy wypełniać bez użycia polskich znaków. Dokument eTA jest jednorazowy i wygasa po opuszczeniu Kenii. Wygenerowane potwierdzenie należy wydrukować i zabrać ze sobą w podróż. Koszt eTA wynosi 32 USD i nie podlega zwrotowi.
Planet Escape nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.
Planet Escape nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.
Szczepienia
Przed udaniem się w podróż do Kenii zaleca się szczepienia przeciwko błonicy, tężcowi i polio (ok. 150 zł), durowi brzusznemu (ok. 230 zł), wściekliźnie (ok. 170 zł każda dawka szczepionki), cholerze (ok. 200 zł każda dawka szczepionki) oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (ok. 250 zł każda dawka szczepionki). Szczepienie przeciwko żółtej febrze nie jest bezwzględnie wymagane, natomiast może być konieczne w przypadku wyjazdu do innych krajów afrykańskich (np. Tanzanii) lub gdy wjeżdża się do Kenii z innego kraju afrykańskiego – zalecamy wykonanie tego szczepienia (ok. 220 zł). Na wybrzeżu kenijskim oraz na zachodzie kraju występuje całoroczne zagrożenie malarią. Zalecana jest profilaktyka antymalaryczna (szczególnie w podróży poza Nairobi), którą należy rozpocząć około miesiąc przed wyjazdem. Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.
Napiwki
Przyjęto, że w restauracjach zostawia się ok. 10 % od sumy rachunku. W hotelach za wniesienie bagażu wypada przekazać 1-2 USD, a pokojówkom ok. 5 USD za tydzień.
W przypadku wyjazdu na safari napiwki jako forma podziękowania za organizację wycieczki są standardową praktyką. Na koniec wyprawy uczestnicy składają się wspólnie na napiwek, zwykle jest to 100-200 KES (około 4 – 8 PLN) na osobę za dzień. Raczej nie powinno się praktykować dawania nawet drobnych pieniędzy miejscowym dzieciom. O wiele rozsądniej będzie kupić czy przywieźć ze sobą słodycze lub przybory szkolne i w ten sposób zastąpić szkodliwą jałmużnę.
W przypadku wyjazdu na safari napiwki jako forma podziękowania za organizację wycieczki są standardową praktyką. Na koniec wyprawy uczestnicy składają się wspólnie na napiwek, zwykle jest to 100-200 KES (około 4 – 8 PLN) na osobę za dzień. Raczej nie powinno się praktykować dawania nawet drobnych pieniędzy miejscowym dzieciom. O wiele rozsądniej będzie kupić czy przywieźć ze sobą słodycze lub przybory szkolne i w ten sposób zastąpić szkodliwą jałmużnę.
Ceny jedzenia
Kupując na lokalnych targach i w małych marketach należy pamiętać o targowaniu się. Z myślą o turystach ceny zwykle zawyżane są nawet o 50%, więc polecamy trochę ponegocjować. Inaczej w większych supermarketach – tam ceny będą z góry ustalone. Najtaniej będzie jadać w małych, klimatycznych knajpkach lub fast-foodach – tam za posiłek zapłacicie nawet od kilku szylingów. Jeśli zechcecie wybrać się na obiad w wyszukanej restauracji rachunek może Was wynieść nawet kilkadziesiąt dolarów. Przykładowe ceny: woda mineralna ok. 100 KES, piwo ok. 150 KES, chleb ok. 10 KES, posiłek przy stoisku ulicznym ok. 10 KES, obiad w lokalnej knajpce ok. 50-200 KES, danie w restauracji o wysokim standardzie ok. 1000 KES
Jedzenie
Ze względu na duży wkład obcych państw i kultur w kształtowanie się historii kraju, dzisiejsza kuchnia kenijska to mieszanina dań europejskich i azjatyckich z tradycyjnymi miejscowymi potrawami. Podstawę większości dań stanowią kukurydza, słodkie ziemniaki i fasola oraz przyprawy przywiezione z odległych zakątków świata. Na wybrzeżu królują oczywiście owoce morza.
Jednym z najpopularniejszych dań jest ugali – kaszka przyrządzona na bazie mąki kukurydzianej z dodatkiem masła, sera lub mleka, podawana z gulaszem lub sosem warzywnym. Zgodnie z tradycją ugali je się przy pomocy rąk – należy nabrać trochę papki i uformować ją w kulkę (ewentualnie robiąc w niej zagłębienie), którą później moczy się w sosie. Innym ciekawym daniem jest matoke – tłuczone banany i iro – mieszanka grochu, kukurydzy i ziemniaków, podawana z sosem pomidorowym. Githeri to gorące danie przyrządzone z kukurydzy, czerwonej fasoli, ziemniaków, marchwi, sukuma wiki, pomidorów i cebuli, a niekiedy również mięsa. Na deser przebierać można w wielości egzotycznych owoców: bananów, mango, orzechów kokosowych, melonów czy guajawy. Polecamy także spróbować miejscowego piwa produkowanego ze sfermentowanej trzciny cukrowej.
Jednym z najpopularniejszych dań jest ugali – kaszka przyrządzona na bazie mąki kukurydzianej z dodatkiem masła, sera lub mleka, podawana z gulaszem lub sosem warzywnym. Zgodnie z tradycją ugali je się przy pomocy rąk – należy nabrać trochę papki i uformować ją w kulkę (ewentualnie robiąc w niej zagłębienie), którą później moczy się w sosie. Innym ciekawym daniem jest matoke – tłuczone banany i iro – mieszanka grochu, kukurydzy i ziemniaków, podawana z sosem pomidorowym. Githeri to gorące danie przyrządzone z kukurydzy, czerwonej fasoli, ziemniaków, marchwi, sukuma wiki, pomidorów i cebuli, a niekiedy również mięsa. Na deser przebierać można w wielości egzotycznych owoców: bananów, mango, orzechów kokosowych, melonów czy guajawy. Polecamy także spróbować miejscowego piwa produkowanego ze sfermentowanej trzciny cukrowej.
Ciekawostki
- 3 września 2008 roku w środkowej Kenii spadł śnieg. Wydarzenie to było niezwykłym przeżyciem dla mieszkańców Kenii, która znajduje się w zasięgu klimatu równikowego monsunowego – biały puch zobaczyli wtedy po raz pierwszy.
- Kenia to jeden z niewielu krajów na świecie, w którym występowała poliandria – związek małżeński kobiety z kilkoma mężczyznami. Członkowie plemienia Luo tak poradzili sobie z problemem najuboższych mężczyzn – wioska składała się na wspólną żonę dla kilku z nich. Kobiety pozostawały w takich związkach na ogół dobrowolnie, gdyż mężowie musieli się bardzo starać, by ta od nich nie uciekła.
- Masajowie to monoteistyczne, półkoczownicze plemię stanowiące około 1,5% ludności Kenii. Porozumiewają się w języku Maa, a ich bóg nazywa się Engai i mieszka na szczycie góry Ol Doinyo Lengai. Masajki budują domy, zbierają drewno, przynoszą wodę, doją krowy, gotują. Chłopcy pilnują zwierząt, a wojownicy chronią klan. Bydło jest oznaką bogactwa i środkiem płatniczym.
- Populacja Kenii jest bardzo młoda – 73% mieszkańców jest w wieku poniżej 30 roku życia. Ma to związek z bardzo szybkim przyrostem naturalnym, w ciągu ostatniego stulecia liczba ludności wzrosła od około 3 do 40 milionów mieszkańców.
- Kolory flagi Kenii reprezentują: czarny – mieszkańców, czerwony – krew przelaną podczas walki o niepodległość, zielony – otaczającą naturę i bogactwo środowiska, biały – pokój i szczerość, tarcza i dzidy Masajów – obronę kraju i ludności.
- The Flame Trees of Thika – Brytyjski serial z 1981 roku składający się z siedmiu 50-minutowych odcinków, opowiadający o życiu brytyjskich osadników w okolicy kenijskiego miasteczka Thica do czasu wybuchu drugiej wojny światowej.
- Spopularyzowana przez film Walta Disneya „Król Lew” fraza "Hakuna matata" w języku Swahili faktycznie oznacza „nie martw się”. Najczęściej używają jej mieszkańcy Kenii i Zanzibaru. Inne słowa pochodzące z Swahili w filmie Król Lew to głównie imiona bohaterów: Simba – lew; Sarabi – fatamorgana; Rafiki – przyjaciel; Pumba – zakurzony, tępy.
- Chłopiec z Nariokotome (ang. Turkana Boy) – odkryty w 1984 roku nad jeziorem Turkana niemal kompletny szkielet opisany jako przedstawiciel gatunku homo erectus. Znalezisko datowane jest na 1,6 mln lat i uważa się je za jedno z najważniejszych odkryć w badaniach nad ewolucją człowieka.
Poznaj szczegóły o kraju Kenia
Historia
Badania archeologiczne wskazują, że praludzie pojawili się na terenach Kenii już ponad trzy miliony lat temu. Przed naszą erą zaczęli przybywać tam feniccy kupcy, a między VII a X wiekiem naszej ery mieszkańcy Zatoki Perskiej i Arabowie, którzy dobili do brzegów Wschodniej Afryki i zaczęli budować tam miasta. To oni założyli Mombasę i Malindi – jedne z większych miast Kenii. Wraz z ich przybyciem rozpoczął się kontakt Kenii z nowoczesnym światem i mieszanie się kultur. Z połączenia napływowej ludności arabskiej i perskiej z afrykańskimi ludami Bantu wyłoniła się nowa kultura i cywilizacja Suahilili mówiąca swoim własnym językiem.
W 1498 do brzegów dzisiejszej Kenii dobił słynny portugalski odkrywca Vasco da Gama. Portugalczycy jako pierwsi Europejczycy w tamtym regionie utworzyli szlaki handlowe łączące oba kontynenty, później także z Indiami. Sto lat później wskutek ataków ze strony Omanu wpływy portugalskie w Kenii w większości wygasły. Omańskie panowanie we Wschodniej Afryce trwało do XIX wieku, kiedy to Niemcy i Brytyjczycy zaczęli eksplorować nie tylko linię brzegową ale także interior. Na przełomie XIX i XX wieku rząd Brytyjski ogłosił utworzenie Brytyjskiej Afryki Wschodniej, której obszar pokrywa się z dzisiejszą Kenią. Lokalna ludność została zepchnięta w głąb lądu, zaś do wybrzeża mieli dostęp wyłącznie biali mieszkańcy.
W 1895 roku rozpoczęto budowę kolei łączącej Mombasę z Jeziorem Wiktorii. Brytyjczykom szczególnie zależało na tej inwestycji ze względów strategicznych i ekonomicznych. Linia kolejowa otworzyła Kenię nie tylko na europejskich rolników czy misjonarzy, ale także na wpływ programów rządowych Wielkiej Brytanii, które na celu miały likwidację niewolnictwa, chorób czy głodu ale także „czarnej magii”. Mimo że takie działania kolonizatorów uspokoiły chwilowo lokalne bunty, wkrótce nowe pokolenie Afrykanów poczuło niepokój i zagrożenie dla ich dziedzictwa.
Na początku XX wieku wewnątrz Kenii mieszkało już około 30 tysięcy Europejskich osadników, którzy zakładali między innymi plantacje kawy i herbaty. W związku z przyrostem białej populacji zaczęto nakładać podatki oraz ograniczenia możliwości uprawiania kawy, a jakość życia rodowitych mieszkańców ulegała coraz większemu pogorszeniu. W latach 50. dwudziestego wieku Kenię zamieszkiwało już ponad 80 tysięcy osadników.
W 1952 roku rozpoczęło się Powstanie Mau Mau – zbrojne walki tubylców przeciwko kolonialnej administracji Wielkiej Brytanii. Największe z grupy plemion Bantu plemiona Kikuju, Meru i Embusi zaczęły organizować działania na rzecz odzyskania niepodległości. Wskutek dążeń niepodległościowych tysiące tubylców zostało przesiedlonych do rezerwatów lub wypędzonych na tereny niezamieszkane przez osadników imperium brytyjskiego.
W 1957 roku w Kenii odbyły się pierwsze wybory parlamentarne, w których uczestniczyli rdzenni mieszkańcy – głową rządu został Jomo Kenyatta. Pełną niepodległość Kenia uzyskała 12 grudnia 1963 roku. Dokładnie rok później Kenia stała się republiką, a Jomo Kenyatta stał się jej pierwszym prezydentem. Do roku 1991 Kenia była państwem jednopartyjnym, następnie nowelizacja konstytucji zezwoliła na tworzenie innych partii.
W 2002 roku ówczesna głowa państwa, Moi bezskutecznie próbował osadzić swojego syna na stanowisku prezydenta. Spotkał się wtedy z ogromnym sprzeciwem społeczeństwa i ostatecznie w wyborach prezydenckich i parlamentarnych zwyciężył Mwai Kibaki wraz z partią demokratyczną.
W 1498 do brzegów dzisiejszej Kenii dobił słynny portugalski odkrywca Vasco da Gama. Portugalczycy jako pierwsi Europejczycy w tamtym regionie utworzyli szlaki handlowe łączące oba kontynenty, później także z Indiami. Sto lat później wskutek ataków ze strony Omanu wpływy portugalskie w Kenii w większości wygasły. Omańskie panowanie we Wschodniej Afryce trwało do XIX wieku, kiedy to Niemcy i Brytyjczycy zaczęli eksplorować nie tylko linię brzegową ale także interior. Na przełomie XIX i XX wieku rząd Brytyjski ogłosił utworzenie Brytyjskiej Afryki Wschodniej, której obszar pokrywa się z dzisiejszą Kenią. Lokalna ludność została zepchnięta w głąb lądu, zaś do wybrzeża mieli dostęp wyłącznie biali mieszkańcy.
W 1895 roku rozpoczęto budowę kolei łączącej Mombasę z Jeziorem Wiktorii. Brytyjczykom szczególnie zależało na tej inwestycji ze względów strategicznych i ekonomicznych. Linia kolejowa otworzyła Kenię nie tylko na europejskich rolników czy misjonarzy, ale także na wpływ programów rządowych Wielkiej Brytanii, które na celu miały likwidację niewolnictwa, chorób czy głodu ale także „czarnej magii”. Mimo że takie działania kolonizatorów uspokoiły chwilowo lokalne bunty, wkrótce nowe pokolenie Afrykanów poczuło niepokój i zagrożenie dla ich dziedzictwa.
Na początku XX wieku wewnątrz Kenii mieszkało już około 30 tysięcy Europejskich osadników, którzy zakładali między innymi plantacje kawy i herbaty. W związku z przyrostem białej populacji zaczęto nakładać podatki oraz ograniczenia możliwości uprawiania kawy, a jakość życia rodowitych mieszkańców ulegała coraz większemu pogorszeniu. W latach 50. dwudziestego wieku Kenię zamieszkiwało już ponad 80 tysięcy osadników.
W 1952 roku rozpoczęło się Powstanie Mau Mau – zbrojne walki tubylców przeciwko kolonialnej administracji Wielkiej Brytanii. Największe z grupy plemion Bantu plemiona Kikuju, Meru i Embusi zaczęły organizować działania na rzecz odzyskania niepodległości. Wskutek dążeń niepodległościowych tysiące tubylców zostało przesiedlonych do rezerwatów lub wypędzonych na tereny niezamieszkane przez osadników imperium brytyjskiego.
W 1957 roku w Kenii odbyły się pierwsze wybory parlamentarne, w których uczestniczyli rdzenni mieszkańcy – głową rządu został Jomo Kenyatta. Pełną niepodległość Kenia uzyskała 12 grudnia 1963 roku. Dokładnie rok później Kenia stała się republiką, a Jomo Kenyatta stał się jej pierwszym prezydentem. Do roku 1991 Kenia była państwem jednopartyjnym, następnie nowelizacja konstytucji zezwoliła na tworzenie innych partii.
W 2002 roku ówczesna głowa państwa, Moi bezskutecznie próbował osadzić swojego syna na stanowisku prezydenta. Spotkał się wtedy z ogromnym sprzeciwem społeczeństwa i ostatecznie w wyborach prezydenckich i parlamentarnych zwyciężył Mwai Kibaki wraz z partią demokratyczną.
Geografia
Kenia leży w Afryce Wschodniej, nad Oceanem Indyjskim i rozciąga się po obu stronach równika. Graniczy z Etiopią, Somalią, Sudanem Południowym, Tanzanią i Ugandą, a długość jej linii brzegowej wynosi 536 km. Najwyższy szczyt, góra Kenia, sięga 5119 m n.p.m.
Większość powierzchni Kenii zajmuje Wyżyna Wschodnioafrykańska przecięta przez Wielki Rów Wschodni, którego szerokość wynosi około 50-70 km, zaś głębokość nawet do 900 metrów.
Całe terytorium Kenii leży w strefie klimatu podrównikowego, suchego, z wyjątkiem części południowo-zachodniej w pobliżu Jeziora Wiktorii oraz wybrzeża Oceanu Indyjskiego, gdzie jest bardziej wilgotno. Temperatury są dość wysokie – praktycznie nie spadają poniżej 20 stopni. Najgoręcej jest na wschodzie, na wybrzeżu.
Przy najwyższych szczytach gór Kenia i Elogn temperatury przez cały rok nie wzrastają powyżej 10 stopni. Często zdarzają się tam przymrozki, a najwyższe partie gór pokrywa śnieg.
W Kenii znajduje się dużo parków narodowych, w których można obserwować migracje dzikich zwierząt oraz życie lokalnej ludności. Park Narodowy Góry Kenia został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Większość powierzchni Kenii zajmuje Wyżyna Wschodnioafrykańska przecięta przez Wielki Rów Wschodni, którego szerokość wynosi około 50-70 km, zaś głębokość nawet do 900 metrów.
Całe terytorium Kenii leży w strefie klimatu podrównikowego, suchego, z wyjątkiem części południowo-zachodniej w pobliżu Jeziora Wiktorii oraz wybrzeża Oceanu Indyjskiego, gdzie jest bardziej wilgotno. Temperatury są dość wysokie – praktycznie nie spadają poniżej 20 stopni. Najgoręcej jest na wschodzie, na wybrzeżu.
Przy najwyższych szczytach gór Kenia i Elogn temperatury przez cały rok nie wzrastają powyżej 10 stopni. Często zdarzają się tam przymrozki, a najwyższe partie gór pokrywa śnieg.
W Kenii znajduje się dużo parków narodowych, w których można obserwować migracje dzikich zwierząt oraz życie lokalnej ludności. Park Narodowy Góry Kenia został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Kultura i Religia
Kenia to kraj wielokulturowy – nie ma tam jednej dominującej kulturowości, jest natomiast wiele ciekawych elementów, niekiedy bardzo od siebie różnych. Obecnie najpowszechniej wyznawaną religią jest chrześcijaństwo, które przybyło tutaj wraz z portugalskimi kolonizatorami, przynależność do tego wyznania deklaruje aż 82,5% społeczeństwa. Następnie Islam wyznaje około 11,1%, zaś religie plemienne niecałe 2% populacji. Tylko niewielki procent stanowią hindusi.
Największe miasta Kenii łączą w sobie lokalne tradycje z wkraczającą w nie nowoczesną kulturą zachodu. W większych miastach znajdują się kina, dyskoteki i parki rozrywki, lecz nie zmienia to faktu, że tradycje pozostają wciąż bardzo ważne dla Kenijczyków. Rytuały i zwyczaje są dobrze udokumentowane, a przekazy ustne spisywane przez etnografów i drukowane przez lokalnych wydawców. W Nairobi znajduje się muzeum narodowe oraz biblioteka narodowa.
Kenijska muzyka popularna jest bardzo niejednorodna i wyróżnia się na tle całej Afryki, gdyż czerpie inspiracje ze źródeł europejskich, arabskich i indyjskich. Wykształcił się tam osobny gatunek zwany benga, gdzie bas, gitara i perkusja są dominującymi instrumentami, oraz muzyka swahili śpiewana w tymże języku. Na wschodzie kraju popularny jest gatunek taarab inspirowany rytmami arabskimi. W połowie lat 20. XX wieku pojawiły się w Mombasie pierwsze kluby taneczne, w których grano europejską muzykę dla chrześcijan.
Najbardziej popularnym sportem w Kenii jest piłka nożna, mimo że narodowa drużyna Harambee Stars, nie odniosła szczególnych sukcesów na skalę międzynarodową. Inne rozpowszechnione dyscypliny sportowe to koszykówka i siatkówka. Zdecydowanie najmocniejszą stroną kenijskiego sportu są biegi różnej kategorii. W roku 1968 na olimpiadzie w Meksyku aż trzech przedstawicieli Kenii wygrało złote medale w tej dyscyplinie. Od tego czasu zdobywają najwyższe nagrody na olimpiadach i wyścigach na całym świecie.
Największe miasta Kenii łączą w sobie lokalne tradycje z wkraczającą w nie nowoczesną kulturą zachodu. W większych miastach znajdują się kina, dyskoteki i parki rozrywki, lecz nie zmienia to faktu, że tradycje pozostają wciąż bardzo ważne dla Kenijczyków. Rytuały i zwyczaje są dobrze udokumentowane, a przekazy ustne spisywane przez etnografów i drukowane przez lokalnych wydawców. W Nairobi znajduje się muzeum narodowe oraz biblioteka narodowa.
Kenijska muzyka popularna jest bardzo niejednorodna i wyróżnia się na tle całej Afryki, gdyż czerpie inspiracje ze źródeł europejskich, arabskich i indyjskich. Wykształcił się tam osobny gatunek zwany benga, gdzie bas, gitara i perkusja są dominującymi instrumentami, oraz muzyka swahili śpiewana w tymże języku. Na wschodzie kraju popularny jest gatunek taarab inspirowany rytmami arabskimi. W połowie lat 20. XX wieku pojawiły się w Mombasie pierwsze kluby taneczne, w których grano europejską muzykę dla chrześcijan.
Najbardziej popularnym sportem w Kenii jest piłka nożna, mimo że narodowa drużyna Harambee Stars, nie odniosła szczególnych sukcesów na skalę międzynarodową. Inne rozpowszechnione dyscypliny sportowe to koszykówka i siatkówka. Zdecydowanie najmocniejszą stroną kenijskiego sportu są biegi różnej kategorii. W roku 1968 na olimpiadzie w Meksyku aż trzech przedstawicieli Kenii wygrało złote medale w tej dyscyplinie. Od tego czasu zdobywają najwyższe nagrody na olimpiadach i wyścigach na całym świecie.
Oferty podróży do Kenii
Hotele w Kenii
Kenia – miejsca warte zobaczenia
Kiedy jechać do Kenii?
POGODA W KENII
Ten gorący kraj leży w obszarze klimatu podrównikowego suchego. Temperatury przez cały rok sięgają powyżej 20-25 stopni. W połączeniu z dużą wilgotnością może to wydawać się trudne, ale pogodę na wybrzeżu łagodzi morska bryza. Na północy jest przyjemnie przez okrągły rok. W kwietniu – maju trwa pora deszczowa. W Okolicach Nairobi deszcz pada także w listopadzie. Pogoda na wybrzeżu może być inna niż w centralnej części kraju. Największa atrakcja Kenii, czyli Wielka Migracja ssaków na terenie Parku Narodowego Masai Mara,ma miejsce w naszych miesiącach letnich – czerwcu, lipcu, sierpniu, także wrześniu. Wtedy do kraju przybywają nie tylko antylopy, ale i spragnieni ich widoku turyści. Dlatego niektórzy wolą przyjechać do Kenii w miesiącach zimowych, kiedy tutaj trwa lato. W styczniu - lutym temperatury wynoszą około 30 stopni, opady są znikome, a bogactwo przyrody także może oszałamiać.
Ten gorący kraj leży w obszarze klimatu podrównikowego suchego. Temperatury przez cały rok sięgają powyżej 20-25 stopni. W połączeniu z dużą wilgotnością może to wydawać się trudne, ale pogodę na wybrzeżu łagodzi morska bryza. Na północy jest przyjemnie przez okrągły rok. W kwietniu – maju trwa pora deszczowa. W Okolicach Nairobi deszcz pada także w listopadzie. Pogoda na wybrzeżu może być inna niż w centralnej części kraju. Największa atrakcja Kenii, czyli Wielka Migracja ssaków na terenie Parku Narodowego Masai Mara,ma miejsce w naszych miesiącach letnich – czerwcu, lipcu, sierpniu, także wrześniu. Wtedy do kraju przybywają nie tylko antylopy, ale i spragnieni ich widoku turyści. Dlatego niektórzy wolą przyjechać do Kenii w miesiącach zimowych, kiedy tutaj trwa lato. W styczniu - lutym temperatury wynoszą około 30 stopni, opady są znikome, a bogactwo przyrody także może oszałamiać.
najlepsza dobra przeciętna nie polecamy
Kenia – inspiracje podróżnicze
Lot balonem nad Masai Mara
Wyobraź sobie poranek w sercu Afryki, gdy pierwsze promienie słońca delikatnie budzą do życia rozległe równiny Masai Mara. W ciszy poranka, stajesz się częścią tego magicznego krajobrazu, unosząc się powoli...
Zobacz więcej Śniadanie w towarzystwie żyraf w Giraffe Manor
Afrykańska przyroda na wyciągnięcie ręki? Nic prostszego! Na przedmieściach Langata w Nairobi, stolicy Kenii, możesz odnaleźć jedyne w swoim rodzaju miejsce – hotel z żyrafami Giraffe Manor. Pobyt w tej...
Zobacz więcej Masajowie
Chcesz poznać rdzennych mieszkańców Afryki, którzy nadal kultywują prastare tradycje? Wycieczka do Kenii to świetna okazja, by zobaczyć taniec Masajów. Ich obrzędy powoli odchodzą w przeszłość, dlatego warto się pospieszyć!...
Zobacz więcej Wielka Migracja
Zebry, antylopy gnu, gazele w lipcu, sierpniu i wrześniu podążają tam, gdzie mogą znaleźć pożywienie. Dlatego, gdy nastaje pora sucha, z obszarów Parku Narodowego Serengeti w Tanzanii roślinożerne ssaki ruszają...
Zobacz więcej Plaża Diani w Kenii
Spragnionym słońca polecamy gorąco plaże Kenii. Ponad 25 stopni ciepła oraz nasłonecznienie przez około 8 godzin dziennie to nie jedyne czynniki decydujące o wyjątkowości wybrzeża Kenii. Doskonała pogoda trwa tu...
Zobacz więcej Safari w Masai Mara
Safari w rezerwacie Masai Mara to gwarantowana przygoda! W trakcie jednego dnia zobaczysz tu nie tylko przedstawicieli Wielkiej Piątki, ale również żyrafy, zebry, antylopy, szakale, małpy, gepardy czy hieny. Do...
Zobacz więcej Wielka Piątka Afryki w Kenii
Chcesz zobaczyć największe z niebezpiecznych zwierząt i zarazem najniebezpieczniejsze z wielkich ssaków? Wybierz się na safari do Kenii, gdzie spotkanie oko w oko z najdzikszymi zwierzętami Afryki masz gwarantowane! Lew...
Zobacz więcej Zobacz inne kraje, które mogą Cię zainteresować