Początkowo wyspy były niezamieszkane, a jedynie stanowiły idealną kryjówkę dla piratów, którzy zatrzymywali się tutaj w oczekiwaniu na kolejne napady. Europejczycy dowiedzieli się o istnieniu wysp seszelskich za sprawą Portugalczyków, którzy dotarli na nie jako pierwsi przybysze z Europy. W 1609 roku u wybrzeży bezludnych wysp Seszeli zacumował statek Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. O władzę na tym terytorium zabiegali Brytyjczycy i Francuzi. Na początku drugiej połowy XVIII wieku archipelag Seszeli zaanektowała Francja. Swoją nazwę wyspy wzięły od nazwiska francuskiego ministra finansów. Na wyspy zaczęli przybywać pierwsi osadnicy, którzy sprowadzili tutaj niewolników.

Pod koniec wieku XVIII Seszele znalazły się w strefie wpływów Wielkiej Brytanii, ale mimo długiego zwierzchnictwa imperium nad seszelskimi wyspami, to francuska kultura i język silniej oddziałały na to terytorium. Po zniesieniu niewolnictwa przez Brytyjczyków rozpoczął się napływ na Seszele Hindusów, a później również Arabów. W latach 70. XX wieku Wielka Brytania zaczęła pozwalać na coraz większy udział mieszkańców wysp Seszeli we władzy. W 1975 roku Seszele uzyskały autonomię wewnętrzną, zaś rok później niepodległość w ramach brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Po bezkrwawym zamachu stanu w republice rządy sprawowała jedyna legalna partia – Ludowy Front Postępowy Seszeli. Prezydentem został przywódca tej partii, były premier – France-Albert Rene. Do 1989 roku dochodziło do kolejnych reelekcji prezydenta.

Doszło następnie do kilku zamachów stanu, które skończyły się niepowodzeniem. Pod naciskami ze strony Francji i Wielkiej Brytanii na Seszelach zaczęto wdrażać proces stopniowej demokratyzacji, umożliwiono między innymi funkcjonowanie innych partii politycznych. W 1993 roku po przyjęciu nowej konstytucji odbyły się wybory parlamentarne i prezydenckie, w których po raz kolejny zwyciężył France-Albert Rene wraz ze swoją partią. Rene wybierany był na prezydenta jeszcze dwukrotnie, ustąpił ze stanowiska dopiero w 2004 roku, kiedy to zastąpił go urzędujący do dzisiaj James Michel.

Wyspy Seszeli leżą na Oceanie Indyjskim na wschód od kontynentu afrykańskiego. Archipelag składa się z prawie stu wysp, z których tylko 33 są zamieszkane. Łączna długość linii brzegowej wysp wynosi 491 km, zaś poprzez wody terytorialne państwo graniczy z Madagaskarem, Komorami i Majottą. Archipelag składa się zarówno z wysp granitowych jak i koralowych. Największą z wysp jest Mahe o powierzchni 148 km², z kolei najwyższym szczytem jest Morne Seychellois o wysokości 905 m n.p.m.

Panujący na Seszelach klimat określa się jako równikowy wilgotny z wysokimi temperaturami przez cały rok i niewielkimi amplitudami rocznymi. Sieć wód powierzchniowych na wyspach jest bardzo słabo rozwinięta, mimo dość obfitych opadów. Seszele pokrywają lasy tropikalne i gaje palmowe. Wśród okazów flory na uwagę zasługuje zwłaszcza lodoicja seszelska (Coco de Mer), która występuje tylko na dwóch wyspach Seszeli i nigdzie indziej na całym świecie. Ponadto Seszele cechuje ogromne bogactwo ptactwa. Występuje tutaj ponad 230 gatunków ptaków, również morskich. Oprócz tego wyspy licznie zamieszkują żółwie, szczególnie żółwie olbrzymie, których waga osiąga nawet do 500 kg.

Seszelskie wysepki to obszar niezwykle zróżnicowany pod względem kulturowym, ponieważ ulegał wpływom z rozmaitych stron świata: z Wielkiej Brytanii, Francji, wielu części Afryki czy z Indii. Widać to zarówno w etnicznej mieszance, jaką stanowi ogół mieszkańców, a także w tutejszej kuchni czy muzyce ludowej, która jest połączeniem dziedzictwa francuskiego, afrykańskiego, polinezyjskiego oraz indyjskiego.

Zdecydowana większość mieszkańców Seszeli to Kreole, czyli potomkowie francuskich kolonistów, którzy stanowią niemal 90% ogółu. W mniejszości znajdują się Hindusi, byli mieszkańcy Madagaskaru oraz Chińczycy. Najbardziej zaludnioną wyspą jest Mahe. Mieszkańcy parają się głównie turystyką i rybołówstwem, a część z nich obsługuje port lotniczy, który znajduje się na Mahe.

W malutkiej stolicy państwa znajduje się miniatura Big Bena, czyli brytyjskiej wieży zegarowej z Londynu. Dla Seszelczyków szczególnie istotne jest dbanie o przyrodę, co objawia się między innymi w surowych obostrzeniach dotyczących zabudowań, o czym wspomniano wcześniej. Pozwoliło to zachować wyjątkowy, wręcz pierwotny charakter wysp, które nie poddały się jeszcze działaniu masowej turystyki.

Poza baśniami czy legendarnymi podaniami właściwie nie tworzy się literatury w języku kreolskim seszelskim. Bardzo silne, podobnie jak w innych dziedzinach, pozostają wpływy angielskie i francuskie. Oprócz tego są one wyraźne również w architekturze, w niektórych miejscach można jeszcze spotkać się z typowo kolonialnym budownictwem. Co ciekawe na wyspach właściwie nie występują typowe wioski składające się z większej ilości domostw. Dominuje tutaj zabudowa plantacyjna – jedna posiadłość otoczona ogromnym terenem do niej należącym. Zresztą, aż 1/3 mieszkańców Seszeli żyje w stolicy kraju – Victorii.

Większość mieszkańców Seszeli to wyznawcy kościoła rzymsko-katolickiego, nieco mniejsza, ale wciąż spora grupa wyznaje anglikanizm – oba te zjawiska wskazują na wspomniany wpływ na wyspy seszelskie wieloletnich kolonizatorów z Francji i Wielkiej Brytanii. W mniejszości rzędu 2-1% ludności stanowią wyznawcy hinduizmu oraz islamu.