Informacje ogólne
Strefa czasowa
GMT + 4:30
Stolica
Teheran
Język
Językiem urzędowym obowiązującym w Iranie jest farsi, czyli perski. Warto nauczyć się w nim kilkunastu podstawowych zwrotów, ponieważ Irańczycy w większości nie znają angielskiego. W północno-zachodniej części Iranu, zamieszkałej w dużej mierze przez Azerów, można porozumieć się po azersku, który jest bardzo zbliżony do tureckiego. Na znakach drogowych zawsze oprócz perskich napisów znajdują się także angielskie tłumaczenia (np. Keep Right) oraz transliteracje nazw miast, chociaż te często występują w różnych wersjach.
Waluta
Walutą Iranu jest rial, który dzieli się na 100 dinarów, jednak na co dzień Irańczycy posługują się jednostkami zwanymi tomanami. Toman to – teoretycznie – 10 riali i na ogół w taki sposób stawki przedstawiane są w kantorach, sklepach, na targach i w hotelach. Należy jednak za każdym razem szczegółowo dopytać, czy cena podana jest w rialach, czy w tomanach.
Wybierając się do Iranu należy zabrać ze sobą zapas gotówki na cały pobyt, ponieważ Iran objęty jest międzynarodowymi sankcjami gospodarczymi, które powodują, że w kraju tym nie działają karty kredytowe. Najlepiej zabrać dolary, euro lub funty brytyjskie: nieuszkodzone, nieporysowane i niepomięte. W przypadku dolarów muszą to być modele z tzw. dużymi głowami prezydentów. Nie poleca się wymieniania pieniędzy w banku – zdecydowanie lepsze kursy są w kantorach, które znajdują się we wszystkich większych miastach.
1 USD - 32 465,90 IRR
1 EUR - 35 022,92 IRR
1 PLN - 8 207,77 IRR
Wybierając się do Iranu należy zabrać ze sobą zapas gotówki na cały pobyt, ponieważ Iran objęty jest międzynarodowymi sankcjami gospodarczymi, które powodują, że w kraju tym nie działają karty kredytowe. Najlepiej zabrać dolary, euro lub funty brytyjskie: nieuszkodzone, nieporysowane i niepomięte. W przypadku dolarów muszą to być modele z tzw. dużymi głowami prezydentów. Nie poleca się wymieniania pieniędzy w banku – zdecydowanie lepsze kursy są w kantorach, które znajdują się we wszystkich większych miastach.
1 USD - 32 465,90 IRR
1 EUR - 35 022,92 IRR
1 PLN - 8 207,77 IRR
Powierzchnia
1 628 771 km2
Populacja
78 285 000
Informacje praktyczne
Informacje wizowe i opłaty lotniskowe
Obywatele RP muszą posiadać wizę, zarówno na pobyt, jak i tranzyt przez Iran. Można ją uzyskać w Ambasadzie Iranu w Warszawie. Procedura wydania wizy może trwać nawet do miesiąca. Istnieje możliwość uzyskania wizy tranzytowej (pod warunkiem posiadania wiz krajów docelowych). Obywatele polscy udający się do Iranu na podstawie zwykłych paszportów w celach turystycznych mogą ubiegać się o wizy (maksymalny czas pobytu – 14 dni) także na lotnisku Teheran - Imam Chomeini. Dokumenty niezbędne do uzyskania wizy na lotnisku: paszport ważny co najmniej przez 6 miesięcy od daty przylotu do Iranu, powrotny bilet lotniczy, jedno zdjęcie paszportowe. Ze względu na brak gwarancji uzyskania wizy w tej procedurze oraz możliwe problemy na europejskich lotniskach odradza się stosowanie tej procedury.
Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.
Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.
Szczepienia
Wymagane jest zaświadczenie szczepienia przeciwko żółtej febrze (ok. 220 zł), jednak wyłącznie od osób przybywających z krajów, gdzie choroba ta występuje powszechnie. Warto zaszczepić się na błonicę, tężec i polio (ok. 150 zł), odrę (ok. 130 zł), dur brzuszny (ok. 230 zł), WZW A i B (ok. 250 zł za każdą dawkę szczepionki). Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.
Napiwki
Obsługa kelnerska wliczona jest w cenę. Może nawet zdarzyć się, że osoba, której oferuje się napiwek, odmówi jego przyjęcia, co wiąże się ze zwyczajem ta’arof i niezwykłą gościnnością Persów. W większości miejsc pozostawienie bakszyszu będzie miłym zaskoczeniem.
Ceny jedzenia
Ze względu na sporą inflację, zmiany kursów walut i wiele innych uwarunkowań ceny w Iranie zmieniają się bardzo szybko. Jedzenie jest stosunkowo tanie, zwłaszcza w fast foodach z kebabami (około 30,000 IRR). Posiłek w restauracji, w zależności od jej klasy, kosztować może 200,000–500,000 IRR.
– falafel w bułce + jogurt od ok. 30 000 IRR
– napój Rani (sok w puszcze z kawałkami owoców) – 12 000–15 000 IRR
– kebab + ryż + pomidory grillowane + doug (słono-miętowy jogurt) – zazwyczaj ok. 100 000 IRR
– soki ze świeżych owoców: 25 000–35 000 IRR
– świeże pistacje od 100 000 IRR za kg
– herbata + fajka wodna w tradycyjnej restauracji – 100 000 IRR
– falafel w bułce + jogurt od ok. 30 000 IRR
– napój Rani (sok w puszcze z kawałkami owoców) – 12 000–15 000 IRR
– kebab + ryż + pomidory grillowane + doug (słono-miętowy jogurt) – zazwyczaj ok. 100 000 IRR
– soki ze świeżych owoców: 25 000–35 000 IRR
– świeże pistacje od 100 000 IRR za kg
– herbata + fajka wodna w tradycyjnej restauracji – 100 000 IRR
Jedzenie
Perskie jedzenie jest wyśmienite! Można się stołować w lokalnych knajpkach bez obaw, że konsekwencją będzie rozstrój żołądka. Jeśli nie wiadomo, który lokal wybrać, warto poradzić się miejscowych, oni z pewnością chętnie pomogą. Tradycyjną potrawą jest kebab, często jagnięcy, podawany zazwyczaj z pieczonym pomidorem, główką cebuli i limonką. Innym typowym daniem jest dizi, rodzaj gulaszu z mięsem, ziemniakami, cieciorką oraz warzywami, a także pyszny gulasz z bakłażana. Jedzenie jest stosunkowo tanie i bardzo różnorodne: od kawioru i marynowanych ryb na północy, do samosas, falafeli i kwaśnych krewetek na południu.
Ciekawostki
- Teheran, największe miasto Bliskiego Wschodu, uważany jest za jedno z najbardziej zakorkowanych miast na świecie, a przejście na drugą stronę ulicy często graniczy z cudem.
- Teheran jest światowym centrum operacji plastycznych nosa - rocznie operuje się tu 90 tysięcy nosów!
- Kultura perska jest jedną z najstarszych na świecie, a do dnia dzisiejszego pozostało wiele wspaniałych dowodów jej wielkości. Warto wiedzieć, że na terenie dzisiejszego Iranu znajduje się kilka najstarszych miast świata i wiele pozostałości dawnych cywilizacji.
- Isfahan stanowił azyl dla ok. 2600 Polaków podczas II Wojny Światowej, funkcjonowała tu polska szkoła i małe osiedle. Dzisiaj w nielicznych sklepach ostały się polskie cenniki, zaś najstarsi mieszkańcy miasta pamiętają jeszcze parę polskich zwrotów.
- W roku 2005 jeden z satelitów NASA zarejestrował temperaturę 70,7°C na Pustyni Dasht-e Lut, która jest tak sucha, że nie istnieją tam żadne organizmy żywe.
- W 2011 roku studentkom niektórych uniwersytetów zakazano noszenia obcisłych dżinsów i jaskrawych kolorów, zakazane są również tatuaże, długie paznokcie i piercing. Mężczyznom także nie wolno nosić obcisłych strojów, a ponadto farbować włosów i nosić biżuterii.
- Wewnątrz wieży Milad w Teheranie znajduje się największa na świecie obrotowa restauracja.
- W Iranie poligamia jest legalna, mężczyźni mogą poślubić cztery kobiety.
- Irańczycy od 2500 lat zajmują się tkaniem dywanów. Mimo że doszli w tym do perfekcji, często celowo popełniają błąd tłumacząc, że tylko Bóg jest nieomylny.
- Starszy irański duchowny Hojatoleslam Kazem Sedighi twierdzi, że kobiety, które noszą skąpe stroje i zachowują się w sposób rozwiązły, są winne trzęsieniom ziemi.
- W Iranie archeolodzy odkryli piwo mające ponad 5 000 lat.
Poznaj szczegóły o kraju Iran
Historia
Pierwszym państwem na terenie Iranu był Elam, którego stolica została założona już około 4200 r. p.n.e. Ważnym momentem w historii Iranu było przybycie Ariów, przodków dzisiejszych Irańczyków, pod koniec II tysiąclecia p.n.e. Początkowo najpotężniejszym z ich plemion byli Medowie, jednak państwo ich przejął jednak ok. r. 550 p.n.e. władca Persów z dynastii Achemenidów, Cyrus II. Okres panowania Achemenidów uważany jest za czas największej w historii politycznej potęgi Irańczyków.
Kolejne lata nie szczędziły Persji wyczerpujących wojen, w wyniku których w VII wieku państwo uległo najazdowi zjednoczonych w ramach islamu Arabów. Początkowo los podbitych Irańczyków był bardzo ciężki, dlatego dopiero po 750 roku większość z nich przeszła na islam, wyrzekając się zaratusztrianizmu, na szczęście jednak islamizacja nie została połączona z arabizacją. Kraj spustoszony został w pierwszej połowie XIII wieku, podczas najazdu Mongołów. Kolejny etap irańskiej historii to okres panowania Safawidów (1501–1736), którzy doprowadzili do masowego nawrócenia mieszkańców na szyicką wersję islamu i na ponad dwa stulecia zjednoczyli cały kraj. To właśnie w czasie, gdy królem był Abbas I Wielki (1587–1629), powstało wiele z piękniejszych zabytków Iranu. Abbas zreorganizował także armię i gospodarkę kraju. Kres panowaniu Safawidów położyli Afganowie, którzy w 1722 roku opanowali kraj, pustosząc go i grabiąc. Wyparł ich Nader Szah, po którego śmierci, po okresie anarchii i walk o władzę, w 1749 roku zwyciężył Karim Chan, a założona przez niego dynastia Zand panowała do roku 1794. Następnie Persją rządziła dynastia Kadżarów, a kraj stawał się coraz bardziej zależny od kapitału zagranicznego. Za panowania Nasera ad-Dina (1848–96) Persja została półkolonią walczących tu o wpływy Wielkiej Brytanii i Rosji.
W latach 1905–1911 Persję ogarnęła rewolucja społeczna. Szach został zmuszony do podpisania aktu ustanowienia konstytucji oraz do zwołania parlamentu. Konstytucja ograniczyła władzę monarchy, zreformowała sądownictwo na wzór europejski, zapewniła swobody obywatelskie. Od maja 1921 roku władzę sprawował Reza Chan Pahlawi, który przeprowadził reformy mające na celu do budowę nowoczesnego państwa i wzmocnienie władzy centralnej. To za jego czasów, w 1935 roku, zmieniono urzędową nazwę państwa na Iran. Reza Szah abdykował na rzecz syna, Mohammada Rezy Pahlawi, który utrzymywał dobre stosunki z większością krajów zachodnich i często był przedstawiany jako wzór nowoczesnego przywódcy – to on właśnie nadał kobietom prawa wyborcze – jednak wraz z upływem lat rządy szacha coraz częściej były krytykowane za korupcję i torturowanie działaczy opozycji, w której znaleźli się zarówno konserwatyści muzułmańscy, dla których reformy społeczne były zbyt śmiałe, jak i opozycja lewicowo-demokratyczna, dla której rządy te były zbyt despotyczne. Po kolejnych manifestacjach państwo pogrążało się w rosnącym chaosie, co w końcu doprowadziło do wybuchu irańskiej rewolucji islamskiej i obalenia szacha w roku 1979. W tym samym czasie z emigracji powrócił lider opozycji islamskiej Ruhollah Chomejni i utworzył Tymczasowy Rząd Rewolucyjny. Nowy rząd znacjonalizował majątek rodziny szacha, proklamował utworzenie Islamskiej Republiki Iranu, opartej na zasadach islamu i prawie szariatu, wyłonił nowy parlament i powołał prezydenta.
W 1980 roku Iran został zaatakowany przez Irak, co zapoczątkowało ośmioletnią wojnę. Przywódca Iraku Saddam Husajn dążył do zakończenia rewolucji islamskiej. Spodziewał się on szybkiego zwycięstwa, jednak wojna przeciągnęła się i zakończyła brakiem rozstrzygnięcia.
Po śmierci ajatollaha Chomejniego (1989) przywódcą religijno-politycznym został A. Chamenei. Od lat 90. Iran prowadzi politykę ograniczonego otwarcia na zewnątrz, obecnie jednak nastoje się radykalizują.
Kolejne lata nie szczędziły Persji wyczerpujących wojen, w wyniku których w VII wieku państwo uległo najazdowi zjednoczonych w ramach islamu Arabów. Początkowo los podbitych Irańczyków był bardzo ciężki, dlatego dopiero po 750 roku większość z nich przeszła na islam, wyrzekając się zaratusztrianizmu, na szczęście jednak islamizacja nie została połączona z arabizacją. Kraj spustoszony został w pierwszej połowie XIII wieku, podczas najazdu Mongołów. Kolejny etap irańskiej historii to okres panowania Safawidów (1501–1736), którzy doprowadzili do masowego nawrócenia mieszkańców na szyicką wersję islamu i na ponad dwa stulecia zjednoczyli cały kraj. To właśnie w czasie, gdy królem był Abbas I Wielki (1587–1629), powstało wiele z piękniejszych zabytków Iranu. Abbas zreorganizował także armię i gospodarkę kraju. Kres panowaniu Safawidów położyli Afganowie, którzy w 1722 roku opanowali kraj, pustosząc go i grabiąc. Wyparł ich Nader Szah, po którego śmierci, po okresie anarchii i walk o władzę, w 1749 roku zwyciężył Karim Chan, a założona przez niego dynastia Zand panowała do roku 1794. Następnie Persją rządziła dynastia Kadżarów, a kraj stawał się coraz bardziej zależny od kapitału zagranicznego. Za panowania Nasera ad-Dina (1848–96) Persja została półkolonią walczących tu o wpływy Wielkiej Brytanii i Rosji.
W latach 1905–1911 Persję ogarnęła rewolucja społeczna. Szach został zmuszony do podpisania aktu ustanowienia konstytucji oraz do zwołania parlamentu. Konstytucja ograniczyła władzę monarchy, zreformowała sądownictwo na wzór europejski, zapewniła swobody obywatelskie. Od maja 1921 roku władzę sprawował Reza Chan Pahlawi, który przeprowadził reformy mające na celu do budowę nowoczesnego państwa i wzmocnienie władzy centralnej. To za jego czasów, w 1935 roku, zmieniono urzędową nazwę państwa na Iran. Reza Szah abdykował na rzecz syna, Mohammada Rezy Pahlawi, który utrzymywał dobre stosunki z większością krajów zachodnich i często był przedstawiany jako wzór nowoczesnego przywódcy – to on właśnie nadał kobietom prawa wyborcze – jednak wraz z upływem lat rządy szacha coraz częściej były krytykowane za korupcję i torturowanie działaczy opozycji, w której znaleźli się zarówno konserwatyści muzułmańscy, dla których reformy społeczne były zbyt śmiałe, jak i opozycja lewicowo-demokratyczna, dla której rządy te były zbyt despotyczne. Po kolejnych manifestacjach państwo pogrążało się w rosnącym chaosie, co w końcu doprowadziło do wybuchu irańskiej rewolucji islamskiej i obalenia szacha w roku 1979. W tym samym czasie z emigracji powrócił lider opozycji islamskiej Ruhollah Chomejni i utworzył Tymczasowy Rząd Rewolucyjny. Nowy rząd znacjonalizował majątek rodziny szacha, proklamował utworzenie Islamskiej Republiki Iranu, opartej na zasadach islamu i prawie szariatu, wyłonił nowy parlament i powołał prezydenta.
W 1980 roku Iran został zaatakowany przez Irak, co zapoczątkowało ośmioletnią wojnę. Przywódca Iraku Saddam Husajn dążył do zakończenia rewolucji islamskiej. Spodziewał się on szybkiego zwycięstwa, jednak wojna przeciągnęła się i zakończyła brakiem rozstrzygnięcia.
Po śmierci ajatollaha Chomejniego (1989) przywódcą religijno-politycznym został A. Chamenei. Od lat 90. Iran prowadzi politykę ograniczonego otwarcia na zewnątrz, obecnie jednak nastoje się radykalizują.
Geografia
Iran to kraj przeważnie wyżynny i górzysty, a jego dwa największe naturalne regiony geograficzne to południowo-wschodnia część Wyżyny Armeńskiej oraz otoczona łańcuchami gór Wyżyna Irańska. Najwyższe pasmo górskie stanowią góry Elburs, z najwyższym szczytem Iranu – wulkanem Demawend mierzącym 5671 m n.p.m. Wnętrze Wyżyny Irańskiej to dwie pustynie: Wielka Pustynia Słona i Pustynia Lota. Kraj dzieli się na dwie strefy klimatyczne: podzwrotnikową i zwrotnikową. Jest bardzo suchy, a opady są niewielkie, zaś wilgotność powietrza największa jest zimą, a najniższa latem. Występuje tu podział na porę suchą – od maja do października – i deszczową (nie dotyczy to niektórych obszarów Wyżyny Irańskiej, np. Wielkiej Pustyni Słonej). Temperatury są bardzo skrajne, od ujemnych w styczniu, do bardzo wysokich – aż do 40°C latem. Skrajność ta dotyczy też przebiegu dobowego, co oznacza, że nocą może być bardzo chłodno, zaś w dzień temperatury potrafią przekraczać 50°C.
Główną rzeką kraju jest Karun, przeważają tu jednak obszary bezodpływowe, na których występują liczne, niewielkie i płytkie słone jeziora, wysychające w porze suchej i zmieniające się w solniska. Na tak suchym obszarze szata roślinna nie jest zbyt bujna: w górach miejscami rosną dęby, buki i graby, roślinność półpustynna i stepową, półpustynne i pustynne tereny porastają bylice, krzewy i krzewinki, zaś Wielka Pustynia Słona i Pustynia Lota to tereny niemal całkowicie pozbawione roślinności.
Świat zwierząt Iranu reprezentują jelenie, sarny, dziki i koziorożce, niedźwiedzie brunatne, rysie, gazele, szakale, tygrysy i gepardy. Spotkać tu można też kuraki i ptaki drapieżne, żmije lewantyjskie i kobry indyjskie.
Główną rzeką kraju jest Karun, przeważają tu jednak obszary bezodpływowe, na których występują liczne, niewielkie i płytkie słone jeziora, wysychające w porze suchej i zmieniające się w solniska. Na tak suchym obszarze szata roślinna nie jest zbyt bujna: w górach miejscami rosną dęby, buki i graby, roślinność półpustynna i stepową, półpustynne i pustynne tereny porastają bylice, krzewy i krzewinki, zaś Wielka Pustynia Słona i Pustynia Lota to tereny niemal całkowicie pozbawione roślinności.
Świat zwierząt Iranu reprezentują jelenie, sarny, dziki i koziorożce, niedźwiedzie brunatne, rysie, gazele, szakale, tygrysy i gepardy. Spotkać tu można też kuraki i ptaki drapieżne, żmije lewantyjskie i kobry indyjskie.
Kultura i Religia
Przede wszystkim należy pamiętać, że Iran to państwo wyznaniowe, w funkcjonuje policja religijna i sądy religijne, sprawujące całkowitą kontrolę nad wszystkimi dziedzinami życia. Odejście od islamu jest karane śmiercią, podobnie jak cudzołóstwo i kontakty homoseksualne. Prawo irańskie opiera się na prawie koranicznym (szariacie) i w wielu aspektach znacznie odbiega od międzynarodowych standardów. Bardzo istotna jest kwestia ubioru: kobiety mają obowiązek noszenia chusty we wszystkich miejscach publicznych (chustę należy mieć przygotowaną do założenia już po wylądowaniu na terenie Iranu); nie wolno nosić krótkich rękawów, dekoltów, garsonek oraz krótkich spódnic i sukienek, dozwolona jest natomiast długa spódnica do ziemi i luźna tunika, sięgająca do połowy uda, zakładana na spodnie lub legginsy. Noszenie odkrytych butów jest właściwie zabronione, jednak turystki traktowane są bardziej tolerancyjnie. W przypadku odwiedzin meczetów i innych miejsc kultu kobiety mogą zostać poproszone o założenie czadoru (istnieje możliwość jego wypożyczenia przed wejściem do meczetu). Mężczyznom także nie wolno zakładać podkoszulków z krótkimi rękawami ani krótkich spodni. Co ciekawe, hidżab – noszony obowiązkowo przez dziewczynki już od 9. roku życia – nie obowiązuje na pustyni, bo – jak żartobliwie mówią Irańczycy – na pustyni Allah nie widzi. Dlatego też w weekendy na pustynię zjeżdża się irańska młodzież, urządzane są huczne imprezy, podczas których dziewczyny zrzucają chusty i wszyscy razem bawią się pod gołym niebem.
Do najbardziej rzucających się w oczy zakazów należą: zakaz wznoszenia toastów, zakaz podawania sobie ręki między osobami różnej płci i zakaz posiadania motocykli z silnikiem większym niż 125 cm. Mieszkańcy Iranu są bardzo przyjaźni, życzliwi i chętnie zapraszają turystów do siebie. Warto z takiego zaproszenia skorzystać i zobaczyć, jak wygląda życie codzienne Irańczyków.
Irański tydzień pracy różni się od nam znanego: trwa 44 godziny, zazwyczaj od soboty do środy (8–17), bądź od 8 do 16 i dodatkowo w czwartek od 8 do 12. W czasie Ramadanu większość sklepów i sporo punktów usługowych jest zamknięta. To ruchome święto, więc przed planowaniem podróży lepiej sprawdzić, kiedy przypada danego roku.
Do najbardziej rzucających się w oczy zakazów należą: zakaz wznoszenia toastów, zakaz podawania sobie ręki między osobami różnej płci i zakaz posiadania motocykli z silnikiem większym niż 125 cm. Mieszkańcy Iranu są bardzo przyjaźni, życzliwi i chętnie zapraszają turystów do siebie. Warto z takiego zaproszenia skorzystać i zobaczyć, jak wygląda życie codzienne Irańczyków.
Irański tydzień pracy różni się od nam znanego: trwa 44 godziny, zazwyczaj od soboty do środy (8–17), bądź od 8 do 16 i dodatkowo w czwartek od 8 do 12. W czasie Ramadanu większość sklepów i sporo punktów usługowych jest zamknięta. To ruchome święto, więc przed planowaniem podróży lepiej sprawdzić, kiedy przypada danego roku.
Oferty wakacji w Iranie
Hotele w Iranie
Zobacz inne kraje, które mogą Cię zainteresować
Kiedy jechać do Iranu?
POGODA W IRANIE
Klimat Iranu określa się jako kontynentalny, choć ze względu na ogromną powierzchnię kraju można podzielić go na podtypy – łagodny i morski na północy, gorący i suchy na pustyniach oraz suchy na południu. Spory wpływ na odczuwalne temperatury oraz sumę opadów ma tu wysokość terenu, należy bowiem pamiętać, że najważniejsze miasta w kraju, jak Teheran, Isfahan czy Shiraz, leżą na wysokości od 1200 do 1700 metrów n.p.m. W większości regionów Iranu występują standardowe cztery pory roku. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń z temperaturami 5-10°C, najcieplejszym natomiast sierpień, kiedy słupki rtęci na terenie niemal całego kraju przekraczają 25°C, wzdłuż Zatoki Perskiej nierzadko sięgając nawet 40°C.
Najlepszymi miesiącami na podróż do Iranu są miesiące przejściowe – od marca do maja oraz wrzesień i październik, kiedy opady są znikome, a temperatura sięga 16-18 stopni na północy kraju i niemal 30°C na południu.
Klimat Iranu określa się jako kontynentalny, choć ze względu na ogromną powierzchnię kraju można podzielić go na podtypy – łagodny i morski na północy, gorący i suchy na pustyniach oraz suchy na południu. Spory wpływ na odczuwalne temperatury oraz sumę opadów ma tu wysokość terenu, należy bowiem pamiętać, że najważniejsze miasta w kraju, jak Teheran, Isfahan czy Shiraz, leżą na wysokości od 1200 do 1700 metrów n.p.m. W większości regionów Iranu występują standardowe cztery pory roku. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń z temperaturami 5-10°C, najcieplejszym natomiast sierpień, kiedy słupki rtęci na terenie niemal całego kraju przekraczają 25°C, wzdłuż Zatoki Perskiej nierzadko sięgając nawet 40°C.
Najlepszymi miesiącami na podróż do Iranu są miesiące przejściowe – od marca do maja oraz wrzesień i październik, kiedy opady są znikome, a temperatura sięga 16-18 stopni na północy kraju i niemal 30°C na południu.
najlepsza dobra przeciętna nie polecamy
Iran – inspiracje podróżnicze
Persepolis
Najsłynniejsze ruiny na świecie to echo miasta, które celowo zniszczył Aleksander Wielki. Persepolis – to nadal brzmi dumnie. Reliefy, filary, urbanistyka, zarysy ulic – szczątki najwspanialszego miasta swoich czasów nawet...
Zobacz więcej Moda islamska
Kobiety Bliskiego Wschodu bardzo dbają o urodę. Depilacja pastą cukrową, dostępna na zachodzie w co lepszych salonach kosmetycznych, w Iranie znana i praktykowana jest od stuleci. Może watro zajrzeć do...
Zobacz więcej Irańskie Ogrody
Perskie ogrody to coś dla szukających w czasie podróży do Iranu wytchnienia i oazy spokoju. Otoczone były wysokim murem, przy którym sadzono wysokie drzewa, zapewniające cień innym roślinom. W ich...
Zobacz więcej Perskie dywany
Latający dywan – któż o nim nie marzył! Jeśli kiedykolwiek mógł istnieć naprawdę, to tylko utkany przez perskich mistrzów. „Dywan” w języku perskim oznaczał pierwotnie zbiór wierszy poetów z jednego...
Zobacz więcej Zaratusztrianizm
Najstarsza religia na świecie jest wciąż wyznawana w niektórych miejscach w Iranie. Ogień uważany jest za przejaw obecności boga w świecie. Będąc na wakacjach w Iranie i wpatrując się w...
Zobacz więcej