Plemiona koczownicze przebywały tutejszą pustynię około 100 tys. lat temu. Tereny te podbiła Mezopotamia, po niej Persja. W VII wieku imperium perskie załamało się pod naporem muzułmanów. Później, już w czasach nowożytnych, w XVI wieku Portugalczycy chcieli podbić te ziemie. Założyli kilka fortów oraz rywalizowali o wpływy z Turkami Osmańskimi. Po roku 1750 Arabowie rozpoczęli współpracę z Brytyjską Kompanią Wschodnioindyjską. W 1892 Brytyjczycy, objęli swoim protektoratem każdy z siedmiu emiratów. Docelowo miała powstać federacja odtąd nazywana Omanem Traktatowym. W 1968 r. rząd brytyjski postanowił wycofać się w tego terenu w ciągu 3 lat. Dyskusje przeciągały się ze względu na ambicje poszczególnych emirów. 2 grudnia 1971 r. Federacja (sześciu) Zjednoczonych Emiratów Arabskich oficjalnie ogłosiła niepodległość. Emirat Ras al-Chajma również przystąpił do nowo utworzonej federacji w ciągu niespełna miesiąca. Odkrycie roponośnych złóż przyczyniło się walnie do błyskawicznego rozwoju tego kraju. Dubaj stał się na mapie świata ważnym centrum biznesowo – finansowym. W ostatnich latach na pustyni rozkwitła prawdziwa cywilizacja.

Państwo jest położone na Półwyspie Arabskim, nad Zatokami Perską i Omańską. Od strony Zatoki Perskiej linia brzegowa jest urozmaicona, brzeg jest niski, znajdują się tu liczne wysepki, w tym koralowe. Brzegi Zatoki Omańskiej są strome i wysokie. Aż 7% powierzchni tego kraju stanowi pustynia Ar Rub al- Chali. Jedyny obszar wznoszący się wyżej to pasmo gór Al- Hadżar al- Gharbi. W całym kraju panuje klimat zwrotnikowy kontynentalny suchy. Właściwie brak jest wód powierzchniowych, woda pitna uzyskiwana jest poprzez odsalanie wody morskiej. Najlepiej odwiedzić Emiraty w okresie między listopadem a kwietniem. Temperatury latem mogą sięgać nawet 50 stopni.

Muzułmanie przybyli na tereny Zjednoczonych Emiratów Arabskich już w VII wieku. Przynieśli ze sobą islam, który stopniowo przyjęły wszystkie koczownicze plemiona. Islam to religia państwowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Mniejszości religijne mają zagwarantowaną konstytucyjnie wolność wyznania. Turystom nie narzuca się surowych zasad tutejszej obyczajowości, ale wypada zasłaniać kolana oraz łokcie, jak również powstrzymać się publicznie od czułych gestów. Warto pamiętać, że związki homoseksualne nie są tolerowane. Zasady islamu, także te najsurowsze, są ściśle przestrzegane. W czasie ramadanu, który jest miesiącem postu, w ciągu dnia nie wolno publicznie np. palić tytoniu.

W ZEA mieszkają przedstawiciele około 200 różnych narodowości. Jest to widoczne zwłaszcza w wielkich miastach. Menadżerowie wyższych szczebli wywodzą się często ze świata zachodniego. Wiele zawodów wykonywanych jest jedynie przez imigranci z biedniejszych krajów azjatyckich, jak Pakistan czy Bangladesz. Nie mają oni szansy na awans społeczny czy wtopienie się w społeczeństwo, gdyż nie sposób otrzymać obywatelstwo ZEA – prawo nie przewiduje takiego przypadku.
Dynamiczny rozwój Emiratów trwa jedynie od kilkudziesięciu lat. Dwa pokolenia wstecz był to kraj z mocno zakorzenionymi tradycyjnymi wartościami, w którym bogactwo liczyło się np. w wielbłądach. Zmiana jakościowa życia nastąpiła bardzo szybko, przez co niektórym trudno się w tym skoku cywilizacyjnym odnaleźć. Niewątpliwie jest to raj dla osób z pomysłem – architektów, czy przedsiębiorców. Jeśli coś wydaje się niemożliwe, warto spróbować, czy w ZEA nie jest inaczej. Tutaj znajdują się inwestorzy nie liczący się z kosztami, którzy wręcz szukają nowatorskich, odważnych projektów.