Bhutan

Obywatele RP udający się do Bhutanu muszą posiadać wizę turystyczną. Wizę uzyskuje się po wystawieniu promesy wizowej przez jedną z uprawnionych do tego agencji turystycznych. Koszt wizy wynosi obecnie 40 USD. Agencje uprawnione do wydawania promes wizowych i pomocy w procesie uzyskiwania wizy znajdują się na rządowej stronie internetowej: http://www.tourism.gov.bt/plan/tour-operators.

Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do kraju, w którym odbywa się impreza turystyczna, oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.

Przed udaniem się w podróż do Bhutanu zaleca się szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi (ok. 90 zł), durowi brzusznemu (ok. 230 zł) oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (ok. 250 zł każda dawka szczepionki). Brak szczepień bezwzględnie wymaganych. W związku z możliwością wystąpienia choroby wysokościowej, warto zaopatrzyć się w niezbędne leki. Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

Zostawianie napiwków pracownikom sektora turystycznego jest w Bhutanie ogólnie przyjęte. Niewielkie kwoty powinno się zostawiać lokalnym przewodnikom i kierowcom podczas wycieczek objazdowych. Jeśli zwiedzanie z jednym przewodnikiem i kierowcą trwa kilka dni, najlepiej dać przewodnikowi i kierowcy napiwek w wysokości 3 USD/os/dzień. Napiwki zostawia się też kelnerom, pokojówkom i bagażowym.

Bhutan jest krajem bardzo drogim i tyczy się to również kosztów wyżywienia. Przykładowe ceny: posiłek w restauracji średniej klasy 350 BTN, obiad w lepszej restauracji od 2000 BTN, lokalne piwo w sklepie około 150 BTN.

• Nazwa kraju oznacza w tłumaczeniu „Królestwo Grzmiącego Smoka”, co wzięło się z faktu, że bhutańskie Himalaje często nawiedzają burze
• W Bhutanie nie można palić papierosów, sprzedaż tytoniu również jest zakazana. Ponadto od 1999 roku w kraju tym nie można stosować torebek foliowych
• Na ulicach stolicy Bhutanu – Thimphu nie zamontowano dotąd sygnalizacji świetlnej, co czyni to miasto jedyną stolicą na świecie bez tego typu urządzeń. Zamiast tego to policjanci ze specjalnych, ozdobnych budek kierują ruchem ulicznym
• Pierwszy turysta pojawił się na ziemiach Bhutanu dopiero w 1974 roku
• Do najpopularniejszych sportów w Bhutanie należą… łucznictwo i gra w darta (rzutki/lotki)
• W Bhutanie legalna jest nie tylko poligamia, ale też poliandria, czyli tzw. wielomęstwo. Trzeba jednak zaznaczyć, że ani jedno, ani drugie raczej nie jest praktykowane
• Narodowym zwierzęciem Bhutanu jest takin, nieco przypominający piżmowoła, pochodzący z rodziny krętorogich
• W Bhutanie wolność religijną wprowadzono oficjalnie dopiero w 2008 roku. Wcześniej za oficjalną, prawnie dozwoloną religię uważano wyłącznie buddyzm
• Bhutańczycy powszechnie spożywają herbatę (najpopularniejszy tutaj napój) na sposób tybetański… z masłem i solą
• W Królestwie Bhutanu mieszka mniej więcej tyle osób, ile w samym tylko San Francisco w Californii.

Bhutańskie kulinaria zdeterminowane są w dużej mierze przez panujący w tym kraju klimat oraz warunki panujące na tak dużych wysokościach. Dania spożywane przez Bhutańczyków muszą więc być pożywne i lekko rozgrzewające. Podobnie jak w innych częściach Azji również w Bhutanie potrawę właściwie każdej potrawy stanowi ryż, z tą różnicą, że tutaj popularny jest nie tylko ryż biały, ale i specyficzny ryż bhutański – czerwony. Gotuje się on krócej niż ryż brązowy i, co ciekawe, stanowi obecnie jedyny produkt rolniczy eksportowany z Bhutanu. Istotnym elementem codziennego jadłospisu jest mięso – drobiowe, z jaka, wołowe, wieprzowe, a w niektórych regionach także baranina. Bhutańczycy często korzystają z tybetańskiego dziedzictwa kulinarnego, czego przykładem jest popularność makaronowo-warzywnej zupy thukpa. Z warzyw najchętniej jada się tutaj paprykę, a najpowszechniejszą przyprawą jest chili. Narodowy przysmak to ema datshi – potrawa przyrządzana na bazie sera i papryczek chili serwowana z białym lub czerwonym ryżem. Oprócz herbaty najczęściej popija się tutaj alkohol zwany arak, który wytwarza się ze sfermentowanego ryżu, kukurydzy i kaszy jaglanej.

Początki historii Bhutanu są słabo udokumentowane, a za pierwsze istotniejsze wydarzenie w dziejach tego kraju uważa się rozpowszechnienie buddyzmu tybetańskiego przez Guru Rinpoche w VIII wieku. Przez wiele wieków nie funkcjonowało na tych terenach jednolite państwo, a jedynie szereg pomniejszych, rywalizujących ze sobą regionów. Dopiero Shabdrung Ngawang Namgyal rozpoczął w pierwszej połowie XVII wieku proces jednoczenia kraju, ustanawiając się jego władcą. Po śmierci Shabdrunga wojny domowe na dwa wieki opanowały Bhutan, któremu groziło widmo rozpadu na mniejsze państewka. W 1907 roku na tronie zasiadł pierwszy dziedziczny król bhutański wybrany przez obywateli – Ugyen Wangchuck, który rządził krajem do 1926 roku. Monarchia panuje w Bhutanie po dziś dzień. W 1972 roku królem został Jigme Singye Wangchuck, którego, którego w 2006 roku zastąpił Jigme Khesar Namgyel Wanchuk rządzący w kraju do dzisiaj.

Bhutan leży w Azji Środkowej, granicząc z Chinami oraz Indiami. To kraj górski z ponad połową terenów położoną na wysokości ponad 3000 m n.p.m. ulokowany we wschodnich Himalajach. Najwyższym szczytem Bhutanu jest Czomo Lhari o wysokości 7314 m n.p.m. Na terenie kraju panuje klimat podzwrotnikowy w trzech odmianach zależnych od wysokości nad poziomem morza. Na wysokości 5000 m n.p.m. przebiega granica wiecznego śniegu. Sieć rzeczna jest bardzo gęsta, należą do niej m.in. rzeka Sankosz czy Manas. Około 60% powierzchni kraju porastają lasy – monsunowe i górskie. Roślinność właściwie nie występuje na terenach położonych powyżej 4500 m n.p.m. Tutejsza fauna nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle Azji Środkowej. W Bhutanie występują zwierzęta typowe dla obszarów górskich m.in. dzikie owce, koziorożce syberyjskie, gazele tybetańskie, irbisy i sępy himalajskie.

W Bhutanie trzy najbardziej znaczące grupy etniczne to Sharchop, Ngalop i Lhotsampas, z czego najwcześniej dotarli na te tereny przedstawiciele Sharhop, których plemiona mogą pochodzić z północnej Birmy i północno-wschodnich Indii. Ngalop przybyli do Bhutanu z Tybetu i to za ich pośrednictwem zaszczepiono wśród Bhutańczyków zaszczepiono buddyzm. Dość znaczną część społeczeństwa stanowią również Hindusi i Nepalczycy, a także przedstawiciele Bhotia, czyli grup etnicznych pochodzenia tybetańskiego zamieszkujących, nie tylko Bhutan, ale też Indie czy Nepal.

Dzięki geograficznej, politycznej i ekonomicznej izolacji, kultury Bhutanu nie mogły zdominować obce wpływy, za to silnie oddziałał na nią buddyzm oraz dziedzictwo tybetańskie. W architekturze osiągnięciem Bhutańczyków okazują się zwłaszcza liczne, wznoszone w niedostępnych miejscach klasztory określane jako Dzong, czyli buddyjski klasztor-twierdza charakterystyczny dla królestw himalajskich. Wśród chętnie uprawianych przez Bhutańczyków sportów króluje łucznictwo, sport wręcz narodowy, niezwykle tutaj popularny.

Dominującą religią na obszarze Bhutanu jest buddyzm, który wyznaje około 70% społeczeństwa. Około 20% obywateli deklaruje swą przynależność wyznaniową do hinduizmu. Pozostali mieszkańcy wyznają odmiany religii plemiennych, protestantyzm oraz islam, jednak są to wierzenia znajdujące się w wyraźnej mniejszości pod względem liczby wyznawców.