Jeszcze przed naszą erą wyspy były zasiedlane przez ludność z Azji Południowo-Wschodniej, a następnie Melanezyjczyków. Dla Europejczyków wyspy odkrył Abel Tasman, holenderski żeglarz, który przybył na Fidżi w połowie XVII wieku, przeszło sto lat później badaniem wysp zajął się słynny podróżnik – James Cook. Zła sława wysp spowodowana informacjami o kanibalizmie jego mieszkańców przyczyniła się najpewniej do tego, że Fidżyjczyków przez długie lata nikt specjalnie nie niepokoił.

Jeszcze w połowie XIX wieku na Fidżi rządzili wodzowie plemienni, do czasu gdy jeden z nich na mocy sojuszu z królestwem Tonga przyjął chrześcijaństwo i mianował się królem Fidżi. Po kilku latach swych rządów odczuł zagrożenie ze strony innych plemion, a także Tonga i z tego powodu postanowił szukać pomocy u Wielkiej Brytanii, którą poprosił o ochronę. Wynikiem tego było ogłoszenie 1874 roku Fidżi kolonia brytyjską. Ludność fidżyjska niechętna pracy na roli po trosze zmusiła władze brytyjskie do radzenia sobie w inny sposób. Brytyjczycy zaczęli sprowadzać do pracy na plantacjach robotników z Indii.

W latach 50. XX wieku na Fidżi zaczęły powstawać partie polityczne, a w 1970 roku Wielka Brytania przyznała wyspom niepodległość. Fidżi stało się członkiem brytyjskiej Wspólnoty Narodów i ONZ. W państwie o świeżo uzyskanej niepodległości wzrastały konflikty etniczne, zwłaszcza na linii ludności rdzennej i Hindusów, ponieważ ci ostatni czuli się dyskryminowani m.in. przez niesprawiedliwe prawo nabywania ziemi, zgodnie z którym autochtoniczni mieszkańcy mieli prawo do ogromnej większości terenów. W 1987 roku rządy objęła Partia Pracy Fidżi głosząca integrację grup etnicznych. Jeszcze w tym samym roku doszło do bezkrwawego zamachu stanu przeprowadzonego przez niezadowolonych autochtonów.

Uchwalona w 1990 roku konstytucja gwarantowała rzeczywistą władzę w państwie Fidżyjczykom, co przyczyniło się do masowej emigracji żyjących na Fidżi Hindusów. Po siedmiu latach nowa konstytucja okazała się bardziej sprzyjająca wieloetniczności na wyspach. W kolejnych latach jednak rdzenni mieszkańcy o nacjonalistycznym światopoglądzie przeprowadzali zamachy stanu uderzające w Hindusów. Aktualnie prezydentem Fidżi jest Epeli Nailatikau.

Państwo składa się z ponad 300 wysp i 500 wysp pochodzenia wulkanicznego leżących na Oceanie Spokojnym, wśród których dwie największe wyspy to Viti Levu mające ponad pół miliona mieszkańców oraz Vanua Levu, które zamieszkuje ponad 130 tysięcy osób. Dwie największe wyspy stanowią niemal 90% powierzchni całego kraju, która wynosi 18 270 km², zaś linia brzegowa ma długość 1130 km. Najwyższym szczytem na Fidżi jest Tomavini o wysokości 1324 m n.p.m.

Na wyspach panuje klimat równikowy ze średnią roczną temperaturą oscylującą wokół 27 stopni Celsjusza. Sieć wód gruntowych jest dobrze rozwinięta na największych wyspach. Większa część terytorium pokrywają, w większości wiecznie zielone lasy tropikalne. Jeśli chodzi o faunę, to na wyspach występuje wiele gatunków gadów czy ptaków, ale zdecydowanie najbogatszy jest świat zwierząt morskich. Ponadto wokół wysp występuje dobrze rozwinięta rafa koralowa.

Dwie główne grupy etniczne na Fidżi stanowiące większość mieszkańców to Melanezyjczycy i Hindusi. Pierwsi należą do rdzennej ludności, która jest wynikiem związków osób czarnoskórych z białą ludnością napływową, która jeszcze w wiekach przed naszą erą przybywała z Azji na wyspy Melanezji. Co ciekawe, u Melanezyjczyków naturalnie występują blond włosy, co u ludzi czarnoskórych nie występuje w żadnym innym przypadku.

Hindusi zostali sprowadzeni na Fidżi przez Brytyjczyków, którzy potrzebowali tutaj rąk do pracy na plantacjach. Ludność przybywająca z Indii przez długi czas była dyskryminowana, a jej niezadowolenie wraz z nacjonalistycznymi dążeniami rdzennych mieszkańców, prowadziło do konfliktów o podłożu etnicznym. W mniejszości znajdują się mieszkańcy wyspy Rotuma.

Spuścizną po Anglikach mających przez wiek zwierzchnictwo nad Fidżi jest wyznanie połowy Fidżyjczyków, którzy deklarują się jako wyznawcy protestantyzmu, głównie metodyzmu, ale też kościoła zielonoświątkowców i adwentystów dnia siódmego. Około 30% ludności stanowią wyznawcy hinduizmu, mniej niż 10% to katolicy. Oprócz tego na wyspach mieszkają także muzułmanie.

Istotną rolę odgrywa w kulturze Fidżi muzyka, która zbliżona jest do polinezyjskiej i wykonywana na takich instrumentach jak mandolina czy gitara hawajska oraz instrumenty lokalne np. bębny lali. Gdy mowa o obyczajowości, Fidżyjczycy słynną z lekkiego podejścia do życia, pewnej opieszałości i wyjątkowego optymizmu. W ziołolecznictwie i podczas rozmaitych ceremonii ogromne znaczenie ma nieodmiennie kojarzona z Melanezją kava, czyli pieprz metystynowy, który wykorzystuje się tutaj m.in. do przyrządzania słynnego napoju o relaksującym czy wręcz rozleniwiającym działaniu.