Szyte na miarę wycieczki i wczasy na Reunion

Informacje ogólne

Strefa czasowa

GMT + 4

Stolica

Saint-Denis

Język

francuski

Waluta

Euro (1 EUR to 100 centów). Banknoty mają nominały 500, 200, 100, 50, 20, 10, 5, 2 i 1 EUR, a monety 2 i 1 EUR, a także 50, 20, 10, 5, 2 i 1 centów.

1 USD – 0,9 EUR
1 PLN – 0,23 EUR

Powierzchnia

2512 km2

Populacja

873 000

Informacje praktyczne

Informacje wizowe i opłaty lotniskowe

Jako że wyspa jest terytorium zamorskim Francji i należy do Unii Europejskiej, obywatele RP nie mają obowiązku posiadania wizy przy pobycie na Reunionie nie dłuższym niż 3 miesiące. Dokumenty wymagane przy przekraczaniu granicy, jeśli przesiadka podczas lotu wypada w kraju należącym do UE, to dowód osobisty, lub – w przypadku gdy przesiadać się będziecie w kraju nienależącym do UE – ważny paszport.

Szczepienia

Przed wyjazdem na Reunion nie obowiązują żadne szczepienia ochronne, zaleca się jednak szczepienie przeciwko błonicy i tężcowi (ok. 90 zł) oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (każda dawka szczepionki ok. 250 zł). Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

Napiwki

Dawanie napiwków nie jest obowiązkowe. Jeśli chcecie, możecie w restauracji zostawić kwotę stanowiącą około 10% wartości zamówienia.

Ceny jedzenia

Ceny jedzenia na Reunionie są bardzo wysokie, wyższe niż w kontynentalnej Francji! Jeśli chcecie zaoszczędzić, możecie stołować się w kreolskich restauracjach położonych z dala od plaży, ponieważ jest w nich nieco taniej, lub robić zakupy w (nielicznych) lokalnych supermarketach.

Przykładowe ceny:

Posiłek w taniej restauracji – 10 EUR
Kolacja dla dwóch osób w lepszym lokalu – 25–45 EUR
Lokalne piwo – 3,5 EUR
Piwo importowane 0,5 l – 3,5 EUR
Kawa – 2,5 EUR
Woda mineralna 1,5 l – 0,5 EUR
Wino 0,7 l – 13 EUR
Pomarańcze 1 kg – 1,7 EUR
Coca cola 2,5 l – 2,5 EUR

Jedzenie

Reunion to prawdziwy raj dla ceniących sobie urozmaicone smaki łasuchów: wpływy kuchni z całego świata i doskonałe świeże składniki powodują, że tutejsze dania potrafią przyjemnie zaskoczyć. Dwa główne nurty to kuchnia francuska (lokalnie znana jako cuisine métro) oraz oryginalne, unikatowe w smaku specjały kreolskie.

Podczas wizyty na Reunionie musicie skosztować carri (curry), czyli złożonego z pomidorów, cebuli, czosnku, imbiru, tymianku i szafranu zawiesistego sosu, w którym zatopione są kawałki rozmaitych mięs: kurczaka, wieprzowiny, kaczki lub ryb i owoców morza: tuńczyka, miecznika, homara i krewetek. Civet zourite – małe ośmiornice w pikantnym sosie z boczkiem i kiełbasą – to jedna z najsłynniejszych i najsmaczniejszych kreolskich potraw. Jeśli wolicie dania o większej zawartości jarzyn, skosztujcie carri baba figue, z kwiatami bananowców, lub carri ti jaque, z owocami chlebowca. Wszystkie te potrawy serwowane są z ryżem, soczewicą lub fasolką szparagową, szpinakiem i pikantnym chutney'em z pomidorów, czosnku, imbiru i chilli. Nie macie ochoty na carri? Może więc rougail saucisse, kiełbaski gotowane w sosie pomidorowym, z ryżem i warzywami, albo tamilski gulasz z koźliny? Amatorzy owoców morza również nie będą chodzić głodni, ponieważ w ciepłych wodach Oceanu Indyjskiego żyje wiele ryb i skorupiaków, zwłaszcza homarów i bardzo smacznych krewetek. Narzekać nie będą też smakosze świeżego, chrupkiego, pachnącego pieczywa: na wyspie nie brakuje wspaniałych piekarni (boulangeries), dzięki czemu przy porannej kawie można delektować się tradycyjnym francuskim śniadaniem, z posmarowaną konfiturą czy miodem bagietką czy rogalikiem. Dodajcie do tego nieco owoców – np. liczi, ananasa, mango, marakuję i papaję – oraz kawałek gâteaux maison (domowego ciasta) z wanilią, bananami, słodkimi ziemniakami, marchewką i guawą, a energii na cały dzień Wam nie zabraknie.

Jeśli natomiast macie ochotę na nieco mniej typowe dania, skosztujcie salade de palmiste, pysznej sałatki z pąków palmy, carri bichiques – curry z ryby przypominającej szprotkę, nazywanego kawiorem z Reunionu, albo uważanych za afrodyzjak larw os. A do popicia? Wspaniały, choć mocny i zdradliwy rum, wytwarzany w niemal każdym gospodarstwie wedle przekazywanej z pokolenia na pokolenie receptury, dobre, miejscowe i importowane wina (wszak jesteście we Francji!), lekkie, jasne piwo Bourbon, świeże soki owocowe oraz aromatyczna, czarna kawa.

Ciekawostki

Językiem urzędowym Reunionu jest język francuski. Powszechnie używanym językiem na wyspie jest również język kreolski, powstały na bazie francuskiego, funkcjonuje tu też hindi, chiński i arabski. W sektorze turystycznym można również porozumieć się w języku angielskim.
Przebywając na Reunionie oddalonym o niemal 10 tysięcy kilometrów od Francji nadal pozostajecie na terytorium Unii Europejskiej, a co za tym idzie – do przekroczenia granicy wystarczy dowód osobisty.
Towary najczęściej eksportowane z Reunionu to cukier, owoce morza, rum i wanilia. Ta ostatnia jest ponoć najbardziej aromatyczna na świecie.
Pod koniec lipca 2015 roku na wyspie znaleziono szczątki Boeinga 777 linii Malaysian Airlines. Maszyna zaginęła nad Oceanem Indyjskim w 2014 roku.
Wyspa jest zamieszkana od XVII wieku, kiedy osiedlili się tu ludzie z Francji i Madagaskaru.
O historii Reunionu, zanim Portugalczycy przybyli na wyspę na początku XVI wieku, wiadomo niewiele. Arabscy kupcy nazywali go Dina Morgabin, a w 1153 roku wyspa po raz pierwszy pojawiła się na mapie, wykonanej przez Al-Idrisiego, arabskiego kartografa, geografa i podróżnika. W starożytności mogli pojawiać się tu indonezyjsko-malezyjscy żeglarze, podróżujący z archipelagu malajskiego na Madagaskar.
Po wschodniej stronie Reunionu wznosi się Piton de la Fournaise, aktywny wulkan, który od 1640 roku wybuchł ponad 100 razy.
Miłośnicy zwierząt, szczególnie ci, którzy lubią stworzenia morskie, poczują się na Reunionie jak w domu. U brzegów wyspy można obserwować papugi, żółwie morskie, delfiny, a nawet humbaki!
Przez pięć lat, od 1810 do 1815 roku, Reunion był częścią Imperium Brytyjskiego.
To prawdziwa mieszanka kulturowa: obecne są tu wpływy Afryki, Europy, Chin i Indii, zauważalne też w lokalnym jedzeniu i napojach.
We francuskim Zgromadzeniu Narodowym zasiada siedmiu deputowanych z Reunionu, a w Senacie – trzech senatorów.
Chociaż sprawami dotyczącymi dyplomacji, wojska i rządu francuskiego zajmuje się Paryż, Reunion jest członkiem La Francophonie, Komisji Oceanu Indyjskiego, Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych, Światowego Związku Pocztowego, Stowarzyszenia Zarządzania Portami Afryki Wschodniej i Południowej oraz Światowej Federacji Związków Zawodowych.
Od 2010 roku około 40% powierzchni wyspy wpisane jest na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Poznaj szczegóły o kraju Reunion

Historia

O Reunionie sprzed przybycia Portugalczyków, którzy przypłynęli tu w 1513 roku, wiadomo niewiele. Niekiedy do jego brzegów przybijali arabscy żeglarze, którzy znali ją jako Diva Morgabin, czyli „wyspa Zachodu”. Kolejną nazwą tej wyspy była Santa Apolonia, nadana na pamiątkę odkrycia tego miejsca przez portugalskiego żeglarza Diogo Diaz, który wylądował tu w dniu świętej Apolonii. W latach 40. XVIII wieku wyspę przejęli Francuzi, którzy z kolei (na cześć władającej wówczas Francją dynastii) nazwali ją Bourbon, sprowadzili tu niewolników i robotników do pracy na plantacjach trzciny cukrowej. Ostatnia nazwa, La Reunion (fr. spotkanie), pochodzi z 1793 roku i nawiązuje do spotkania dwóch zbuntowanych przeciwko absolutystycznej monarszej władzy oddziałów – wydarzenia, które zapoczątkowało Wielką Rewolucję Francuską. W tym też czasie wyspa, dzięki położeniu na szlakach żeglugowych łączących Europę z Azją, rozkwitła i wzbogaciła się. Głównym sektorem rozwijającej się gospodarki były plantacje trzciny cukrowej oraz kawy, na których pracowali sprowadzeni z Afryki niewolnicy. Buntując się przeciwko pozbawieniu wolności i okrutnemu traktowaniu, uciekali z plantacji w stronę gór, osiedlając się w cyrkach – głębokich kotlinach górskich wyżłobionych w　sercu wyspy przez wulkan i erozje.

W 1810 roku, podczas wojen napoleońskich, Francja utraciła Reunion na rzecz Anglii, lecz już pięć lat później, na mocy Traktatu Paryskiego, wyspa powróciła do Republiki. W 1848 roku zniesiono tu niewolnictwo, a do pracy sprowadzono robotników, z dużej mierze z Indii. Złoty wiek handlu i rozwoju Reunionu trwał do lat 70. XIX wieku, kiedy to narastająca konkurencja ze strony Kuby i opracowana w Europie technika pozyskiwania cukru z buraków, w połączeniu z otwarciem Kanału Sueskiego, doprowadziły do załamania gospodarczego. Przemysł cukrowniczy odzyskał nieco rozpędu po I wojnie światowej, lecz kolejna wojna, w trakcie której wyspa objęta została blokadą, znów doprowadziła go na skraj upadku.

W 1946 roku Reunion z kolonii stał się francuskim departamentem zamorskim, mającym przedstawicielstwo we francuskim parlamencie. Od tego czasu niekiedy dochodziło do ruchów, których celem była niepodległość lub autonomia wyspy, jednak działania te nie uzyskały znaczącego poparcia. Od roku 1997 Reunion jako część Republiki Francuskiej wchodzi w skład Unii Europejskiej, jako jej region peryferyjny.

Geografia

Reunion, departament zamorski Francji, jest położoną w archipelagu Maskarenów wyspą pochodzenia wulkanicznego, około 800 km na wschód od Madagaskaru. Większość powierzchni tego mierzącego 2 511 km² kraju zajmują góry i wyżyny, których największym wzniesieniem jest wulkan Piton des Neiges, o wysokości 3 069 m n.p.m. Masyw tego wygasłego wulkanu zajmuje dużą cześć wyspy. Płaskowyż Plaine-des-Cafres łączy go z położonym nieopodal nieco mniejszym Piton de la Fournaise, bardzo aktywnym wulkanem, którego ostatnia erupcja wydarzyła się zaledwie kilka lat temu. Szczególną sławą cieszą się cyrki Cilaos, Mafate i Salazie, powstałe w kalderach wulkanów.

Reunion leży w strefie klimatu zwrotnikowego wilgotnego, jednak ponieważ wyspa ma bardzo urozmaiconą rzeźbę, wyróżnia się tu nawet sześć „regionów” klimatycznych z　elementami subtropikalnego, tropikalnego i umiarkowanego w zależności od wysokości nad poziomem morza. Występują tu dwie pory roku: sucha, trwająca od marca do września, kiedy temperatury wahają się od 16°C do 25°C na wybrzeżu, oraz deszczowa, od grudnia do marca (18°C do 33°C na wybrzeżu), kiedy można oczekiwać kilku cyklonów tropikalnych. W górach potrafi być przenikliwie zimno: Piton des Neiges (czyli Śnieżny Szczyt) bez przyczyny nosi taką właśnie nazwę! Opady są zróżnicowane, co łączy się z rzeźbą terenu i stroną (zawietrzną lub dowietrzną) wyspy – na wybrzeżu zachodnim nie przekraczają 1000 mm, zaś na wschodnim mogą osiągać wielkość nawet 6000 mm. Wybrzeże jest w większości skaliste, w wielu miejscach wysokie, dlatego wiele plaż ma trudne i strome zejścia do wody. Piaszczyste plaże są nieliczne i występują jedynie tam, gdzie brzeg morski jest niski.

Kultura i Religia

Reunion to prawdziwa, unikatowa mieszanka ras, religii i kultur: bo kogóż tu nie znajdziemy! Wyspę zamieszkuje społeczność złożona z ludzi pochodzących z Francji, Mozambiku, Indii, Chin, Madagaskaru i Komorów. Pochodzenie etniczne mieszkańców, którzy wykorzystują swoje korzenie do identyfikowania się w społeczeństwie, jest często bardzo złożone. I tak Cafres to mieszkańcy wywodzący się z Afryki, Z'oreilles – urodzeni we Francji, Malabars lub Tamouls pochodzą z południowych Indii, Z'arabes z północnych Indii, Chinois z Chin, Malgaches z Madagaskaru, Comores z Komorów, zaś biali właściciele ziemscy określani byli mianem Creoles blancs. Dziś termin Kreole odnosi się do ludności o zróżnicowanym pochodzeniu etnicznym, a język kreolski, będący mieszanką francuskiego z językami afrykańskimi, indyjskimi i malgaskimi, używany jest powszechnie. Co ciekawe, aż do połowy XX wieku był on językiem wyłącznie mówionym, uważanym za zdeformowany, ułomny francuski, język niewolników.

Choć oficjalną i dominującą religią jest katolicyzm (ok. 80%), to nieco różni się on od tego wyznawanego w Europie. Na przełomie XVIII i XIX wieku żyjący tu niewolnicy byli zmuszeni do przyjęcia tego wyznania, zaś dla części z nich był to świadomy wybór – wyznawanie religii białych panów podnosiło nieco status w społeczeństwie. W połowie XIX wieku, wraz z hinduskimi robotnikami, na wyspę przybył hinduizm, później zaś – z Chińczykami i Arabami – buddyzm i islam. Warto też wspomnieć o szczątkowo już tylko zachowanej religii afrykańskiej i malgaskiej, której wyznawcy czczą duchy przodków, a modląc się przy akompaniamencie hipnotycznej muzyki, wpadają w trans. Muzyka zresztą jest bardzo ważnym składnikiem życia na Reunionie: powstały tu nawet jej dwa gatunki: sega, występująca również na Mauritiusie, Rodrigues i Seszelach, oraz maloya, datowana na XIX wiek, właściwa jedynie dla tej wyspy. Była ona muzyką niewolników, którzy przy jej pomocy porozumiewali się między sobą i zapraszali na wywodzące się jeszcze z Madagaskaru obrzędy kabare, podczas których składano przodkom ofiary. Zwyczaj ten kultywowany jest do dziś, będąc jednak bardziej wspólnym muzykowaniem i ucztą niż obrzędem religijnym.