Komory

Według legendy Komory powstały za sprawą ducha (dżina). Zrzucił on z nieba klejnot, który spadłszy na ziemię utworzył wulkan Karthala i wyspę Grande Comore (Ngazidja). Pierwsi osadnicy przybyli łodziami z wysp Azji Południowo-Wschodniej prawdopodobnie nie później niż w VIII wieku i zmieszali się z ludami napływowymi z Afryki i pobliskiego Madagaskaru oraz z Arabami. Przez wyspy przechodziły arabskie i perskie szlaki handlowe, a osmańscy żeglarze przybywali tu w poszukiwaniu kości słoniowej, koralowców, szylkretu, niewolników i złota.

W X wieku sułtan Szirazu, o imieniu Ali Ben Hassan, ustanowił rozległe sułtanaty obejmujące Komory, Zanzibar i część Madagaskaru, a wśród miejscowej ludności na dobre zadomowił się islam. Pod koniec XV wieku na Oceanie Indyjskim pojawiła się flota portugalska, w tym statki Vasco da Gamy, a w 1527 roku Komory po raz pierwszy umieszczono na mapie świata narysowanej przez portugalskiego kartografa Diega Ribero. Pod koniec XVIII wieku wyspy zostały zniszczone przez regularne najazdy piratów z Madagaskaru, a ludność zdziesiątkowano. Ich ponowne zasiedlenie związane było z napływem niewolników sprzedawanych Francuzom na Majotcie i Maskarenach, w efekcie czego w II poł. XIX wieku ok. 40% populacji stanowili niewolnicy. Podburzeni malgaskimi atakami sułtani zawarli porozumienie z Francją o utworzeniu protektoratu, co finalnie doprowadziło do ogłoszenia Komorów kolonią francuską i w 1912 roku przyłączenia do Madagaskaru.

6 lipca 1975 roku wyspy odzyskały niepodległość, a następnie zostały przyjęte do Organizacji Narodów Zjednoczonych, jedynie wyspa Majotta pozostała terytorium francuskim i takim jest do chwili obecnej. Dzisiejszy Związek Komorów to niepodległe państwo składające się z trzech wysp, którego polityka opiera się na federalnej republice prezydenckiej, a system prawny na prawie islamskim.

Komory to archipelag wysp na Oceanie Indyjskim, w Kanale Mozambickim, na który składają się cztery główne wyspy tj. Grande Comore (Ngazidja), Mohéli (Mwali), Anjouan (Ndzwani) i administrowana przez Francję Majotta oraz wiele mniejszych wysepek. Leży pomiędzy wybrzeżem Afryki (Mozambik, Tanzania) a Madagaskarem. Wyspy powstały w wyniku aktywności wulkanów i nadal są terenem aktywnym sejsmicznie. Wulkan tarczowy Karthala (2 361 m n.p.m.), położony na Grande Comore, jest najwyższym punktem w kraju i jednym z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie. Wędrówka na szczyt to niezrównane widoki na wyspę i ocean oraz możliwość przyjrzenia się unikalnej roślinności – około 30% gatunków to endemity, występujące w naturalnym środowisku jedynie na Komorach.

Na Wyspach Perfumowych, bo tak nazywali Komory osmańscy żeglarze, rośnie tropikalna roślina ylang-ylang. Olejek eteryczny pozyskiwany z jej kwiatów, którego Komory są wiodącym na świecie producentem, jest ceniony za zdolność zmniejszania stresu i równoważenia emocji. Uprawia się też wanilię, kokosy, kawę, goździki i kakao.

Przy południowym wybrzeżu wyspy Mohéli znajduje się wiele niezamieszkałych wysepek z urokliwymi plażami z białym piaskiem, otoczonych tętniącą życiem rafą koralową. W kwitnących ogrodach koralowych żyją homary skalne, ukwiały, płaszczki, żółwi morskie, duże ławice kolorowych ryb rafowych oraz sezonowo humbaki. W 2020 roku cała wyspa wraz z obszarem przybrzeżnym została uznana za rezerwat biosfery UNESCO.

Najważniejszym momentem w życiu mieszkańca Komorów jest tzw. wielkie małżeństwo. W przeciwieństwie do formalnego małego małżeństwa, można je zawrzeć tylko raz w życiu. Zwykle trwa od dwóch do trzech tygodni i kosztuje majątek. Nie każdego stać na wyprawienie kosztownej ceremonii, ale jest ona sprawą honoru i podnosi status w społeczeństwie. Mężczyzna uzyskuje możliwość publicznego przemawiania, udzielania się w polityce oraz może wejść do meczetu drzwiami zarezerwowanymi dla starszych i usiąść z przodu. Grand mariage jest zawsze wielkim, widowiskowym wydarzeniem, na którym korzysta cała wieś, a turyści są mile widzianymi gośćmi.

O ile meczet stanowi centrum życia religijnego, o tyle plac miejski jest sercem życia społecznego. Na nim gromadzą się ludzie podczas ważnych wydarzeń, zawsze Choć mężczyźni mają monopol na urzędy religijne, to współczesne życie polityczne obejmuje również kobiety, gwarantując im jedno miejsce w gabinecie. Mimo ograniczeń, jakie nakłada kultura na komoryjskie kobiety, cieszą się one szacunkiem, są właścicielkami domów małżeńskich i przy nich wychowują się dzieci. W domu zwykle mieszkają również krewni żony i jej dzieci z poprzednich małżeństw. Obowiązkiem mężczyzn jest zapewnienie bytu domownikom, nie uczestniczą natomiast w pracach domowych z obawy przed ośmieszeniem.

Komoryjska kultura łączy w sobie wpływy arabskie, afrykańskie, indyjskie i francuskie. Popularnym rzemiosłem jest plecionkarstwo, rzeźba w drewnie, haft oraz tworzenie biżuterii, która jest częścią posagu kobiety. Na publicznych placach często prezentują się lokalne grupy muzyczne. W melodiach wybijają się dźwięki akordeonu, gitary, gongów i grzechotek.