Wiedza
-
Historia
Wyspa zasiedlona była najprawdopodobniej już w 1600 roku p.n.e. przez plemiona pochodzące z Ameryki Południowej, a następnie przez społeczności etniczne Arawaków i Karaibów. Pierwsze kontakty z Europejczykami nastąpiły na początku XVI wieku, kiedy pobliskie regiony zaczęły być odwiedzane przez portugalskich żeglarzy, którzy nadali też wyspie przydomek Barbados, odnoszący się do brodatych korzeni drzew figowych porastających te tereny. Portugalczycy nie skolonizowali wyspy – uczynili to dopiero Brytyjczycy, którzy przybyli tu w 1625 roku pod wodzą Johna Powella, tworząc pierwszą osadę – Jamestown (obecnie Holetown). W 1639 roku na wyspie zebrało się pierwsze ciało ustawodawcze, House of Assembly (Izba Zgromadzenia), pierwsze na zachodniej półkuli.
Kolonizatorzy rozpoczęli uprawę tytoniu i bawełny, by nieco później przejść na produkcję trzciny cukrowej, co zaowocowało wyjątkowym rozwojem wyspy. Ciemną stroną tej sytuacji był rozkwit niewolnictwa – na Barbados sprowadzano niewolników z Afryki, którzy nawet po wyzwoleniu nie mieli zbyt wielu szans na uzyskanie dostępu do zarezerwowanych dla białych plantatorów bogactw i skazani byli na dalszą pracę na ich rzecz. Sytuacja ta doprowadziła do późniejszych segregacji rasowych oraz emigracji białej ludności na Jamajkę i do amerykańskiej Wirginii. Począwszy od lat 30. XX wieku na Barbadosie rozpoczęły się protesty polityczne, kryzys ekonomiczny i rosnąca popularność ruchów socjalistycznych. W efekcie kryzysu systemu kolonialnego kraj uzyskał niepodległość 30 listopada 1966 roku, jednak do dziś stanowi monarchią konstytucyjną uznającą za głowę państwa Królową Elżbietę II.
-
Geografia
Barbados jest leżącym w regionie Karaibów państwem wyspiarskim, najbardziej na wschód wysuniętym państwem Małych Antyli, wchodzącym w skład Wysp Zawietrznych. Zalicza się go do 15 najmniejszych państw świata pod względem powierzchni. W porównaniu do innych wysp karaibskich Barbados jest mniej górzysty i charakteryzuje się mniejszą różnorodnością fauny i flory. Najwyższy szczyt wyspy – Mount Hillaby – wznosi się jedynie na 336 metrów n.p.m. Na wyspie nie ma znaczących jezior ani rzek, jedynie kilka źródeł, strumieni, stawów oraz jezior podziemnych. Teren Barbadosu podzielony jest na 11 podregionów, zwanych tutaj parafiami.
Klimat Barbadosu określić można jako tropikalny – gorący i wilgotny przez cały rok. Nieco chłodniejszą i bardziej przyjemną porą roku jest tu okres od grudnia do kwietnia, w pozostałej części roku – od maja do listopada bywa bardziej gorąco i parno, jednak odczuwalne temperatury łagodzone są przez tutejsze wiatry. Od przełomu maja i czerwca aż do końca listopada na wyspie trwa także pora deszczowa, a region ten może być dotknięty burzami tropikalnymi oraz cyklonami, które na Karaibach nazywane są huraganami. Największe prawdopodobieństwo ich występowania występuje od sierpnia do października.
-
Kultura i religia
Ponad 90% społeczeństwa Barbadosu to osoby pochodzenia afrykańskiego i europejsko-afrykańskiego. Niewielka część populacji jest pochodzenia europejskiego – głównie brytyjskiego oraz indyjskiego. Na wyspie odnotowano też niewielkie grupy Syryjczyków, Libańczyków i Chińczyków, a także społeczności emigrantów, głównie z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Większość populacji Barbadosu stanowią chrześcijanie zgromadzeni w Kościołach anglikańskim, zielonoświątkowym czy Kościele Adwentystów Dnia Siódmego. Od XIX wieku na wyspie rozwinęło się jednak zróżnicowanie religijne, a obecnie niewielki procent społeczeństwa stanowią także bahaici, żydzi, muzułmanie oraz hinduiści.
Kraj jest mieszanką wpływów zachodnioafrykańskich, portugalskich, kreolskich, indyjskich oraz brytyjskich, a jego obywatele nazywani są tu powszechnie bajanami. Sam termin „bajan” pochodzi najprawdopodobniej od tutejszej wymowy słowa „barbadian”, choć istnieje także teoria, według której etymologii należy doszukiwać się w portugalskim wyrazie „baiano”, oznaczającym zatokę.
Jednym z najważniejszych wydarzeń kulturalnych na Barbadosie jest festiwal Crop Over, przypominający europejski lub południowoamerykański karnawał. Odbywa się on każdego roku od czerwca aż do pierwszego poniedziałku sierpnia, a wszyscy mieszkańcy wyspy pląsają w tym czasie na ulicach w rytmie tradycyjnej muzyki calypso i soca, odbywają się liczne koncerty czy konkursy, wybiera się także króla i królową trzciny cukrowej.