Bahamy

Początki historii tego obszaru sięgają lat 800–1000, kiedy z obecnej Kubu i Haiti dotarli do wysp pierwsi osadnicy. Szczep Indian Lucayan wywodzi się od Tainów i do czasu „odkrycia” wysp przez Krzysztofa Kolumba ich populacja wynosiła ok. 30 000 mieszkańców. Pomimo przybycia Europejczyków w 1492 roku wyspa nie została skolonizowana, jednak nowi zarządcy odcisnęli swoje piętno na miejscowej ludności, która była wysyłana do innych kolonii do przymusowych prac. Pierwszymi stałymi osadnikami byli Brytyjczycy, obecni na wyspach od połowy XVII wieku, wtedy też Bahamy stały się jedną z „republik pirackich”. Przez lata wyspy były spornym terenem, o który walki toczyła Wielka Brytania i Hiszpania, oraz punktem docelowym dla afrykańskich niewolników sprowadzanych przez nowych zarządców, aż do zniesienia niewolnictwa na początku XIX wieku.
Bahamy przez lata odgrywały ważną rolę jako porty komunikacyjne i handlowe podczas m.in.: wojny secesyjnej, okresu prohibicji czy II wojny światowej. Nowoczesna historia to uzyskanie najpierw autonomii, a następnie niepodległości w roku 1973, chociaż do dziś pozostają członkiem Wspólnoty Narodów.

Bahamy to grupa około 700 wysp i wysepek rozciągająca się na długości ponad 800 km pomiędzy południowym krańcem Florydy, Kubą a Haiti. Największymi wyspami (powyżej 1000 km²) są North Andros, Great Inagua, South Andros, Great Abaco, Grand Bahama. Wszystkie wyspy archipelagu są relatywnie płaskie, wzniesienia nie przekraczają zazwyczaj kilkunastu metrów. Na wyspach prawie nie występują jeziora i rzeki, dominują wybrzeża plażowe, a niektóre wyspy otoczone są rafami koralowymi, z których część uległa już stopniowej dewastacji. Powszechnie występują tu palmy, bananowce oraz drzewa liściaste i iglaste. Świat zwierząt pozbawiony jest dużych ssaków i cechuje się bogactwem ptactwa morskiego, występowaniem żółwi, jaszczurek i skorupiaków.

Obecna kultura jest mieszanką wpływów europejskich i afrykańskich. Rozpoznawalnym jej elementem jest Junkanoo – uliczna, kolorowa parada pełna muzyki, tańca i śpiewu odbywająca się 26 grudnia i 1 stycznia. Uczestnicy przywdziewają kolorowe stroje i maski, a sama uroczystość stała się już elementem przyciągającym turystów z całego świata. W dalszym ciągu ważną rolę odgrywa tradycyjne, ustne przekazywanie opowieści oraz ziołolecznictwo bazujące na lokalnych roślinach. Na targach można kupić ręczne wyroby, jak kosze i kapelusze wyplatane ze słomy, biżuterię i kamienie ozdobne czy instrumenty muzyczne.

Ponad 90% populacji deklaruje się jako wyznawcy protestantyzmu i katolicyzmu. Obowiązuje wolność wyznania, jednak praktykowanie zwyczajów i obrzędów synkretycznych religii Obeah, wywodzącej się z folkloru czarnej ludności wysp, jest nielegalne i karalne.