Informacje ogólne
Safari po rezerwacie Ngorongoro
Ngorongoro to krater znajdujący się w północnej Tanzanii, uważany za jeden z przyrodniczych cudów świata, który ukształtował się w wyniku działalności wygasłego już wulkanu. Głębokość krateru wynosi 610 metrów, natomiast jego powierzchnia rozciąga się około 260 kilometrów. Na jego powierzchni wydzielono rezerwat przyrody, w którym żyje kilkadziesiąt tysięcy zwierząt, w tym zagrożona wyginięciem populacja nosorożca czarnego. Safari po Ngorongoro są jedną z największych atrakcji w tym regionie. Głównym celem wycieczki do Ngorongoro jest możliwość obserwowania życia dzikich zwierząt zamieszkujących dolinę – w rezerwacie spotkać można całą Wielką Afrykańską Piątkę, czyli nosorożca, słonia, lwa, lamparta i bawoła, a także hipopotamy czy zebry.
Jak dostać się do Ngorongoro
Podróż do Ngorongoro najlepiej rozpocząć od przylotu do Aruszy lub Kilimandżaro – są to lotniska znajdujące się najbliżej rezerwatu. Port lotniczy Kilimandżaro jest drugim co do wielkości portem lotniczym w Tanzanii, obsługującym loty do większych miast w pobliżu, a także wiele połączeń międzynarodowych. Dojazd z lotniska do rezerwatu zajmuje około 5 godzin. Lotnisko w Aruszy położone jest najbliżej Ngorongoro, jest to jednak lotnisko krajowe, więc można się na nie dostać tylko lecąc lotem wewnętrznym. Do Ngorongoro można też dostać się z lotniska w Nairobi, jednak podróż ta zajmuje około 7-8 godzin, a odległość wynosi ponad 400 kilometrów. Alternatywną opcją jest przylot do Nairobi, a następnie lot do Aruszy. Krater Ngorongoro znajduje się zaledwie 3,5 godziny drogi od Aruszy. Większość podróżujących do rezerwatu wybiera podróż drogą lądową. Transfery drogowe w regionie krateru Ngorongoro odbywają się w otwartych samochodach 4x4.
Krater Ngorongoro – jakie zwierzęta można w nim spotkać?
Na terenie krateru Ngorongoro żyje wiele różnych gatunków zwierząt. Można spotkać tu między innymi gazele, gepardy czy gnu, a także hipopotamy, zebry i guźce, do grona drapieżników należą między innymi hieny i szakale, występuje tu również nosorożec czarny, którego populacja jest obecnie zagrożona wyginięciem. Fenomenem rezerwatu jest możliwość spotkania tu całej Wielkiej Afrykańskiej Piątki, czyli nosorożca, słonia, lwa, lamparta i bawoła. W kraterze Ngorongoro nie ma natomiast żyraf, ze względu na strome krawędzie krateru, które utrudniają im poruszanie się. Teren rezerwatu jest także domem dla wielu gatunków ptaków – można spotkać tu około 500 gatunków ptaków zamieszkujących rezerwat na stałe, a także tych migrujących.
Atrakcje Ngorongoro w Tanzanii
Chroniony Obszar Ngorongoro znajduje się pomiędzy Parkiem Narodowym Serengeti i Jeziorem Manyara. Na jego terenie znajduje się Krater Ngorongoro, czyli jeden z najpopularniejszych na świecie obszarów umożliwiających obserwację dzikich zwierząt. Poza kraterem do atrakcji w Ngorongoro można także zaliczyć Wąwóz Olduvai, czyli formację skalną stanowiącą wykopalisko archeologiczne. W tym miejscu zostały odnalezione najstarsze dowody na istnienie przodków ludzi: liczne ekspedycje potwierdziły, że warstwy geologiczne wąwozu skrywają ślady pozostawione przez człowieka oraz innych gatunków człekokształtnych ponad 2,6–1,7 milionów lat temu. Poza szczątkami zwierząt i ludzi odnaleziono tu także kamienne narzędzia i wyroby kultury olduwajskiej, które zobaczyć można w znajdującym się na obszarze Wąwozu Olduvai muzeum. Podczas pobytu na terenie Ngorongoro można zwiedzić również ukryte wioski Masajów — rdzennych mieszkańców Tanzanii. Masajowie, prowadzący koczowniczy tryb życia, zajmują się hodowlą zwierząt, jednak nie mogą uprawiać ziemi na objętym ochroną obszarze. Podczas pory deszczowej zamieszkują rozległe równiny, natomiast wraz z nadejściem pory suchej przemieszczają się na zbocza gór i bliżej lasów. Masajowie charakteryzują się silną odrębnością kulturową, a podczas wizyty w ich wiosce można zaobserwować codzienne zwyczaje tej społeczności.
Jak przygotować się do wyjazdu na safari w kraterze Ngorongoro?
Przygotowania do wyjazdu na safari polecamy zacząć od konsultacji z lekarzem oraz szczepienia na żółtaczkę typu A i B, dur brzuszny i tężec. Do ekwipunku, który warto zabrać ze sobą w podróż, należą środki antyseptyczne, skuteczny środek odstraszający owady, scyzoryk, latarka oraz aparat fotograficzny. Niezwykle istotny jest również ubiór. Strój podczas safari musi być wygodny i chronić przed czynnikami zewnętrznymi. Nie zalecamy zakładania krótkich spodenek, gdyż bardzo łatwo można poparzyć skórę od słońca, natomiast jasne i jaskrawe kolory przyciągają owady, w tym komary. Warto dlatego zabrać ze sobą bluzki z długim rękawem w neutralnych kolorach. Na safari najlepiej sprawdzi się pełne obuwie. W trakcie pory suchej unosi się tu dużo kurzu, warto więc zaopatrzyć się w apaszkę chroniącą drogi oddechowe przed wdychaniem pyłu. Ostatnim obowiązkowym elementem stroju jest nakrycie głowy. Niezbędny będzie także krem z filtrem UV i okulary przeciwsłoneczne. Udając się na safari warto zabrać ze sobą mały plecak, który pomieści wodę mineralną, drobne przekąski, aparat fotograficzny czy podstawowe kosmetyki. Aby móc uwiecznić wyjątkowe chwile na safari zalecamy zabrać ze sobą dodatkową kartę do aparatu czy powerbank.
Historia krateru Ngorongoro
Uważa się, że krater Ngorongoro powstał około 2,5 miliona lat temu, gdy stożek aktywnego wulkanu zapadł się do wewnątrz po potężnej erupcji. Ogromna, nieprzerwana kaldera, którą widzimy dzisiaj, jest główną pozostałością po tej implozji. Nazwę, którą nosi krater, nadali masajscy pasterze i pochodzi ona od dźwięków wydawanych przez dzwonek uwiązany u szyi krowy (ngoro ngoro). Pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Ngorongoro był Oscar Baumann, a miało to miejsce w 1892 roku. Od tego czasu na terenach tych zaczęto organizować polowania na dzikie zwierzęta. Gdy na obszarze krateru utworzono Park Narodowy Serengeti, po niecałej dekadzie wydzielono także Obszar Chroniony Ngorongoro, chroniąc go przed nadmierną eksploatacją i kłusownictwem. W 1979 roku Obszar Chroniony Ngorongoro został wpisany na listę miejsc światowego dziedzictwa oraz listę rezerwatów biosfery UNESCO, natomiast w 2010 roku otrzymał również status obszaru ochrony kulturowej.
w tym, na pozór, nigdy niekończącym się wężyku, by zaspokoić pragnienie.Kiedy jechać?
Galeria
