Informacje ogólne
„Dla Damaszku lata to tylko chwile, dekady to ułomki czasu. Czas odmierza nie dniami, miesiącami i latami, ale powstawaniem, rozkwitem i upadkiem imperiów. Jest rodzajem nieśmiertelności” – tak w 1867 roku pisał Mark Twain. Stolica Syrii, nazywana „perłą Wschodu”, przez X-wiecznego podróżnika i geografa al-Maqdisi wychwalana jako jeden z czterech ziemskich rajów, położona jest w południowo-zachodniej części kraju. Przed wiekami, podróżujących do Damaszku zdumiewał widok osik i topoli rosnących wzdłuż strumieni, sadów owocowych oraz gajów oliwnych i ogrodów warzywnych. Ponoć prorok Mahomet, widząc zielony Damaszek, odmówił wejścia do niego, ponieważ człowiek powinien wejść do raju tylko raz. Arabska nazwa miasta wywodzi się od słowa Dimashka, o prawdopodobnie przedsemickiej etymologii, co pozwala przypuszczać, że początki Damaszku sięgają jeszcze czasów przed zapisaną historią. Miasto jest nadal znane pod popularnym przydomkiem al-Fayḥa, „Pachnący”, co zawdzięcza świeżości i bujności okolicznych sadów i ogrodów. Wielu uczonych uważa, że spośród starożytnych miast świata Damaszek jest najstarszym nieprzerwanie zamieszkałym miastem.
Na przestrzeni wieków Damaszek był zdobywcą i podbijanym, bogaczem i nędzarzem, stolicą imperium i małych państw. Będąc często przedmiotem sporów mocarstw Wschodu i Zachodu, łączył swoje losy z losami odległych stolic, w szczególności Asyrii, Antiochii, Rzymu, Bagdadu, Kairu i Stambułu. Położenie na skraju pustyni i na wschodnim krańcu najłatwiejszej trasy przez pasmo Antylibanu uczyniło z niego centrum handlowe, w którym rozpoczynały się i kończyły szlaki karawan, zaś od powstania islamu miasto było również punktem początkowym północnej drogi pielgrzymkowej do Mekki i Medyny.
Dziś Damaszek jest kulturalnym i politycznym centrum Syrii, a miasto od dawna cieszy się dużym zainteresowaniem ze względu na liczne zabytki o znaczeniu historycznym i kulturowym, w tym m.in. Wielki Meczet z okresu Umajjadów i turbah, czyli grobowiec Saladyna. Stare Miasto zostało w 1979 roku wpisane na listę UNESCO. Muzeum Narodowe, założone w 1936 roku, szczyci się niezwykłą kolekcją eksponatów z całego kraju, reprezentujących dziesięć tysiącleci cywilizacji. Muzeum wojskowe zajmuje cele XVI-wiecznego osmańskiego zespołu klasztornego Sulejmana I, a małe, ale imponujące Muzeum Kaligrafii Arabskiej mieści się w XV-wiecznej medresie Mameluków, natomiast Muzeum Sztuki i Tradycji Ludowych – we wspaniałym XVIII-wiecznym pałacu.
Na przestrzeni wieków Damaszek był zdobywcą i podbijanym, bogaczem i nędzarzem, stolicą imperium i małych państw. Będąc często przedmiotem sporów mocarstw Wschodu i Zachodu, łączył swoje losy z losami odległych stolic, w szczególności Asyrii, Antiochii, Rzymu, Bagdadu, Kairu i Stambułu. Położenie na skraju pustyni i na wschodnim krańcu najłatwiejszej trasy przez pasmo Antylibanu uczyniło z niego centrum handlowe, w którym rozpoczynały się i kończyły szlaki karawan, zaś od powstania islamu miasto było również punktem początkowym północnej drogi pielgrzymkowej do Mekki i Medyny.
Dziś Damaszek jest kulturalnym i politycznym centrum Syrii, a miasto od dawna cieszy się dużym zainteresowaniem ze względu na liczne zabytki o znaczeniu historycznym i kulturowym, w tym m.in. Wielki Meczet z okresu Umajjadów i turbah, czyli grobowiec Saladyna. Stare Miasto zostało w 1979 roku wpisane na listę UNESCO. Muzeum Narodowe, założone w 1936 roku, szczyci się niezwykłą kolekcją eksponatów z całego kraju, reprezentujących dziesięć tysiącleci cywilizacji. Muzeum wojskowe zajmuje cele XVI-wiecznego osmańskiego zespołu klasztornego Sulejmana I, a małe, ale imponujące Muzeum Kaligrafii Arabskiej mieści się w XV-wiecznej medresie Mameluków, natomiast Muzeum Sztuki i Tradycji Ludowych – we wspaniałym XVIII-wiecznym pałacu.
Kiedy jechać?
najlepsza dobra przeciętna nie polecamy
Galeria
1 / 4
