Ile Sainte-Marie

Ile Sainte-Marie, znana lokalnie jako Nosy Boraha, to wąska, zielona wyspa położona u wschodnich wybrzeży Madagaskaru, równolegle do jego linii brzegowej. Oddzielona od „wielkiej wyspy” spokojną cieśniną, od wieków przyciągała żeglarzy – najpierw Portugalczyków, potem piratów, a dziś podróżników szukających tropikalnego spokoju i nieoczywistej historii. Nazwa Sainte-Marie pojawiła się w XVI wieku, gdy portugalscy odkrywcy, uciekając przed sztormem, znaleźli tu schronienie w dniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – jednego z najważniejszych świąt maryjnych w Portugalii. Ale miejscowi Malgasze nazywali ją wcześniej Nosy Boraha, czyli „wyspa Abrahama” – według lokalnej tradycji to tutaj miała trafić część żydowskich osadników, którzy wędrowali przez Oceanu Indyjski wiele stuleci temu. Mieszają się tu więc dwa światy: kolonialne nazwy Europejczyków i rdzenne mity przekazywane z pokolenia na pokolenie. Historia wyspy ma jednak jeszcze jeden fascynujący rozdział – piracki. W XVII i XVIII wieku Sainte-Marie była jednym z najbardziej znanych portów, gdzie chronili się piraci grasujący na Oceanie Indyjskim. Mówi się, że stacjonowali tu tacy „kapitanowie” jak William Kidd czy John Avery, a w zatoce mieszkali z kobietami z lokalnych klanów, tworząc własną społeczność. Do dziś na wyspie istnieje „cmentarz piratów” – niewielkie wzgórze z nadmorskim widokiem, na którym zachowało się kilkanaście nagrobków z wyrytymi czaszkami i mieczami.

Dziś Sainte-Marie to spokojny kawałek tropików: palmy, zatoki z wodą w odcieniach turkusu, rafa koralowa i niezwykła fauna. Jednym z najpiękniejszych doświadczeń jest obserwacja humbaków. Od lipca do września wieloryby migrują tu, by rodzić i opiekować się młodymi – można je zobaczyć z brzegu albo z łodzi, często zaledwie kilkadziesiąt metrów od wybrzeża.

Sainte-Marie żyje również legendami. Jedna z nich mówi, że gdzieś w lagunach nadal spoczywa zatopiony skarb piratów, a nocą, podczas pełni, można usłyszeć ich głosy niesione przez wiatr. Inna – bardziej lokalna – opowiada o duchach przodków, które chronią wyspę przed złymi zamiarami i każą szanować jej przyrodę.