Tanah Toraja

Ten górzysty region w centralnej części Sulawesi jest miejscem zdecydowanie niepowtarzalnym i cechującym się odmiennym od reszty wyspy charakterem. Ukryty za wyniosłymi górami i surowymi, granitowymi klifami, „odkryty” został dla świata dopiero na początku ubiegłego stulecia. Dziś przyciąga przede wszystkim niezwykłymi, wiekowymi wierzeniami, rytuałami i tradycjami, wciąż żywymi mimo przyjęcia chrześcijaństwa.

Tutejsi mieszkańcy wierzą, że aby podtrzymać energię życiową swoją i ziemi, konieczne jest odprawianie rytuałów, celebrujących zarówno życie, jak i śmierć – przy czym to ta druga ma znacznie większe znaczenie. To dlatego w tej kraina pól ryżowych i bawołów najważniejszym momentem życia człowieka jest jego pogrzeb. Każdy z nich trwa trzy dni, a w jego czasie rodzina, sąsiedzi i goście przynoszą dary: świnie i bawoły, które następnie składa się w ofierze. Ten krwawy obrzęd pomóc ma zmarłemu w drodze na tamten świat. Torajowie swych zmarłych nie grzebią zmarłych w ziemi, lecz chowają ich w murowanych grobowcach lub wykutych w skałach wnękach, koniecznie nad powierzchnią gruntu. Po kilku latach czyszczą wyjęte z grobowców kości, wstawiają do trumien wiekuistych i wieszają na skale, zaś przed nimi umieszczają tau tau, czyli drewniane podobizny zmarłego. Małe, jeszcze bezzębne dzieci chowane są w wydrążonych pniach drzew – uważa się, że dotknięcie ziemi przez zmarłe dziecko sprowadza zarazę na pola ryżowe…