Podgorica

Czy jest piękna? Nie, tego o stolicy kraju i największym mieście Czarnogóry z pewnością powiedzieć nie można. Zapewne kiedyś, jeszcze przed II wojna światową, po której z Podgoricy pozostały jedynie gruzy i zgliszcza, cechowała się urokiem właściwym wszystkim bałkańskim miasteczkom. Jednak odbudowa w czasach komunistycznych, kiedy to miasto nosiło nazwę Titograd (czy ktoś jeszcze pamięta przywódcę Jugosławii Josipa Broza Tito? Tak, to właśnie na jego cześć tak przechrzczono Podgoricę) spowodowała, że obecnie miasto przypomina zatłoczone i ponure blokowisko, z chaotycznym ruchem, zbyt dużą liczbą samochodów zaparkowanych w każdym możliwym i niemożliwym miejscu oraz pozbawioną wszelkiego ładu zabudową.

Powiedziawszy to wszystko, trzeba jednak okazać Podgoricy nieco miłosierdzia. To prawda, zabytków i innych atrakcji jest niewiele, ale uważny podróżnik znajdzie co nieco: ładne, zabytkowe meczety, XVII-wieczną wieżę zegarową, Stara Varos, czyli dzielnicę, od XV do XIX wieku pełniącą rolę centrum miasta, w której zachowało się nieco uroczych brukowanych uliczek i niewielkich kamienic, czy wreszcie współczesny, lecz naprawdę okazały Sobór Zmartwychwstania Pańskiego, jeden z najpiękniejszych budynków w mieście. Warto też przespacerować się nad rzekę Moracę, przez którą przerzucono kilka mostów, i spojrzeć na całkiem udatny pomnik nieśmiertelnego rosyjskiego barda Włodzimierza Wysockiego. Jednak największą zaletą Podgoricy jest jej bardzo atrakcyjne położenie oraz fakt, że stanowi ona ważny i dogodny węzeł komunikacyjny, skąd dotrzeć można nie tylko w niemal każdy zakątek Czarnogóry, lecz także i do sąsiednich bałkańskich krajów.