Krak Des Chevaliers

Krak de Chevaliers, imponująca twierdza joannitów, to jeden z sześciu obiektów w Syrii wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do wybuchu wojny domowej był jednym z najsłynniejszych i najlepiej zachowanych kamiennych zamków na świecie, obecnie jednak figuruje na liście Dziedzictwa Zagrożonego. Zamek, położony w zachodniej części Syrii, w paśmie gór Dżabal an-Nusajriija, na 650-metrowym uskoku skalnym, strzegł niegdyś jedynej drogi z Antiochii do Bejrutu i Morza Śródziemnego. Krak des Chevaliers oznacza „twierdzę rycerzy”, a pochodzi z czasów wojen krzyżowych, kiedy to w 1099 roku wojska Rajmunda, hrabiego Tuluzy, zdobyły niewielką fortecę Kurdów. W 1142 roku twierdza dostała się zakonowi szpitalnikow, którzy rozbudowali ją i umocnili, dzięki czemu przez 150 lat forteca opierała się atakom muzułmanów. Gdy w 1291 roku krzyżowcy opuścili Bliski Wschód, twierdza straciła rację bytu. Jej zabudowania przekształcono w domy i mieszkania, w których zamieszkali muzułmańscy osadnicy. Prace renowacyjne, podczas których miejscową ludność przeniesiono do specjalnie w tym celu zbudowanego osiedla, rozpoczęto dopiero w 1934 roku.

Na ogromny, wznoszący się nad okolicą zamek składają się potężne mury z trzynastoma wieżami i basztami, a także zamek – siedziba rycerzy. Podczas wojny domowej najbardziej ucierpiały schody na dziedzińcu przed wielką salą rycerską i część elementów architektonicznych jej krużganku, jednak wciąż majestatyczna sylwetka twierdzy dominuje nad doliną, budząc podziw nielicznych zwiedzających.