Palmyra

Palmyra, zwana też Tadmor, położona 210 km na północny wschód od Damaszku, to wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO niezwykłe, monumentalne ruiny wielkiego miasta, jednego z najważniejszych ośrodków kulturalnych starożytnego świata. Nazwę Palmyra, oznaczającą „miasto palm”, nadali miastu rzymscy władcy w I wieku n.e., jednak pierwsze informacje o istniejącej tu osadzie pojawiają się już w XIX wieku p.n.e. Nazwa Tadmor z kolei wywodzi się z aramejskiego i oznacza „cud”. I faktycznie, miasto to jest cudem i aż do ostatnich lat, kiedy islamiści wysadzili część budowli, stanowiło jeden z najważniejszych i największych na świecie kompleksów wykopalisk.

Początki rozkwitu Palmyry w III wieku p.n.e., kiedy przebiegająca przez nią droga stała się jednym z głównych szlaków handlowych ze wschodu na zachód, natomiast jej złoty wiek przypadł na II i III wiek n.e. Tym, co obecnie przyciąga do tej oazy pośród pustyni, są pozostałości po niegdyś ogromnym i pięknym mieście. W tutejszej architekturze i sztuce dostrzec wpływy greckie, rzymskie, lokalne oraz perskie. Wśród zabytków Palmyry znajdują się ruiny budowali z czasów największej świetności miasta, pozostałości obozu Dioklecjana, świątynia Bela, monumentalne łuki i kolumny, amfiteatr i kolumnadę. Niestety, w latach 2015–17 dżihadyści z Państwa Islamskiego wysadzili część budowli, niszcząc te niezwykłe, pamietające czasy starożytne zabytki.