Obywatele RP podróżujący do Saint Kitts i Nevis nie są zobowiązani do posiadania wiz na okres pobytu do 90 dni. Wjazd na teren kraju odbywa się na podstawie ważnego paszportu, którego ważność nie może wygasać co najmniej przez następne 6 miesięcy od daty wyjazdu. Wymagane może być także przedstawienie biletu powrotnego oraz udokumentowanie posiadania wystarczającej ilości pieniędzy na czas pobytu.

Przed podróżą do Saint Kitts i Nevis nie ma obowiązku szczepień ochronnych, warto jednak rozważyć zaszczepienie się przeciw tężcowi, błonicy i polio (ok. 150 zł) oraz żółtaczce pokarmowej (ok. 250 zł każda dawka szczepionki). Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

Do rachunków często dodawana jest opłata za obsługę (service charge), która wynosi 10%. Warto sprawdzać, czy widnieje na nich taka pozycja – jeśli nie, przyjęta wysokość napiwku to 5–15%. Miejcie jednak na uwadze, że zwykle suma service charge jest dzielona równo pomiędzy pracowników, dlatego jeśli chcecie wyrazić wdzięczność obsługującej Was osobie, zostawienie napiwku na pewno nie zostanie źle przyjęte.

Choć ceny jedzenia w Saint Kitts i Nevis są wyższe od cen w Polsce, warto wziąć pod uwagę, że i tak są niższe od wielu innych państw na Karaibach. Ceny lokalnie wytwarzanych produktów, np. ryżu, jajek, ziemniaków, pomidorów, są zdecydowanie korzystniejsze od importowanych produktów.

Przykładowe ceny:

Posiłek w taniej restauracji – 30 XCD
Kolacja dla dwóch osób w lepszym lokalu – 250 XCD
Lokalne piwo beczkowe w restauracji 0,5 l – około 11 XCD
Kawa w restauracji – 18 XCD
Woda mineralna 1,5 l – 3,5 XCD
Coca cola 2 l – 4,7 XCD
Piwo 0,5 l – 3 XCD
Butelka wina średniej klasy – 37 XCD
Pomarańcze 1 kg – 18 XCD

• Na wyspach nielegalne jest... przeklinanie, dlatego jeśli macie w zwyczaju używania w momentach zdenerwowania angielskiego słowa na „f”, lepiej uważać – można za to zapłacić mandat albo nawet trafić do więzienia. Ukarany został za to raper 50 Cent – używał nieparlamentarnego języka podczas koncertu. Aresztowano go i wypuszczono dopiero po zapłaceniu grzywny.
• Inna oficjalna nazwa państwa, która jest wymieniona w konstytucji, to „Saint Christopher i Nevis”. Prawdopodobnie to Kolumb nazwał większą z wysp San Cristobal, czyli po hiszpańsku Saint Christopher (św. Krzysztof), na cześć własnego patrona, świętego opiekującego się podróżnymi.
• Saint Kitts i Nevis to najmniejsze niepodległe państwo nie tylko w całej Ameryce, ale także na półkuli zachodniej – zarówno pod względem powierzchni, jak i liczby ludności.
• Mieszkańcy mają specjalne określenie na spędzanie wolnego czasu i relaks – jest to limin’, słowo używane często w zwrocie gone limin’, czyli „zrelaksować się”.
• Pochodzący z Saint Kitts i Nevis Kim Collins w 2003 roku zdobył złoty medal w Paryżu w biegu na 100 metrów. Jak dotąd żaden inny tutejszy obywatel nie sięgnął po najwyższe odznaczenie w lekkoatletyce.
  
• Tereny Saint Kitts i Nevis były jednymi z pierwszych miejsc skolonizowanych w Ameryce przez Europejczyków.

Oprócz bogactwa łowionych u wybrzeży ryb i owoców morza, tradycyjna kuchnia Saint Kitts i Nevis obfituje także w świeże produkty, dzięki występującym tu żyznym wulkanicznym glebom. Narodową potrawą jest gulasz z mięsa... kozła, z dodatkiem chlebowca, papai i pierożków (zwanych tutaj droppers) w sosie pomidorowym. Inną popularną potrawą jest cook-up (albo pelau) – ryż z dodatkiem solonej ryby lub mięsa, jak kurczak lub wieprzowina (a dokładnie świński ogon), z rozmaitymi warzywami i tropikalną odmianą groszku, czyli pigeon peas. Mieszkańcy często zajadają się także conkies, daniem z mąki kukurydzianej ze słodkimi tartymi ziemniakami, dynią i kokosem, czasem z dodatkiem innych składników, zawiniętych w liść bananowca i ugotowanych. Wielbiciele kaszanki mogą spróbować jej tutejszej odmiany – black pudding – przygotowywanej ze świńskiego mięsa i krwi. Amatorom owoców morza polecamy z kolei podawane wszędzie grillowane homary lub smażone w panierce ślimaki zamieszkujące wielkie muszle – konchy, podawane z sosami. A na deser – koniecznie Johnny Cakes, czyli smaczne ciastka zrobione tym razem z najprostszych składników, które z pewnością znajdziecie także w swojej kuchni. A alkohol? Oprócz rumu trzeba wspomnieć o Cane Spirits Rothschild (często występującym pod skrótem CSR), destylowanym z trzciny cukrowej.

Ludem zamieszkującym wyspy co najmniej już 3000 lat temu byli Indianie Ciboney. Pierwszym Europejczykiem, który tu przybył, był Krzysztof Kolumb podczas swej drugiej podróży do Ameryki w 1493 roku. W 1623 roku na Saint Kitts zaczęli osiedlać się Anglicy, a dwa lata później – Francuzi. Podzielili między sobą wyspę, zwalczając jednocześnie rdzennych mieszkańców i dopuszczając się ludobójstwa – zabili jednocześnie ponad 2000 tubylców. Po tej pacyfikacji rozpoczęli uprawę trzciny cukrowej, sprowadzając do pracy afrykańskich niewolników. Wyspy Saint Kitts i Nevis stały się wkrótce bazą wypadową do podporządkowania sobie przez Anglię i Francję innych krajów na Karaibach. W XVII wieku oba te mocarstwa toczyły serię wojen o panowanie nad wyspami; ostatecznie Francja zrzekła się ich na rzecz przeciwników podczas pokoju utrechckiego w 1713 roku. Wkrótce Saint Kitts i Nevis stały się najbardziej dochodową brytyjską kolonią na Karaibach, czerpiąc zyski z uprawy trzciny cukrowej. W 1882 roku Saint Kitts i Nevis zostały połączone z pobliską wyspą Anguilla. Federacja Anguilli z Saint Kitts i Nevis trwała – z niewielkimi przerwami w historii – aż do roku 1971.

Wyspy uzyskały niepodległość w 1983 roku, wchodząc w skład Brytyjskiej Wspólnoty Narodów i zostając monarchią konstytucyjną. Przedstawicielem brytyjskiej królowej jest gubernator generalny.

Saint Kitts i Nevis leży w Ameryce Środkowej, na Wyspach Zawietrznych – wchodzących w skład Małych Antyli, które oddzielają Morze Karaibskie od Oceanu Atlantyckiego. Kraj składa się z dwóch głównych wysp – zachodniej Saint Kitts ze stolicą kraju, Basseterre, i południowo-wschodniej Nevis – które dzieli cieśnina Narrows o szerokości około 3 kilometrów. Obie wyspy mają pochodzenie wulkaniczne, z centralnymi wzniesieniami, pokrytymi lasami deszczowymi i nizinnymi obszarami nadbrzeżnymi, gdzie żyje większość mieszkańców. Na St. Kitts znajduje się kilka łańcuchów górskich (North West Range, Central Range i South-West Range) z najwyższym szczytem, wulkanem Liamuiga, o wysokości 1156 m n.p.m. Południowo-wschodnia część wyspy jest wyraźnie zwężona, tworząc półwysep, na którym znajduje się największe w państwie słone jezioro. Nad mniejszą z wysp, Nevis, góruje wzniesienie o tej samej nazwie (985 m n.p.m.). Na obu wyspach z gór wypływają rzeki, które są źródłem wody pitnej dla mieszkańców.

Wyspy są otoczone rafami koralowymi. Zamieszkuje je 176 gatunków ptaków; ssaków jest tu niewiele, nie licząc małp i gryzoni.

Tutejsza kultura została w głównej mierze ukształtowana przez sprowadzanych z Afryki niewolników, którzy do dzisiaj stanowią większość ludności kraju – aż 92,5%. Tutejsi mieszkańcy są znani z hucznego obchodzenia licznych festiwali i karnawału. Karnawał rozpoczyna się 17 grudnia i trwa do 3 stycznia, z ulicznymi obchodami, którym towarzyszy muzyka i kolorowe stroje. Najpopularniejsze są wówczas wybory miss nastolatek (Miss Caribbean Talented Teen Pageant), wybory miss karnawału (National Carnival Queen Pageant) i Junior Calypso Show (calypso to gatunek rytmicznej, afrokaraibskiej muzyki). Ważnym elementem są także bale przebierańców i występy klaunów. Na wyspie Nevis corocznie na przełomie lipca i sierpnia obchodzi się także pięciodniowy festiwal Culturama, który zorganizowano po raz pierwszy w 1974 roku, by kultywować rodzimą kulturę i zwyczaje. Składa się z muzyki, tańców, koncertów, konkursów oraz ulicznego przemarszu przez stolicę Nevis – Charlestown. Pod koniec czerwca odbywa się również trzydniowy, międzynarodowy festiwal muzyczny – St. Kitts Music Festival.

Najpopularniejszym sportem w kraju jest krykiet. W stolicy znajduje się stadion, zwany Warner Park, a drużyna narodowa – St. Kitts and Nevis Patriots – bierze udział w rozgrywkach karaibskiej ligi. Popularne są także wyścigi konne, zwłaszcza na Nevis, gdzie odbywają się co miesiąc, połączone ze świętowaniem z muzyką i jedzeniem na świeżym powietrzu. Tradycyjnym, najczęściej uprawianym rzemiosłem jest garncarstwo – naczynia wyrabia się zarówno z czerwonej gliny, jak i emalii. Mieszkańcy plotą także dywany oraz rzeźbią w drewnie.

Najczęściej wyznawaną religią jest chrześcijaństwo (82%), głównie anglikanizm i inne wyznania protestanckie. Wielu mieszkańców jest bardzo religijnych, a około połowa ludności – praktykująca.